Ed de Goey
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost | 197 cm | ||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||
|
Ed de Goey (ur. 20 grudnia 1966 w Goudzie) – holenderski piłkarz grający na pozycji bramkarza, reprezentant kraju. Od 2010 roku trener bramkarzy w RKC Waalwijk[1].
Kariera klubowa
Początkowo był zawodnikiem Sparty Rotterdam, w której barwach w sezonie 1985/1986 zadebiutował w holenderskiej ekstraklasie. W 1990 roku przeszedł do Feyenoordu. W nowym zespole szybko wywalczył miejsce w pierwszym składzie. W 1991 po raz pierwszy wystąpił w europejskich pucharach w zremisowanym 0:0 meczu z Partizani Tirana w ramach Pucharu Zdobywców Pucharów[2]. Wraz z Feyenoordem został mistrzem Holandii (1993), czterokrotnie zdobył puchar kraju (1991, 1992, 1994, 1995) oraz wywalczył Superpuchar Holandii (1991). Ponadto w 1993 został wybrany najlepszym bramkarzem grającym w Holandii, a w 1994 otrzymał Złote Buty[3].
W 1997 roku przeszedł do Chelsea, cena transferu wyniosła 2,25 miliony funtów[4]. W angielskiej drużynie zadebiutował 3 sierpnia w przegranym po serii rzutów karnych meczu o Tarczę Wspólnoty z Manchesterem United. W sezonie 1997/1998 wraz z londyńskim zespołem zdobył Puchar Zdobywców Pucharów – w wygranym 1:0 finale z VfB Stuttgart zagrał przez pełne 90 minut[5]. Ponadto w 1998 wywalczył Puchar Ligi Angielskiej oraz Superpuchar Europy (w spotkaniu z Realem Madryt zagrał w podstawowym składzie)[6]. Dwa lata później zdobył puchar Anglii oraz sięgnął po Tarczę Wspólnoty. W sezonie 2000/2001 utracił miejsce w podstawowym składzie Chelsea na rzecz Włocha Carlo Cudiciniego[4][7].
1 sierpnia 2003 roku podpisał dwuletni kontrakt ze Stoke City[8]. Trzy lata później w jego barwach zakończył piłkarską karierę[9]. Po raz ostatni wystąpił 28 stycznia 2006 roku w wygranym 2:1 meczu z Walsall[10].
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Holandii zadebiutował 16 grudnia 1992 roku w wygranym 3:1 meczu z Turcją[11]. W 1994 uczestniczył w mistrzostwach świata w Stanach Zjednoczonych. W turnieju tym był podstawowym bramkarzem swojej kadry – wystąpił w pięciu meczach, a w spotkaniu 1/8 finału z Irlandią zachował „czyste konto”[12].
Wraz z reprezentacją Holandii wziął również udział w mistrzostwach Europy w Anglii (1996), mistrzostwach świata we Francji (1998) oraz mistrzostwach Europy w Belgii i Holandii (2000). We wszystkich tych turniejach był rezerwowym bramkarzem i nie zagrał w żadnym meczu. Po raz ostatni w barwach narodowych wystąpił 1 czerwca 1998 roku w wygranym 5:1 pojedynku z Paragwajem[11].
Przypisy
- ↑ De Goey completeert technische staf RKC Waalwijk (niderl.). vi.nl. [dostęp 2011-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-19)].
- ↑ Ed de Goey - Matches in European Cups (ang.). rsssf.com. [dostęp 2011-10-05].
- ↑ Netherlands - Player of the Year and Other Awards (ang.). rsssf.com. [dostęp 2011-10-05].
- ↑ a b IN PROFILE: ED DE GOEY (ang.). qpr.co.uk. [dostęp 2011-10-05].
- ↑ Cup Winners' Cup 1997-98 (ang.). rsssf.com. [dostęp 2011-10-05].
- ↑ Super Cup 1998 (ang.). rsssf.com. [dostęp 2011-10-05].
- ↑ Ed de Goey (ang.). chelseafc.com. [dostęp 2015-09-22].
- ↑ Stoke sign De Goey (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-10-05].
- ↑ Goalkeeper De Goey leaves Stoke (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-10-05].
- ↑ Stoke 2-1 Walsall (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-10-05].
- ↑ a b Ed de Goey - International Appearances (ang.). rsssf.com. [dostęp 2011-10-05].
- ↑ Ed DE GOEY (ang.). fifa.com. [dostęp 2011-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 grudnia 2011)].
Bibliografia
- Ed de Goey w bazie Soccerbase (ang.)
- Ed de Goey w bazie National Football Teams (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.