Eartha Kitt

Eartha Kitt

Eartha Kitt (1973)
Imię i nazwisko	Eartha Mae Keith
Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1927 North, USA
Data i miejsce śmierci	25 grudnia 2008 Weston, USA
Przyczyna śmierci	rak jelita grubego
Typ głosu	kontralt
Gatunki	dance • jazz • pop tradycyjny
Zawód	piosenkarka, aktorka
Aktywność	1943−2008
Wydawnictwo	RCA Victor • Kapp • MGM • EMI • GNP Crescendo • Decca • Spark • Can't Stop • Ariola Records • ITM • DRG • Strike Force
Powiązania	Julie Newmar • Lena Horne • Della Reese • Miles Davis • Sammy Davis Jr. • Josephine Baker
Strona internetowa

Eartha Kitt (ur. 17 stycznia 1927 w North, zm. 25 grudnia 2008 w Weston) – amerykańska aktorka, piosenkarka, artystka kabaretowa.

Życiorys

Kitt urodziła się jako Eartha Mae Keith 17 stycznia 1927, na plantacji bawełny w niewielkim mieście North w Karolinie Południowej. Jej matka, Annie Mae Keith, była pochodzenia afrykańskiego i czirokeskiego. Choć nie zostało to oficjalnie potwierdzone, powszechnie uważa się, że ojciec Earthy Kitt był pochodzenia niemieckiego, a sama artystka została poczęta w wyniku gwałtu^[1][2]. Ponadto, miał być on synem właścicieli plantacji, na której urodziła się piosenkarka. Kitt była wychowywana przez matkę, a następnie jej rodzinę. W latach 40. wyjechała do Nowego Jorku, gdzie ukończyła Metropolitan Vocational High School (obecnie High School of Performing Arts).

Eartha Kitt podczas koncertu (2007)

Kitt rozpoczęła swoją karierę w 1943, w zespole Katherine Dunham Company, w którym występowała do 1948. Pierwszymi piosenkami w jej repertuarze były: Let's Do It, Champagne Taste, C'est si bon, Je cherche un homme, Love for Sale. Stała się rozpoznawalna dzięki charakterystycznemu głosowi i stylowi, a ze względu na biegłą znajomość języka francuskiego i niemieckiego, zdobyła popularność również w Europie.

W 1950, Orson Welles obsadził Kitt w roli Heleny trojańskiej w swojej inscenizacji „Fausta”. Dwa lata później wystąpiła w rewii „Nowe twarze 1952 roku”, w której wykonała piosenki Monotonous i Bal, Petit Bal. Kinowe filmy z jej udziałem to m.in.: „The Mark of the Hawk” (1957), „St. Louis Blues” (1958) i „Anna Lucasta” (1958). W latach 60. zasłynęła rolą Kobiety-Kota w telewizyjnym serialu „Batman”, w którym zastąpiła Julie Newmar. Kitt występowała również w rewiowych teatrach i kasynach w Las Vegas, gdzie poznała polską piosenkarkę Violettę Villas^[3].

W latach 70. kontynuowała karierę aktorską, gościnnie występowała w amerykańskiej telewizji oraz w sztukach na Broadwayu. Na początku lat 80. wylansowała przeboje disco Where Is My Man, I Love Men oraz I Don’t Care. Występowała głównie w Stanach Zjednoczonych oraz w Europie Zachodniej. W 1991 roku Kitt powróciła na ekrany kin w filmie Ernesta Scared „Stupid” jako panna Hackmore. W 1995 zagrała gościnnie w serialu „Pomoc domowa”.

Występowała do ostatnich dni życia, zmarła na raka jelita grubego w 2008^[4].

Jej jedyna córka, Kitt Shapiro, urodziła się 26 listopada 1961. Jej ojcem był były mąż Earthy Kitt, John William McDonald.

Filmografia

Eartha Kitt w roli Kobiety-Kota (1967)

• 1993 - Fatalny instynkt (Fatal Instinct)
• 1992 - Bumerang (Boomerang)
• 1990 - Living Doll
• 1989 – Eryk wiking (Erik the Viking)
• 1985 - The Serpent Warriors
• 1983 - All by Myself
• 1975 - Friday Foster
• 1972 - Lieutenant Schuster's Wife
• 1965 - Synanon
• 1965 - Prawo Burke’a
• 1959 - Anna Lucasta
• 1958 - St. Louis Blues
• 1958 - Mark of the Hawk
• 1954 - New Faces
• 1948 - Casbah

Dyskografia

(c) I, Sailko, CC BY-SA 3.0

Gwiazda Earthy Kitt na Walk of Fame

• 2002 - Dinner In Paris
• 2002 - Heavenly Eartha
• 1995 - The Best of Eartha Kitt: Where is My Man?
• 1994 - Back In Business
• 1992 - Miss Kitt, To You
• 1991 - Eartha Kitt Thinking Jazz
• 1989 - I'm Still Here
• 1986 - Eartha Kitt In Person At The Plaza
• 1975 - Eartha In New York
• 1963 - Eartha Kitt Songs
• 1959 - Purrfect
• 1957 - That Bad Eartha

Przypisy