Edgard Pisani
.jpg) (c) Jean-Joseph Weber / INRA, DIST, CC BY 2.0 | |
| Data i miejsce urodzenia | 9 października 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20 czerwca 2016 |
| Minister rolnictwa Francji | |
| Okres | od 24 sierpnia 1961 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister zaopatrzenia Francji | |
| Okres | od 8 stycznia 1966 |
| Następca | |
.png) | |
| Odznaczenia | |
  | |
Edgard Pisani (ur. 9 października 1918 w Tunisie, zm. 20 czerwca 2016 w Paryżu[1]) – francuski polityk i urzędnik państwowy, działacz ruchu oporu, senator, deputowany krajowy i europejski, minister w kilku rządach.
Życiorys
Wywodził się z zamieszkującej Maltę rodziny pochodzącej z Włoch. W wieku 18 lat zamieszkał w Paryżu. Kształcił się w Lycée Louis-le-Grand oraz na Uniwersytecie Paryskim. Uzyskał dyplom z literaturoznawstwa, studiował także prawo. Został również absolwentem instytutów Centre de hautes études administratives oraz IHEDN[1][2]. Uczestnik II wojny światowej, po demobilizacji z 1940 dołączył do ruchu oporu. W 1944 odegrał istotną rolę w odbiciu paryskiej komendy policji (w filmie Czy Paryż płonie? z 1966 poświęconym wyzwoleniu Paryża w postać Edgarda Pisaniego wcielił się Michel Piccoli)[2].
Zatrudniony następnie w administracji. W drugiej połowie lat 40. obejmował m.in. stanowiska dyrektora gabinetu ministra spraw wewnętrznych oraz ministra obrony, a także prefekta departamentów Górna Loara i Górna Marna. Zajął się także działalnością publicystyczną, będąc autorem książek poświęconych problematyce społeczności lokalnej oraz artykułów prasowych[1]. Politycznie związany ze środowiskiem lewicy republikańskiej RGR. W 1954 wszedł w skład Senatu, reprezentując departament Górna Marna. Obowiązki senatora wykonywał do 1961[1].
Od 24 sierpnia 1961 do 8 stycznia 1966 zajmował stanowisko ministra rolnictwa w rządzie Michela Debré oraz w pierwszym i drugim rządzie Georges’a Pompidou. Od 8 stycznia 1966 do 28 kwietnia 1967 pełnił funkcję ministra zaopatrzenia w trzecim i czwartym gabinecie Georges’a Pompidou[1][3]. Działał także w samorządzie, zasiadał w radzie departamentu Maine i Loara, w latach 1965–1975 zajmował stanowisko mera miejscowości Montreuil-Bellay[2]. W latach 1967–1968 jako przedstawiciel gaullistów był deputowanym do Zgromadzenia Narodowego III kadencji[4].
W trakcie wydarzeń z maja 1968 opowiedział się po stronie protestujących studentów, opuścił większość gaullistowską i zrezygnował z zasiadania w parlamencie[1][2]. Na potrzeby wyborów z tegoż roku powołał ugrupowanie Mouvement pour la Réforme, które poniosło wyborczą porażkę. Przewodniczył krajowej radzie gospodarki regionalnej CNER (1967–1971)[1]. Uczestniczył w kolejnych latach w różnych inicjatywach politycznych i społecznych. W 1974 otwarcie poparł kandydaturę François Mitterranda na prezydenta[2]. W latach 1974–1981 ponownie był członkiem Senatu, wchodząc w skład frakcji tworzonej przez Partię Socjalistyczną[1]. Wstąpił formalnie do socjalistów, reprezentując w partii grupę stronników Michela Rocarda[2]. Od 1979 do 1981 z ramienia PS sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego I kadencji[5].
Od maja 1981 do grudnia 1984 był europejskim komisarzem ds. rozwoju w Komisji Europejskiej kierowanej przez Gastona Thorna[1]. Został następnie wysokim komisarzem Nowej Kaledonii[1], po czym od 21 maja do 15 listopada 1985 pełnił funkcję ministra ds. Nowej Kaledonii w rządzie Laurenta Fabiusa[4]. Jego urzędowanie przypadło na okres starć między zwolennikami i przeciwnikami niepodległości tego terytorium. Sprawami Nowej Kaledonii zajmował się następnie, stojąc na czele specjalnej misji w administracji prezydenckiej (do 1992)[2]. W latach 1988–1995 pełnił funkcję prezesa Instytutu Świata Arabskiego. Od 1992 wchodził w skład Rady Gospodarczej i Społecznej[1].
Odznaczenia
Odznaczony m.in. Legią Honorową V klasy oraz Medalem Ruchu Oporu[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l Edgard Pisani (fr.). senat.fr. [dostęp 2021-02-19].
- ↑ a b c d e f g Denis Lefebvre, Gilles Morin: Pisani Edgard (fr.). maitron.fr, 29 sierpnia 2014. [dostęp 2021-08-02].
- ↑ Les Gouvernements et les assemblées parlementaires sous la Ve République (fr.). assemblee-nationale.fr. [dostęp 2021-02-19].
- ↑ a b Edgard Pisani (fr.). assemblee-nationale.fr. [dostęp 2021-02-19].
- ↑ Edgard Pisani. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-02-19].
| W momencie zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| W późniejszym terminie |
|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
Media użyte na tej stronie
Autor: Guillaume Paumier (user:guillom), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Laurent Fabius during Ségolène Royal and José Luis Rodríguez Zapatero's meeting in Toulouse on April, 19th 2007 for the 2007 presidential election.
Autor: self, Licencja: CC0
Signature d'Edgard Pisani .Archives nationales (France), 19910704/9, dossier de carrière du préfet Armand Ziwès
Autor: Fotograf: Croes, Rob C. for Anefo . Auteursrechthebbende: Nationaal Archief, CC-BY-SA. Cropped by User:Zinneke., Licencja: CC0
De Lëtzebuerger Ausseminister Gaston Thorn, am Oktober 1980 bei enger Visite zu Den Haag bei sengem hollännesche Homolog Dries Van Agt.
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: Médaille de la Résistance
(c) Jean-Joseph Weber / INRA, DIST, CC BY 2.0
Visite du minitre Edgard Pisani au CNRZ
(c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F020538-0006 / Steiner, Egon / CC-BY-SA
Georges Pompidou