Ed Podivinsky

Ed Podivinsky

Data i miejsce urodzenia	8 marca 1970 Toronto
Klub	Snow Valley Ski Club
Wzrost	184 cm
Pierwsze punkty w PŚ	8.03 1991, Aspen (14. miejsce – zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	6.04 1994, Saalbach (1. miejsce – zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada Igrzyska olimpijskie brąz Lillehammer 1994 Zjazd Mistrzostwa świata juniorów złoto Aleyska 1989 Zjazd Zakończenie kariery: 2002 r.

Edward Charles „Ed” Podivinsky (ur. 8 marca 1970 w Toronto) – kanadyjski narciarz alpejski, brązowy medalista olimpijski i mistrz świata juniorów.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Ed Podivinsky pojawił się w 1987 roku, podczas mistrzostw świata juniorów w Sälen. Zajął tam 19. miejsce w slalomie i 49. miejsce w slalomie gigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Madonna di Campiglio jego najlepszym wynikiem było ósme miejsce w zjeździe. Najlepszy wynik w tej kategorii wiekowej osiągnął jednak na mistrzostwach świata juniorów w Aleyska w 1989 roku, gdzie zdobył złoty medal w biegu zjazdowym.

Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata wywalczył 8 marca 1991 roku w Aspen, zajmując czternaste miejsce w zjeździe. W sezonie 1990/1991 punktował jeszcze jeden raz, zajmując jedenaste miejsce w tej samej konkurencji 16 marca 1991 roku w Lake Louise (Alberta). Dało mu to w efekcie 74. miejsce w klasyfikacji generalnej. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz znalazł się 6 stycznia 1994 roku w Saalbach-Hinterglemm, gdzie wygrał bieg zjazdowy. W kolejnych sezonach Kanadyjczyk łącznie jeszcze pięciokrotnie stawał na podium, za każdym razem na trzecim miejscu: 29 grudnia 1995 roku w Bormio, 2 marca 1997 roku w Kvitfjell, 17 grudnia 1999 roku w Val Gardena i 15 stycznia 2000 roku w Wengen w zjeździe oraz 25 stycznia 1998 roku w Kitzbühel w kombinacji. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1993/1994, kiedy to zajął 23. miejsce w klasyfikacji generalnej i siódme w klasyfikacji zjazdu. Był też między innymi piąty w klasyfikacji kombinacji w sezonie 1997/1998.

W 1991 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, gdzie zajął dziewiąte miejsce w kombinacji. Nie wziął jednak udziału w rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Albertville, bowiem na kilka dni przed imprezą odniósł kontuzję w Val d’Isère, zrywając więzadła w prawym kolanie^[1]. Podczas mistrzostw świata w Morioce w 1993 roku zajął 26. miejsce w zjeździe. Największy sukces w karierze osiągnął na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, gdzie bieg zjazdowy ukończył na trzecim miejscu. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Tommy Moe z USA oraz Norweg Kjetil André Aamodt. Startował tam także w supergigancie i kombinacji, jednak nie ukończył obu zawodów. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w nagano był piąty w swej koronnej konkurencji. W międzyczasie był też dwunasty na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 1996 roku i dziesiąty na rozgrywanych rok później mistrzostwach w Sestiere. Z powodu kolejnej kontuzji kolana stracił większość sezonu 1998/1999 i szansę na występ podczas MŚ w Vail w 1999 roku^[2]. Brał za to udział w mistrzostwach świata w Sankt Anton, gdzie rywalizację w zjeździe ukończył na 16. pozycji. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były igrzyska olimpijskie w Salt Lake City w 2002 roku, gdzie zajął 24. miejsce w zjeździe, a supergiganta i kombinacji nie ukończył. W marcu 2002 roku zakończył karierę.

