Edmund Ścibor-Rylski

Edmund Ścibor-Rylski

kapitan piechoty
Pełne imię i nazwisko	Edmund Stanisław-Kostka Ścibor-Rylski
Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1867 Wielopole
Data i miejsce śmierci	28 sierpnia 1914 pod Zaleszczykami
Przebieg służby
Siły zbrojne	C. K. Armia
Jednostki	90 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Edmund Stanisław-Kostka Ścibor-Rylski^[a] herbu Ostoja (ur. 27 lipca 1867 w Wielopolu, zm. 28 sierpnia 1914 pod Zaleszczykami) – kapitan piechoty cesarskiej i królewskiej Armii, urzędnik.

Życiorys

Edmund Stanisław-Kostka Ścibor-Rylski urodził się 27 lipca 1867 w Wielopolu^[1][2][3]. Był wnukiem Wincentego Ścibora-Rylskiego (zm. 1885, powstaniec listopadowy^[4], właściciel ziemski) oraz synem Augusta (1841–1902, powstaniec styczniowy, właściciel ziemski, urzędnik) i Ludmiły z domu Leszczyńskiej^[2][3]. Jego rodzeństwem byli Maria (ur. 1866), Kazimiera (1869–1871), Witold (1871–1926, oficer, wojskowy), Olga (1873–1898), Stanisław (1875-1916, także oficer C. K. Armii)^[5], Józef Stefan wzgl. Stefan (ur. 1875)^{[6][7][8][9][2]}, Zofia (ur. 1883, zamężna z Aleksandrem Sahankiem, synem Adolfa; był świadkiem na ślubie siostry 22 listopada 1902)^[10]. Początkowo jego rodzina zamieszkiwała w majątku Wielopole pod Zagórzem, po czym przeprowadziła się do Lwowa, gdzie rodzeństwo podjęło naukę szkolną^[2]. W 1885 Edmund Ścibor-Rylski zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu^[1].

Został oficerem C. K. Armii. Mianowany podporucznikiem piechoty, początkowo bez określenia rangi^[11][12], potem ustalono z dniem 1 listopada 1892^[13]. Później awansowany na stopień porucznika piechoty z dniem 1 maja 1896^[14]. Był oficerem zawodowym 90 pułku piechoty z Jarosławia^[15]. Około 1897 jako były oficer zawodowy w stopniu porucznika został przeniesiony do rezerwy i do 1914 pozostawał z przydziałem do macierzystego 90 pułku piechoty^{[16][17][18][19]}. W tym okresie został awansowany na stopień kapitana w rezerwie piechoty z dniem 1 listopada 1909^[20].

Około 1893 otrzymał tytuł szambelana (podkomorzy)^[21][7][3]. 18 października 1902 został wybrany we Lwowie członkiem komisji rewizyjnej po uchwaleniu likwidacji sądowej garbarni akcyjnej z Rzeszowa^[22]. Przy C. K. Sądzie Obwodowym w Rzeszowie był asesorem ze stanu kupieckiego do senatu dla spraw handlowych z tytułem radcy cesarskiego^{[23][24][25][26]}. Był jednym z cenzorow filii Banku Austro-Węgierskiego w Rzeszowie^[27]. Do 1914 był dyrektorem Towarzystwa Zaliczkowego i Kredytowego w Rzeszowie^{[28][29][30][31][32][33]}. Od około 1910 do 1914 był członkiem Rady c. k. powiatu rzeszowskiego, wybrany z grup większych posiadłości, pełnił funkcję zastępcy członka wydziału^{[29][30][31][32][34]}. Do 1914 był członkiem komisji rewizyjnej Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie^[35][36][37]. Był członkiem rzeszowskiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”^[38].

W Rzeszowie zamieszkiwał przy ulicy 3 Maja 10^[3]. Jego żona pochodziła z rodu Leszczyńskich herbu Korczak^[3].

Podczas I wojny światowej zmarł na froncie 28 sierpnia 1914^[33] pod Zaleszczykami^[3]. W ewidencji wojskowej z 1916 nadal figurował jako kapitan w rezerwie 90 pułku piechoty^[39]. Jego brat Stanisław także zmarł na polu walki podczas I wojny światowej, również jako kapitan piechoty w szeregach C. K. Armii (w czerwcu 1916)^[40][41].

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa (1910)^{[19][42][28][43]}.
• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (ok. 1899)^[17]
• Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (około 1909)^[18]

Uwagi

Przypisy