Edmund Ilcewicz

Grób biskupa Edmunda Ilcewicza na cmentarzu przy ulicy Lipowej w Lublinie

Edmund Ilcewicz (ur. 12 kwietnia 1924 w Grodnie, zm. 12 września 1981) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy lubelski w latach 1969–1981.

Życiorys

Święcenia kapłańskie przyjął w Lublinie 29 czerwca 1948. W latach 1949–1951 studiował prawo kanoniczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 1951 był wychowawcą Niższego Seminarium Duchownego w Lublinie. W latach 1950–1952 pełnił obowiązki proboszcza w parafii św. Bazylego w Świerszczowie^[1]. W 1956 uzyskał doktorat.

Od 1966 był kanonikiem kapituły lubelskiej. 14 kwietnia 1969 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji lubelskiej i biskupem tytularnym Trevika. Sakry biskupiej udzielił mu 15 maja 1969 biskup Piotr Kałwa. Pełnił funkcję wikariusza generalnego.

Jest autorem licznych publikacji o martyrologii Kościoła na Lubelszczyźnie.

Przypisy

Bibliografia

• Nitecki P., Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy „Pax”, Warszawa 2000.
• Śrutwa J., Biskupi „rodem” z KUL-u, [w:] M. Rusecki (red.), Księga pamiątkowa w 75-lecie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Redakcja Wydawnictwa KUL, Lublin 1994.

Linki zewnętrzne

• Edmund Ilcewicz w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-11-16]