EF80
EF80 – lampa elektronowa (pentoda) napięciowa wielkiej częstotliwości o cokole nowalowym, w erze techniki lampowej bardzo często stosowana w elektronicznym sprzęcie powszechnego użytku. Została wprowadzona na rynek przez firmę Philips w 1950 r. jako różniąca się głównie cokołem wersja lampy EF50. Lampa ta była produkowana także w Polsce (ZWLE, ponad 1 mln 300 tys. szt.)[1] i stosowana w radioodbiornikach (np. Calypso, Sonata, Domino), telewizorach (np. Belweder, Szmaragd 902)[2], gramofonach, wzmacniaczach audio, a także w urządzeniach przemysłowych i laboratoryjnych. Amerykańskim odpowiednikiem tej lampy jest 6BX6.
Dane techniczne
Żarzenie:
- napięcie żarzenia 6,3 V
- prąd żarzenia 0,3 A
| Parametr | Wartość |
|---|---|
| napięcie anodowe | 250 V |
| prąd anodowy | 10 mA |
| nachylenie charakterystyki (Sa) | 6,8 mA/V |
| napięcie siatki pierwszej | -3,5 V |
| napięcie siatki drugiej | 250 V |
| Parametr | Wartość |
|---|---|
| napięcie anodowe | 300 V |
| moc tracona na anodzie | 2,5 W |
| prąd katodowy | 15 mA |
| napięcie siatki drugiej | 300 V |
| napięcie włókno żarzenia/katoda | 150 V |
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Karta katalogowa lampy EF80. mif.pg.gda.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-23)]. (ang.)
- Schemat wzmacniacza z zastosowaniem lampy EF80
- Urządzenia z lampą EF80
Media użyte na tej stronie