Earl Lloyd

Earl Lloyd
Ilustracja
Earl Lloyd (2010)
11, 8, 17
niski skrzydłowy
Pełne imię i nazwisko

Earl Francis Lloyd

Pseudonim

The Big Cat, Moon Fixer

Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1928
Alexandria

Data i miejsce śmierci

26 lutego 2015
Crossville

Wzrost

196 cm

Masa ciała

102 kg

Kariera
Aktywność

1950–1960

Szkoła średnia

Parker-Gray (Alexandria, Wirginia)

College

West Virginia State (1946–1950)

Draft

1950, numer: 107
Washington Capitols

Earl Francis Lloyd (ur. 3 kwietnia 1928 w Alexandrii, zm. 26 lutego 2015 w Crossville[1][2]) – amerykański koszykarz. Był pierwszym afroamerykańskim zawodnikiem, który zagrał w zawodowej lidze koszykówki - NBA. Prócz niego, w tym samym sezonie (1950/51) zadebiutowało też trzech innych czarnoskórych graczy - Chuck Cooper, Nathaniel Clifton oraz Hank DeZonie.

Kariera sportowa

Poprowadził swój uniwersytet do dwóch zwycięstw w rozgrywkach Konferencji CIAA i turnieju mistrzowskiego (1948 i 1949). Jako senior, osiągnął średnią 14 punktów i 8 zbiórek na mecz, prowadząc Wirginię Zachodnią do drugiego miejsca w rozgrywkach Konferencji CIAA i turnieju mistrzowskiego. W sezonie 1947/48 ten uniwersytet był jedynym niepokonanym zespołem w całych Stanach.

W 1950 roku został wybrany w drafcie NBA w 9. rundzie z nr 107 przez Washington Capitols. 31 października zadebiutował w spotkaniu z Rochester Royals. 9 stycznia 1951 roku trafił do zespołu Syracuse Nationals poprzez tzw. dispersal draft. Był zmuszony opuścić rozgrywki 1951/52 z powodu obowiązkowej służby wojskowej[3].

W sezonie 1953/54 został liderem NBA w łącznej liczbie fauli[3]. Rok później rozegrał najbardziej udanym, pod względem statystycznym, sezon w swojej całej karierze, notując 10,2 punktu, 7,7 zbiórki i 2,1 asysty[3]. Nationals dotarli wtedy do finałów ligi, w których pokonali Fort Wayne Pistons 4-3[4].

Lloyd, wraz z kolegą z drużyny, Jimem Tuckerem zostali pierwszymi w historii Afroamerykanami, którzy zdobyli mistrzostwo NBA[5].

W 1958 roku trafił do Detroit Pistons, gdzie po dwóch sezonach zakończył karierę sportową. W latach 1971-73 był głównym trenerem Pistons, w 77 spotkaniach sezonu zasadniczego[6]. Był także skautem zespołu przez pięć lat.

Osiągnięcia

College

  • 2-krotnie zaliczany do składu All-American[7]
  • Uznany Zawodnikiem Dekady lat 40. CIAA[7]
  • Zaliczony do składów NAIA Silver and Golden Anniversary Teams[7]
  • Został wybrany do Wirginia Sports Hall of Fame (1993)

NBA

Kariera

Popularnie zwany Wielkim Kotem, Lloyd był jednym z pierwszych Afroamerykanów, którzy dołączyli do NBA w tym samym czasie. Zadebiutował w niej jeden dzień przed graczem Boston Celtics, Chuckiem Cooperem i cztery dni przed zawodnikiem New York Knicks, Nathanielem Cliftonem.

W barwach drużyny z Waszyngtonu zagrał tylko w 7 spotkaniach, zanim klub upadł (7 stycznia 1951). Następnie dołączył do armii amerykańskiej, do Fort Sill w Oklahomie. W 1952 roku dołączył do drużyny Syracuse Nationals, w której grał przez sześć sezonów, a następnie przez dwa lata był zawodnikiem Detroit Pistons.

Lloyd, kończąc karierę, został sklasyfikowany na 43 miejscu pod względem ilości zdobytych punktów (4 682). Jego najlepszym rokiem był 1955, gdy osiągnął średnią 10,2 punktu/mecz i 7,7 zbiórki/mecz. W tym sezonie zdobył wraz z Syracuse tytuł mistrza NBA po zwycięstwie nad Fort Wayne Pistons 4:3. Lloyd i Jim Tucker byli pierwszymi Afroamerykanami, którzy grali w mistrzowskim zespole NBA.

