Edmund Bartłomiejczyk

Edmund Bartłomiejczyk

Imię i nazwisko	Edmund Ludwik Bartłomiejczyk
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1885 Warszawa
Data i miejsce śmierci	5 września 1950 Warszawa
Dziedzina sztuki	grafika
Odznaczenia

Grób Edmunda Bartłomiejczyka na cmentarzu Powązkowskim

Edmund Ludwik Bartłomiejczyk (ur. 5 listopada 1885 w Warszawie, zm. 5 września 1950 tamże)^[1] – polski artysta grafik.

Życiorys

Syn Józefa i Rozalii z Renike^[2]. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie^[2] (1906–1909) u Jana Stanisławskiego i Wojciecha Weissa oraz w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (1910–1913). Wykładał na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (1917–1930). Był profesorem Szkoły Sztuk Pięknych (od 1932 Akademii Sztuk Pięknych) w Warszawie^[2], gdzie od 1930 prowadził Katedrę Grafiki Użytkowej. Po II wojnie światowej organizował Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, był jej profesorem do 1950, prorektorem w latach 1945–1946. Był członkiem założycielem „Rytu”^[2] (1925–1939), założycielem Koła Artystów Grafików Reklamowych^[2] (1933–1939) i współorganizatorem Bloku Zawodowych Artystów Plastyków (1934). Zajmował się głównie grafiką książkową i drzeworytem, a także litografią, po 1945 technikami metalowymi.

W 1932 jego drzeworyt Narciarze został zgłoszony do Olimpijskiego Konkursu Sztuki i Literatury na igrzyskach w Los Angeles, nie uzyskał jednak medalu olimpijskiego.

W latach 1925–1950 mieszkał i tworzył w domu nr 3 przy ul. Hoene-Wrońskiego w Warszawie, gdzie znajduje się tablica pamiątkowa. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 188-3-34)^[3].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)^[4]

Przypisy

Bibliografia

• Jolanta Chrzanowska-Pieńkos, Andrzej Pieńkos: Leksykon sztuki polskiej XX wieku, Wydawnictwo Kurpisz, 2001 ISBN 83-86600-48-9.
• Zbigniew Porada, Olimpijczycy z krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, Kraków 2014, s. 38–40.

Linki zewnętrzne

• Prace Edmunda Bartłomiejczyka w bibliotece Polona