Ede Király

Ede Király

Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1926 Budapeszt
Data i miejsce śmierci	10 sierpnia 2009 Peterborough
Informacje klubowe
Klub	BKE Budapeszt[1]
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie srebro St. Moritz 1948 łyżwiarstwo figurowe pary sportowe Mistrzostwa świata złoto Paryż 1949 pary sportowe srebro Davos 1948 pary sportowe srebro Paryż 1949 soliści srebro Londyn 1950 soliści brąz Davos 1948 soliści Mistrzostwa Europy złoto Praga 1948 pary sportowe złoto Mediolan 1949 pary sportowe złoto Oslo 1950 soliści srebro Mediolan 1949 soliści

Ede Király (ur. 22 lutego 1926 w Budapeszcie, zm. 10 sierpnia 2009 w Peterborough^[1]) – węgierski łyżwiarz figurowy startujący w jeździe indywidualnej i konkurencji par sportowych, wicemistrz olimpijski, pięciokrotny medalista mistrzostw świata, czterokrotny medalista mistrzostw Europy, jedenastokrotny mistrz Węgier; trener łyżwiarstwa figurowego.

Życiorys

Kariera sportowa

Na arenie krajowej i międzynarodowej występował w jeździe indywidualnej i w rywalizacji par sportowych. Jego partnerką w zawodach par była Andrea Kékesy^[1].

W styczniu 1948 roku para Kékesy-Király zdobyła złoty medal na mistrzostwach Europy w Pradze. W jeździe indywidualnej Király był czwarty^[2]. W lutym tego samego roku para zdobyła srebrny medal olimpijski w konkursie par sportowych na igrzyskach w Sankt Moritz. Był to pierwszy w historii srebrny medal olimpijski zdobyty dla Węgier w zimowych edycjach imprezy^[3]. W konkurencji solistów Király zajął piąte miejsce^[4].

Kilka dni po igrzyskach w Sankt Moritz para Kékesy-Király zdobyła srebrny medal na mistrzostwach świata w Davos. Király został również brązowym medalistą w jeździe indywidualnej^[2].

W styczniu 1949 roku Kékesy i Király zostali mistrzami Europy w konkurencji par sportowych na mistrzostwach w Mediolanie^[2]. W jeździe indywidualnej Király zdobył wicemistrzostwo kontynentu, przegrywając z Edim Radą^[5]. Para zdobyła również złoty medal również na rozegranych w lutym mistrzostwach świata w Paryżu^[2]. Kékesy i Király stali się w ten sposób drugą w historii węgierską parą sportową z tytułem mistrzów świata, wcześniej w konkurencji tej czterokrotnie (1931, 1933, 1934, 1935) triumfowali Emília Rotter i László Szollás^[6]. Indywidualnie Király został wicemistrzem świata, ulegając jedynie Richardowi Buttonowi^[7].

Po zakończeniu kariery sportowej przez Kékesy w 1949 roku^[8] Király jeszcze przez rok startował w jeździe indywidualnej. W styczniu 1950 roku zdobył złoty medal na mistrzostwach Europy w Oslo, a w marcu tego roku srebrny medal na mistrzostwach świata w Londynie^[2]. W walce o tytuł mistrza globu ponownie przegrał z Richardem Buttonem^[9].

Para Kékesy-Király czterokrotnie zwyciężyła w mistrzostwach Węgier, zdobywając tytuły w latach 1944, 1947, 1948 i 1949. Sam Király został ponadto siedmiokrotnie mistrzem kraju w jeździe indywidualnej w latach 1941, 1944, 1946, 1947, 1948, 1949 i 1950^[10].

Życie prywatne

Dzieciństwo spędził w Budapeszcie. Mieszkał w pobliżu parku miejskiego Városliget, na rogu ulic Dózsa György i Elemér^[11].

W 1944 roku ukończył Szent István Gimnázium w Budapeszcie^[12]. W 1950 roku ukończył studia na Uniwersytecie Techniczno-Ekonomicznym w Budapeszcie, uzyskując tytuł inżyniera^[3]. Po mistrzostwach świata w 1950 roku Király pozostał w Londynie, nie powrócił do ojczyzny – komunistycznych Węgier. Przeprowadził się do Kanady, gdzie spędził resztę życia. Pracował jako trener łyżwiarstwa figurowego^[1] w klubie łyżwiarskim w Oshawie, w którym trenował m.in. Donalda Jacksona^[13], późniejszego brązowego medalistę olimpijskiego i trzykrotnego medalistę mistrzostw świata^[14]. Był też członkiem Association of Professional Engineers of Ontario^[3].

Przypisy