Pięciokrotnie zdobywał mistrzostwo Kanady: w zjeździe w latach 1991, 1995 i 1996 oraz w kombinacji w patach 1990 i 1991. Obecnie jest wiceprezydentem Royal Bank of Canada.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
3.	13 lutego	1994	Lillehammer	Zjazd	1:45,75 min	+0,12 s	Tommy Moe
DNF	15 lutego	1994	Lillehammer	Kombinacja	3:17,53 min	-	Lasse Kjus
DNF	17 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:32,53 min	-	Markus Wasmeier
DNF	12 lutego	1998	Nagano	Kombinacja	3:08,06 min	–	Mario Reiter
5.	13 lutego	1998	Nagano	Zjazd	1:50,11 min	+0,60 s	Jean-Luc Crétier
DSQ	16 lutego	1998	Nagano	Supergigant	1:34,82 min	-	Hermann Maier
24.	10 lutego	2002	Salt Lake City	Zjazd	1:39,13 min	+2,56 s	Fritz Strobl
DNF	13 lutego	2002	Salt Lake City	Kombinacja	3:17,56 min	–	Kjetil André Aamodt
DNF	16 lutego	2002	Salt Lake City	Supergigant	1:21,58 min	–	Kjetil André Aamodt

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
9.	30 stycznia	1991	Saalbach	Kombinacja	16,28 pkt	?	Stephan Eberharter
26.	11 lutego	1993	Morioka	Zjazd	1:32,06 min	+2,44 s	Urs Lehmann
33.	13 lutego	1996	Sierra Nevada	Supergigant	1:21,80 min	+2,73 s	Atle Skårdal
12.	17 lutego	1996	Sierra Nevada	Zjazd	2:00,17 min	+1,94 s	Patrick Ortlieb
DNF	19 lutego	1996	Sierra Nevada	Kombinacja	3:31,95 min	-	Marc Girardelli
34.	3 lutego	1997	Sestriere	Supergigant	1:29,68 min	+2,94 s	Atle Skårdal
DNF	6 lutego	1997	Sestriere	Kombinacja	3:10,40 min	-	Kjetil André Aamodt
10.	8 lutego	1997	Sestriere	Zjazd	1:51,11 min	+1,30 s	Bruno Kernen
DNS	31 stycznia	2001	Sankt Anton	Supergigant	1:21,46 min	-	Daron Rahlves
DNF	5 lutego	2001	Sankt Anton	Kombinacja	2:58,25 min	–	Kjetil André Aamodt
16.	7 lutego	2001	Sankt Anton	Zjazd	1:38,74 min	+2,64 s	Hannes Trinkl

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
19.	21 marca	1987	Sälen	Slalom	1:50,95 min	+7,49 s	Roger Pramotton
49.	22 marca	1987	Sälen	Gigant	2:31,70 min	+1,50 s	Thomas Wolf
8.	27 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Zjazd	1:33,15 min	+0,88 s	Kaspar Gilgenrainer
23.	28 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Supergigant	1:35,26 min	+2,66 s	Jeremy Nobis
42.	29 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Gigant	2:05,55 min	+3,48 s	Gregor Grilc
1.	5 kwietnia	1989	Aleyska	Zjazd	1:28,93 min	-	-

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1990/1991: 74.
• sezon 1991/1992: 100.
• sezon 1992/1993: 130.
• sezon 1993/1994: 23.
• sezon 1994/1995: 35.
• sezon 1995/1996: 30.
• sezon 1996/1997: 38.
• sezon 1997/1998: 43.
• sezon 1998/1999: 131.
• sezon 1999/2000: 26.
• sezon 2000/2001: 127.
• sezon 2001/2002: 126.

Zwycięstwa w zawodach

1. Saalbach-Hinterglemm – 6 stycznia 1994 (zjazd)

Pozostałe miejsca na podium

1. Bormio – 29 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
2. Kvitfjell – 2 marca 1997 (zjazd) – 3. miejsce
3. Kitzbühel – 25 stycznia 1998 (kombinacja) – 3. miejsce
4. Val Gardena – 17 grudnia 1999 (zjazd) – 3. miejsce
5. Wengen – 15 stycznia 2000 (zjazd) – 3. miejsce

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)]. (ang.)
• Profil na Alpine Ski Database (ang.)

Przypisy