Edmund Karaśkiewicz

Edmund Karaśkiewicz

Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1899 Lipa
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 1973 Poznań
Miejsce spoczynku	Cmentarz na Junikowie
Zawód, zajęcie	wykładowca akademicki
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	profesor
Alma Mater	Uniwersytet Poznański
Rodzice	Teodor Karaśkiewicz Melania z Guhlów
Małżeństwo	Maria Gabriela Kowczarzanka
Dzieci	Melania Stanisław
Krewni i powinowaci	9 rodzeństwa
Odznaczenia

Edmund Karaśkiewicz (ur. 20 listopada 1899^[1] w Lipie, zm. 10 kwietnia 1973 w Poznaniu) – polski fizyk, profesor Politechniki Poznańskiej i podporucznik Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 20 listopada 1899 w Lipie jako syn Teodora i Melanii z domu Guhl. W 1914 rozpoczął naukę w Seminarium Nauczycielskim w Rogoźnie. Po jego ukończeniu w 1920 pracował jako nauczyciel w szkołach w Siporach, Lipie, Kaźmierzewie, Gołańczy. Po zdaniu kolejnych egzaminów zaczął uczyć w Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym im. M. Kopernika w Bydgoszczy (1923).

W następnych latach kontynuował naukę na Uniwersytecie Poznańskim, pracował w tym czasie jako nauczyciel w Gimnazjum im. J. Kantego. W 1931 ożenił się z pianistką Marią Gabrielą Kowczarzanką (1905-1972)^[2], z którą miał dwoje dzieci: Melanię i Stanisława.

W czasie II wojny światowej służył jako podporucznik-dowódca kompanii ckm 62. Pułku Piechoty. Dostał się do niewoli pod Warszawą i do 1945 roku był więziony w obozie jenieckim Oflag II C Woldenberg. Po wyzwoleniu przebywał w obozie dla Polaków w Bensheim. Zainicjował transporty ewakuacyjne do Polski i osobiście kierował pierwszym w październiku 1945.

W 1946 uzyskał stopień magistra filozofii na Uniwersytecie Poznańskim. Przeniósł się na stałe do Poznania i rozpoczął pracę w Katedrze Mechaniki Technicznej na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Inżynierskiej – dwie kadencje był dziekanem tego wydziału. W 1957 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1965 – zwyczajnym. W latach 1959-1962 kierował Katedrą Akustyki Drgań UAM.

Pełnił funkcje w wielu organizacjach naukowych (m.in. w ZNP, PTPN, PTF). Założył Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej oraz Polskie Towarzystwo Akustyczne.

W 1970 przeszedł na emeryturę. Zmarł 10 kwietnia 1973 roku w Poznaniu. Został pochowany 13 kwietnia 1973 roku na cmentarzu komunalnym na Junikowie w Poznaniu^[1].

Dyrekcja szkoły w której pracował wypowiadała się o nim: Każdemu zakładowi pozazdrościć trzeba tak sumiennego i uzdolnionego nauczyciela jakim jest p. E. Karaśkiewicz.

Praca naukowa

• 34 prace w języku polskim
• 5 prac w językach obcych (m.in. The radiation pressure of an acoustic wave)
• 1957-1968 – 9 referatów na konferencjach międzynarodowych w Marsylii, Paryżu, Moskwie, Pradze, Budapeszcie i Warszawie

Odznaczenia i nagrody

• Srebrny Krzyż Zasługi
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1964
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Odznaka Honorowa Miasta Poznania
• Odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego”

Przypisy

Bibliografia

• Mikołajczak Henryk: Wspomnienie o profesorze Edmundzie Karaśkiewiczu. Z żałobnej karty (s. 111-113). Kronika Miasta Poznania nr 1/1976. [dostęp 2012-07-04]. (pol.).