Eddie Mathews
 | |||||||||
| trzeciobazowy | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Edwin Lee Mathews | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 13 października 1931 | ||||||||
| Data i miejsce śmierci | 18 lutego 2001 | ||||||||
| Odbijał | lewą | ||||||||
| Rzucał | prawą | ||||||||
| Debiut | 15 kwietnia 1952 | ||||||||
| Ostatni występ | 27 września 1968 | ||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||
| |||||||||
| Kariera menedżerska | |||||||||
| |||||||||
 Baseball Hall of Fame | |||||||||
| Rok wprowadzenia | 1978 | ||||||||
| Głosów | 79,4% | ||||||||
| Metoda elekcji | |||||||||
Edwin Lee Mathews (ur. 13 października 1931, zm. 18 lutego 2001) – amerykański baseballista, który występował na pozycji trzeciobazowego, dwunastokrotny uczestnik Meczu Gwiazd, członek Baseball Hall of Fame.
Major League Baseball
Boston/Milwaukee/Atlanta Braves
Przed rozpoczęciem sezonu 1949 podpisał kontrakt z Boston Braves[1]. Po występach w niższych ligach, najwyżej na poziomie Triple-A w Milwaukee Brewers[2], 12 kwietnia 1952 zadebiutował w Major League Baseball w meczu przeciwko Brooklyn Dodgers. W pierwszym sezonie występów zdobył 25 home runów, a w głosowaniu do nagrody NL Rookie of the Year zajął 3. miejsce[1].
W 1953 kiedy Braves przenieśli swoją siedzibę do Milwaukee[3], Mathews zanotował średnią 0,302 i zdobył najwięcej home runów w MLB (47). Ponadto po raz pierwszy zagrał w Meczu Gwiazd, a w głosowaniu na najbardziej wartościowego zawodnika zajął 2. miejsce za Royem Campanellą z Brooklyn Dodgers[1]. 16 sierpnia 1954 pojawił się na okładce magazynu Sports Illustrated[3]. 6 października 1957 w meczu numer 4 World Series, w którym Braves mierzyli się z New York Yankees, w drugiej połowie dziesiątej zmiany zdobył zwycięskiego home runa, co dało wyrównanie w rywalizacji 2–2. Ostatecznie Braves zwyciężyli w serii 4–3 i zdobyli tytuł mistrzowski[3].
W latach 1953–1961 zdobywał przynajmniej 30 home runów w sezonie[1]. W sezonie 1959 zdobył ich 46, najwięcej w MLB, a w głosowaniu na MVP National League zajął 2. miejsce za Erniem Banksem z Chicago Cubs[1]. Podczas gry w Braves dwunastokrotnie reprezentował klub w All-Star Game[1].
Houston Astros i Detroit Tigers
W grudniu 1966 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Houston Astros[1], gdzie występował głównie na pierwszej bazie i pełnił rolę pinch hittera[3]. 14 lipca 1967 w meczu przeciwko San Francisco Giants został 7. zawodnikiem w historii Major League Baseball, który osiągnął pułap 500 home runów[3]. W sierpniu 1967 w ramach wymiany przeszedł do Detroit Tigers[1]. W 1968 zdobył drugi tytuł World Series w karierze. Tigers pokonali St. Louis Cardinals, a Mathews wystąpił w dwóch meczach[3]. W całej karierze zdobył 512 home runów i zajmował wówczas 6. miejsce w klasyfikacji wszech czasów pod tym względem[3].
Późniejszy okres
W 1969 numer 41, z którym występował w Braves, został zastrzeżony przez klub. W 1971 został członkiem sztabu szkoleniowego Atlanta Braves, a w sierpniu 1972 menadżerem tego zespołu, zastępując na tym stanowisku Lumana Harrisa. W 1974 został zwolniony z tej funkcji, a w późniejszym okresie był trenerem w Texas Rangers, Milwaukee Brewers i Oakland Athletics[3]. W 1978 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame[4].
Nagrody i wyróżnienia
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 12× All-Star | 1953, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959¹, 1959², 1960¹, 1960², 1961¹, 1961², 1962² | [1] |
| 2× zwycięzca w World Series | 1957, 1968 | [3] |
| Baseball Hall of Fame | od 1978 | [4] |
| # 41 zastrzeżony przez Braves | 1969 | [3] |
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Eddie Mathews Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2016-06-30]. (ang.).
- ↑ Eddie Mathews Register Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j Eddie Mathews. sabr.org.com. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
- ↑ a b Mathews, Eddie. baseballhall.org. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Baseball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Circa 1963 head shot photograph of American baseball player Edwin Lee Mathews wearing a Milwaukee Braves cap.
A single empty (white) star on a transparent background, for use with star ratings
Munsingwear ad from Life Magazine, 1958. Shows baseball player Ed Mathews.