Ecaterina Teodoroiu

Ecaterina Teodoroiu

Cătălina Toderoiu

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1894 Vădeni
Data i miejsce śmierci	22 sierpnia 1917 Panciu
Przebieg służby
Lata służby	1916–1917
Siły zbrojne	Armia Królestwa Rumunii
Stanowiska	dowódca plutonu
Główne wojny i bitwy	bitwa pod Mărăşeşti
Odznaczenia

Ecaterina Teodoroiu właśc. Cătălina Toderoiu (ur. 16 stycznia 1894 w Vădeni, zm. 22 sierpnia 1917 w Panciu^[1]) – rumuńska nauczycielka i sanitariuszka, oficer armii rumuńskiej.

Życiorys

Urodziła się we wsi Vădeni (dzis. część Târgu Jiu), jako trzecie dziecko Nicolae i Eleny. Po ukończeniu szkoły w Târgu Jiu rozpoczęła naukę w Szkole dla Dziewcząt w Bukareszcie. Od 1914 działała w ruchu skautowym. W 1916 zdobyła uprawnienia niezbędne do wykonywania zawodu nauczycielki.

27 października 1916, kiedy toczyła się I bitwa nad rzeką Jiu, Ecaterina wraz z harcerzami wzięła udział w obronie Târgu Jiu. Po zakończeniu bitwy o miasto, wstąpiła na ochotnika do armii rumuńskiej. Początkowo służyła jako sanitariuszka. Będąc pod wrażeniem postawy rannych żołnierzy Ecaterina zdecydowała się przejść do służby liniowej. W nocy z 3 na 4 listopada brała udział w walkach w pobliżu Floreşti, gdzie została ranna w nogę i wzięta do niewoli niemieckiej. Udało się jej pozbawić broni konwojującego ją podoficera i uciec z niewoli.

14 listopada 1916 w bitwie pod Porceni zginął brat Ecateriny Nicolae. Aby pomścić brata, Ecaterina zdecydowała się walczyć w tej samej jednostce liniowej, w której poprzednio służył Nicolae. Ranna w czasie walk listopadowych 1916 w obie nogi i ramię trafiła do szpitala^[1]. Za dzielność na froncie została odznaczona Medalem za Odwagę I kl. (Medalia Virtutea Militară). Odznaczenie wręczył jej osobiście Ferdynand I. W marcu 1917 otrzymała awans do stopnia podporucznika (sublocotenent). Powierzono jej wtedy dowództwo plutonu^[1].

3 września 1917 zginęła w bitwie pod Mărăşeşti. Prowadząc atak swojego plutonu na pozycje niemieckiego 40 pułku rezerwowego trafiły ją w pierś dwie kule z karabinu maszynowego^[1]. Jej ostatnie słowa miały brzmieć: Înainte! Răzbunaţi mă! (Naprzód! Pomścijcie mnie!)^[1].

Pamięć o Ecaterinie Teodoroiu

Pomnik Ecateriny Teodoroiu w Slatinie

Teodoroiu została pochowana we wsi Poieni, niedaleko od miejsca, gdzie zginęła^[1]. W 1921 dokonano ekshumacji jej szczątków i przeniesiono je do Târgu Jiu. Na jej grobie stoi pomnik, wysokości 2,10 m, odsłonięty w 1936, dłuta Miliţy Petraşcu. Oprócz tego wzniesiono 8 pomników, upamiętniających tę jedną z najbardziej cenionych kobiet w XX-wiecznej historii Rumunii. W 1925 stanął w Slatinie pomnik wykonany z brązu, dłuta Dumitru Mățăoanu. W 1928 odsłonięto pomnik w Brăila, dłuta Vasile Ionescu-Varo. w 1994 w Mărăşeşti odsłonięto popiersie Teodoroiu, dłuta Florina Musty. W 1938 dom rodziny Teodoroiu w Vădeni został przekształcony w miejsce pamięci o bohaterce^[1]. W 1978 powstał film fabularny Ecaterina Teodoroiu, w reż. Dinu Cocei. Tytułową rolę zagrała Stela Furcovici^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Maria Bucur, Between the Mother of the Wounded and the Virgin of Jiu: Romanian Women and the Gender of Heroism during the Great War, „Journal of Women’s History” 2000/2, s. 30–56.
• Biogram Ecateriny Teodoroiu