W 1965, generalny manager Detroit Pistons, Don Wattrick chciał zatrudnić Lloyda na stanowisku głównego trenera zespołu. Mogło to uczynić go pierwszym w historii amerykańskich sportów profesjonalnych Afroamerykaninem na pozycji głównego trenera klubu. Zamiast niego, stanowisko to objął jednak Dave DeBusschere. Lloyd był trenerem koszykarzy z Detroit w sezonie 1972/1973, przez 5 lat pełnił też funkcję skauta.

Statystyki

Kariera w NBA:

  • 560 spotkań
  • 4 682 punkty (śr. 8,4/mecz)
  • 3 609 zbiórek (śr. 6,4/mecz)
  • 810 asyst

Życie prywatne

Lloyd z żoną, Charlitą mieli trójkę synów i czwórkę wnuków. Były koszykarz mieszkał przed śmiercią w Fairfield Glade, Tennessee.

Osiągnięcia

  • 2003 - wprowadzony do Basketball Hall of Fame
  • członek Złotego i Srebrnego rocznicowego teamu NAIA
  • 1 grudnia 2007 - nowo utworzone boisko w T.C. Williams High School w Alexandrii, Wirginii zostało nazwane na jego cześć
  • zdobywca tytułów „All-Conference” - 3x (lata 1948-50) oraz „All-America” - 2x (lata 1949-50)

Przypisy

  1. ↑ Matt Schudel: Earl Lloyd: Basketball player who was the first black man to play in the NBA and the first black non-playing head coach. independent.co.uk, 2015-03-16. [dostęp 2015-03-17]. (ang.).
  2. ↑ Nick Scala: Earl Lloyd, hoops pioneer, dies. wvgazette.com, 2015-02-26. [dostęp 2015-03-17]. (ang.).
  3. ↑ a b c Earl Lloyd - Statistics. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  4. ↑ a b Finals Champions and MVPs. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  5. ↑ Hawks honor Earl Lloyd, NBA’s first black player. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  6. ↑ Earl Lloyd - Coach Statistics. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  7. ↑ a b c d Earl Lloyd - Hall Of Famers. hoophall.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Galeria Sław Koszykówki im. Jamesa Naismitha
Trenerzy
Działacze
Zawodnicy
Obrońcy
Skrzydłowi
Środkowi
Sędziowie
  • Bavetta
  • Enright
  • Hepbron
  • Hoyt
  • Kennedy
  • Leith
  • Mihalik
  • Nichols
  • Nucatola
  • Quigley
  • Rudolph
  • Shirley
  • Strom
  • Tobey
  • Walsh
  • Garretson
Zespoły
Nagrody
  • pogrubienie – oznacza, że dana osoba została wybrana do Hall Of Fame jako trener i jako zawodnik
Trenerzy Detroit Pistons
  • Bennett (1948)
  • Armstrong (1948–1949)
  • Mendenhall (1949–1951)
  • Birch (1951–1954)
  • Eckman (1954–1957)
  • Rocha (1957–1960)
  • McGuire (1959–1963)
  • Wolf (1963–1964)
  • DeBusschere (1964–1967)
  • Butcher (1967–1968)
  • Seymour (1968–1969)
  • van Breda Kolff (1969–1971)
  • Dischinger (1971)
  • Lloyd (1971–1972)
  • Scott (1972–1976)
  • H. Brown (1976–1977)
  • Kauffman[A] (1977–1978)
  • Vitale (1978–1979)
  • Adubato[A] (1979–1980)
  • Robertson (1980–1983)
  • Daly (1983–1992)
  • Rothstein (1992–1993)
  • Chaney (1993–1995)
  • Collins (1995–1998)
  • Gentry (1998–2000)
  • Irvine (2000–2001)
  • Carlisle (2001–2003)
  • L. Brown (2003–2005)
  • Saunders (2005–2008)
  • Curry (2008–2009)
  • Kuester (2009–2011)
  • Frank (2011–2013)
  • Cheeks (2013–2014)
  • Loyer[A] (2014)
  • Van Gundy (2014–2018)
  • Casey (od 2018)
  1. ↑ a b c tymczasowo

Media użyte na tej stronie

Basketball pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Basketball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
NBA FINAL CHAMP.png
Autor: HITNOM, Licencja: CC BY-SA 3.0
NBAトロフィー
Biden greets Earl Lloyd at White House (cropped).jpg

Vice President Joe Biden greets Earl Lloyd, the first African American to play in the NBA, in his West Wing Office, October 27, 2010. (Official White House Photo by David Lienemann)

This official White House photograph is in the public domain from a copyright perspective, so while restrictions such as personality or privacy rights may apply, in general, manipulations are allowed.