Ed Werenich
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 23 czerwca 1947 w Benito | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo | Kanada | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
Ed Werenich (ur. 23 czerwca 1947 w Benito) – kanadyjski curler, dwukrotny mistrz świata z lat 1983 i 1990.
Werenich rozpoczął grę w curling w wieku 10 lat w swoim rodzinnym Benito, kontynuował ją w Toronto, do którego przeniósł się po ukończeniu szkoły średniej[1]. W 1972 dołączył jako drugi do zespołu Paula Savage'a i rok później odniósł pierwsze ważne sukcesy na arenie krajowej. Drużyna wygrała mistrzostwa Ontario w latach 1973 i 1974 i na poziomie krajowym zajęła odpowiednio 2. i 3. miejsce (rozgrywano wówczas tylko Round Robin biorąc pod uwagę tylko bilans gier, uwzględniając bezpośrednie wyniki meczów zespołów z tych samych pozycji byłyby to miejsca 3. i 4.). Drugie miejsce zawodnicy z Ontario zajęli także w 1977, gdy Werenich był trzecim.
W 1981 z nową drużyną, jako skip Werenich zajął 4. miejsce w the Brier. Następnie skład ponownie został przemodelowany, Ed znów grał razem z Savage'em. Werenich zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Kanady w 1983, kiedy w finale Ontario pokonało 7:3 Albertę (Ed Lukowich)[2]. W mistrzostwach świata w 1983 Kanadyjczycy łatwo zakwalifikowali się do fazy finałowej, w półfinale pokonali Szwedów (Stefan Hasselborg) i w finale Niemców (Keith Wendorf)[3].
Rok później by znaleźć się w finale the Brier Werenich musiał wygrać dwa mecze barażowe i półfinał. W ostatnim meczu turnieju uległ jednak Manitobie (Michael Riley) 4:7[4]. W 1990 Ontario z najlepszym wynikiem fazy grupowej automatycznie znalazło się w finale, zwyciężyło tam nad Nowym Brunszwikiem (Jim Sullivan) 5:4[5]. Kanadyjczycy zdobyli złote medale na MŚ 1990 pokonując w finale 3:1 Szkotów (David Smith)[6].
Po swoim drugim mistrzostwie świata Werenich jeszcze dwa razy wystąpił na the Brier. W 1995 i 1997 plasował się na 4. miejscu przegrywając dolny mecz Page play-off przeciwko Kevinowi Martinowi i Jamesowi Grattanowi.
Werenich dwukrotnie startował w krajowych kwalifikacjach olimpijskich do 1988 i 1998, zdobywał tam brązowe medale[7].
Ogłosił zakończenie kariery w 2000. Powrócił jednak do gry w 2004 uczestnicząc w Dominion Tankard[8].
Został włączony w 1988 do Canadian Curling Hall of Fame[9] i w 2009 do Ontario Sport Legends Hall of Fame[10].
Drużyna
| Rok | Czwarty | Trzeci | Drugi | Otwierający |
|---|---|---|---|---|
| 2003/2004 | Ed Werenich | Neil Harrison | Lino Di Iorio | Ryan Werenich |
| 1994/1997 | John Kawaja | Pat Perroud | Neil Harrison | |
| 1989/1990 | Ian Tetley | Pat Perroud | ||
| 1987/1988 | Paul Savage | Ed Werenich | Graeme McCarrel | Neil Harrison |
| 1982/1984 | Ed Werenich | Paul Savage | John Kawaja | |
| 1980/1981 | Bob Widdis | Neil Harrison | Jim McGrath | |
| 1976/1977 | Paul Savage | Ed Werenich | Ron Green | Reid Ferguson |
| 1972/1974 | Bob Thomson | Ed Werenich | Ron Green |
Przypisy
- ↑ histori.ca – Eddie Werenich (ang.). [dostęp 2011-06-03].
- ↑ 1983 Labatt Brier (ang.). [dostęp 2011-06-03].
- ↑ MŚ 1983 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
- ↑ 1984 Labatt Brier (ang.). [dostęp 2011-06-03].
- ↑ 1990 Labatt Brier (ang.). [dostęp 2011-06-03].
- ↑ MŚ 1990 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
- ↑ curleast.com – The Wrench (ang.). [dostęp 2011-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
- ↑ Jonathon Gatehouse: Rockin' With the Wrench (ang.). 09-02-2004. [dostęp 2011-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-03)].
- ↑ Inductees to the Canadian Curling Hall of Fame (ang.). [dostęp 2011-06-03].
- ↑ Ontario Sport Legends Hall of Fame (ang.). [dostęp 2011-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-08)].
Linki zewnętrzne
- Ed Werenich w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Curling