E12 (trasa europejska)
| Długość | 910 km |
|---|---|
| Państwa | |
| Zdjęcie | |
 | |
E12 – trasa europejska pośrednia północ-południe, wiodąca z Mo i Rany w Norwegii do Hämeenlinny w Finlandii.
Przebieg E12:
- Norwegia: Mo i Rana – Storuman
- Szwecja: Lycksele – Umeå – Holmsund
- Finlandia: Vaasa – Tampere – Hämeenlinna – Helsinki
Stary system numeracji
Do 1985 obowiązywał poprzedni system numeracji, według którego oznaczenie E12 dotyczyło trasy: (Paryż) – Ligny-en-Barrois – Metz – Saarbrücken – Mannheim – Heilbronn – Schwäbisch Hall – Nürnberg – Neustadt an der Aisch – Plzeň – Praha – Hradec Králové – Náchod – Kłodzko – Wrocław – Łódź – Łowicz – Warszawa – Białystok – (ZSRR – Leningrad i Moskwa)[1]. Dalszy przebieg nie był ustalony, ponieważ ZSRR nie był sygnatariuszem umowy z 1950 r. regulującej przebieg i standard tras europejskich. Fragment trasy przebiegający przez Polskę oficjalnie nie miał wówczas osobnego numeru krajowego i był oznaczany jako droga międzynarodowa E12[a]. Arteria E12 była wtedy zaliczana do kategorii „A”, w której znajdowały się główne trasy europejskie[1].
Drogi w ciągu dawnej E12
Lista dróg opracowana na podstawie: EUROPE L’EUROPE EUROPA ЕВРОПА Road atlas Atlas Routier Autoatlas АТЛАС автомобильных дорог[2].
Uwagi
- ↑ Według Atlasu samochodowego Polski z 1965 r. (wydanego przez PPWK) polski odcinek E12 stanowiły drogi państwowe nr 18 Kudowa-Zdrój – Łowicz, nr 17 Łowicz – Warszawa, nr 12 Warszawa – Białystok i nr 23 Białystok – granica z ZSRR. W późniejszych wydaniach nie umieszczano numerów krajowych na tych odcinkach.
Przypisy
- ↑ a b Organizacja Narodów Zjednoczonych: DECLARATION ON THE CONSTRUCTION OF MAIN INTERNATIONAL TRAFFIC ARTERIES SIGNED AT GENEVA ON 16 SEPTEMBER 1950 / DECLARATION SUR LA CONSTRUCTION DE GRANDES ROUTES DE TRAFIC INTERNATIONAL SIGNEE A GENEVE LE 16 SEPTEMBRE 1950 (ang. • fr.). treaties.un.org, 1951. [dostęp 2018-06-29]..
- ↑ Hegi Gyula, Domokos György: EUROPE L’EUROPE EUROPA ЕВРОПА Road atlas Atlas Routier Autoatlas АТЛАС автомобильных дорог. Budapeszt: Cartographia Budapest, 1981. ISBN 963-350-412-0.
Media użyte na tej stronie
Sign no. 392 - Customs, darker version
prom rzeka-icon.
(Motorway) tunnel Icon. Drawing similar to Swiss road signs.
Gas station symbol
AIGA Air Transportation sign (inverted)
.svg)
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
