Edgars Rinkēvičs

Edgars Rinkēvičs

Data i miejsce urodzenia	21 września 1973 Jurmała
Minister spraw zagranicznych Łotwy
Okres	od 25 października 2011
Przynależność polityczna	Jedność
Poprzednik	Ģirts Valdis Kristovskis
Odznaczenia

Edgars Rinkēvičs (ur. 21 września 1973 w Jurmale) – łotewski polityk i urzędnik państwowy, poseł na Sejm, od 2011 minister spraw zagranicznych.

Życiorys

Edgars Rinkēvičs w latach 1991–1995 studiował na wydziale historii i filozofii Uniwersytetu Łotwy w Rydze, uzyskując licencjat. Od 1994 do 1995 studiował stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie w Groningen w Holandii. W 1997 uzyskał magisterium z nauk politycznych na Uniwersytecie Łotwy, a w 2000 magisterium na National Defense University w Stanach Zjednoczonych^[1].

W latach 1993–1994 pracował jako dziennikarz w łotewskim radiu publicznym Latvijas Radio, specjalizując się w tematach polityki międzynarodowej. Od 1995 do 1996 był zatrudniony w departamencie polityki w Ministerstwie Obrony, awansując na stanowisko dyrektora departamentu. Od 1996 do 1997 pełnił funkcję podsekretarza stanu ds. polityki obrony w Ministerstwie Obrony, a od 1997 do 2008 zajmował stanowisko sekretarza stanu w tym resorcie^[1]. W latach 1998–2004 należał do partii politycznej Łotewska Droga^[2].

W latach 2005–2007 pracował jednocześnie w biurze ds. organizacji Szczytu NATO w Rydze. Od października 2008 do października 2011 zajmował stanowisko szefa Kancelarii Prezydenta Republiki Łotewskiej (w okresie prezydentury Valdisa Zatlersa). 25 października 2011 objął urząd ministra spraw zagranicznych w trzecim rządzie Valdisa Dombrovskisa^[1]. W styczniu 2012 przystąpił do Partii Reform Zatlersa^[3]. W wyborach w 2014 uzyskał mandat posła na Sejm XII kadencji z listy Jedności, z której startowali działacze Partii Reform^[4]. Na stanowisku ministra spraw zagranicznych pozostał w pierwszym rządzie Laimdoty Straujumy, jej drugim gabinecie^[5] oraz w rządzie Mārisa Kučinskisa^[6].

W wyborach w 2018 i 2022 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję na kolejne kadencje Sejmu^[7][8]. Pozostawał ministrem spraw zagranicznych w utworzonym w styczniu 2019 pierwszym rządzie Artursa Krišjānisa Kariņša^[9] oraz w powołanym w grudniu 2022 jego drugim gabinecie^[10].

Odznaczenia

Został odznaczony Orderem Trzech Gwiazd II klasy (2007), Komandorią Wielkiego Krzyża Orderu Westharda (2004)^[1], Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2005)^[11], Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (2005), Orderem Oranje-Nassau (2006) oraz Orderem „Za zasługi” I klasy (2022)^[12].

Życie prywatne

W listopadzie 2014 dokonał coming outu, ujawniając na Twitterze, że jest gejem^[13].

Przypisy