Ed Sullivan

Ed Sullivan
Ilustracja
Sullivan w 1955
Data i miejsce urodzenia

28 września 1901
Nowy Jork, Stany Zjednoczone

Data i miejsce śmierci

13 października 1974
Nowy Jork, Stany Zjednoczone

Zawód, zajęcie

prezenter telewizyjny

Edward Vincent „Ed” Sullivan (ur. 28 września 1901 w Nowym Jorku, zm. 13 października 1974 tamże) – amerykański prezenter telewizyjny i gospodarz programu telewizyjnego The Ed Sullivan Show, popularnego w latach 50. i 60. XX wieku.

Kariera

Początki kariery

Przed karierą medialną Sullivan był bokserem. Rozpoczynał swoją karierę w mediach jako dziennikarz działu sportowego w lokalnej gazecie „Port Chester Daily Item”. W 1919 dołączył do „Hartford Post”. Pracował tylko tydzień by następnie dostać pracę w „New York Evening Mail” jako reporter sportowy. Po zamknięciu „Evening Mail” w 1923, zaczął wykonywać szereg zleceń prasowych w Associated Press, „Philadelphia Bulletin”, „The Morning World”, „The Morning Telegraph”, „New York Bulletin Lider”. W 1927 Sullivan dołączył do „The Evening Graphic”, kiedy Walter Winchell felietonista „The Evening Graphic”, odszedł z redakcji, przenosząc się do „Daily Mirror”, Sullivan wziął posadę teatralnego felietonisty w „New York Graphic”, a później w „New York Daily News”. W swoim dziale koncentrował się na przedstawieniach wystawianych na Broadwayu.

Praca w telewizji

W 1948 roku telewizja CBS wynajęła Sullivana, by przygotowywał cotygodniowy niedzielny program pt. Toast of the Town, który później zmieniono na The Ed Sullivan Show. Zaczęto nadawać go w czerwcu 1948 roku ze Studia 50 w Nowym Jorku. W 1967 roku przemianowano je na Ed Sullivan Theater (dziś nadawany jest stąd program Late Show with David Letterman).

Sam Sullivan miał w programie niewielkie pole do popisu. Jego zachowanie i maniery przed kamerami były dość niezręczne i często karykaturowane przez komików, którzy nazwali go „starą kamienną twarzą”, z powodu jego zawsze śmiertelnie poważnej miny.

Jednak Sullivan świetnie pasował do tego programu. Widzowie widzieli w nim przeciętnego faceta, który nie tylko pokazał, ale i przyniósł wielki show biznes do ich domów za pośrednictwem telewizji. W typowym show były występy artystów (np. akrobatów, żonglerów lub magików), komicy, piosenkarz lub piosenkarka, szafa grająca ze znanymi przebojami, a dla dzieci wizyta marionetki "Topo Gigio". Program miał międzynarodowy zakres, dlatego pojawiało się w nim wielu europejskich wykonawców.

Sullivan miał do siebie duży dystans i ogromne poczucie humoru, dlatego pozwalał a nawet zachęcał znane osoby, takie jak: John Byner, Frank Gorshin, Rich Little i Will Jordan, by parodiowali go podczas swoich występów. Nawet Johnny Carson i Joan Rivers nie odmówili sobie możliwości przedstawienia własnej interpretacji zachowań Sullivana..

W latach 50. i 60., Sullivan był najpopularniejszym amerykańskim prezenterem telewizyjnym i szanowanym twórcą gwiazd. Miał talent do wyszukiwania i promowania najbardziej uzdolnionych osób, gotów był też płacić duże pieniądze, by zachować ich tylko dla swojego programu.

Sullivan doceniał uzdolnionych Afroamerykanów. płacąc za pogrzeb tancerza Billa 'Bojangles' Robinsona. Przeciwstawiał się dezaprobacie ludzi, chcących usnąć afroamerykańskich muzyków z jego programu. W 1969 roku, Sullivan przedstawił Jackson 5 i ich pierwszy singiel "I Want You Back".

Rodzina

Sullivan miał żonę Sylvię Weinstein, którą poślubił 28 kwietnia 1930. Byli razem aż do jej śmierci 16 marca 1973. Mieli jedną córkę, Betty Sullivan (która poślubiła producenta programu Sullivana, Boba Prechta). Sullivan miał zwyczaj dzwonienie do Sylvii po każdym programie i słuchania jej opinii.

Śmierć

Od 1971 roku, program tracił na oglądalności i nie był już wśród dwudziestki najlepiej z największą oglądalnością. Nowe kierownictwo stacji CBS, chcąc przyciągnąć młodszą widownię, postanowiło wprowadzić zmiany i wstrzymało produkcję programu. Kiedy Sullivan się o tym dowiedział, był tak bardzo rozgniewany, że odmówił realizacji ostatniego odcinka. Wrócił jednak do telewizji m.in. z powodu 25 rocznicy powstania programu, którą obchodzono w 1973. Rok później, 13 października Sullivan zmarł na raka przełyku w szpitalu w Nowym Jorku (w niedzielną noc, czas emisji jego program). Na pogrzeb, który odbył się w Katedrze św. Patryka w Nowym Jorku, przyszło 3000 osób. Pochowano go w krypcie na cmentarzu Ferncliff.

Sullivan ma swoją gwiazdę w Hollywoodzkiej Alei Gwiazd przy 6101 Hollywood Blvd.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ed Sullivan.jpg
Ed Sullivan