Edmund Klich

Edmund Klich
Ilustracja
Edmund Klich w biurze
pułkownik rezerwy pułkownik rezerwy
Data i miejsce urodzenia13 stycznia 1946
Mierzejewo
Przebieg służby
Lata służby1961-?
Siły zbrojneSzachownica.svg Siły Powietrzne RP
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Edmund Klich (ur. 13 stycznia 1946 w Mierzejewie koło Leszna[1]) – pułkownik rez. pilot Wojska Polskiego, doktor nauk wojskowych, od 2006 do 2012 szef Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych (PKBWL)[2]. Jego specjalności to wyszkolenie i eksploatacja.

Życiorys

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Lesznie. Od 1961 związany z lotnictwem. Służył w jednostkach lotniczych Sił Powietrznych RP i Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie na stanowiskach od instruktora-pilota do zastępcy dowódcy pułku i starszego inspektora bezpieczeństwa lotów.

W dniu 7 września 1965 roku, pilotując samolot TS-8 Bies, po awarii i wyłączeniu się silnika w locie, wykonał awaryjne lądowanie ze schowanym podwoziem na przygodnym polu w okolicach miejscowości Lubochenki[3]. Edmund Klich nie odniósł obrażeń, a samolot został poddany naprawie[3].

Służył w Polskim Kontyngencie Wojskowym w byłej Jugosławii. 17 czerwca 1997 uzyskał stopień doktora nauk wojskowych rozprawą doktorską pt. Kierunki doskonalenia działalności służby bezpieczeństwa lotów w siłach zbrojnych RP na Wydziale Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej Akademii Obrony Narodowej.

Od 1997 do 2000 zastępca szefa Wydziału Lotnictwa Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych. Od 2000 zajmował się badaniami wypadków lotniczych.

Bezpośrednio po katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku został akredytowanym przedstawicielem Polski przy wojskowo-cywilnej komisji rosyjskiej badającej przyczyny katastrofy[4], a 15 kwietnia 2010 objął funkcję przewodniczącego Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (KBWLLP), powołanej przez ministra obrony narodowej Bogdana Klicha (zbieżność nazwisk przypadkowa) w celu zbadania katastrofy[5]. 28 kwietnia 2010 zrezygnował z funkcji przewodniczącego Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego, pozostając akredytowanym przedstawicielem Polski przy mieszanej rosyjskiej komisji cywilno-wojskowej[6].

W wyborach parlamentarnych w 2011 roku kandydował bez powodzenia do Senatu RP w okręgu wyborczym nr 94 z własnego komitetu wyborczego, popierany przez Unię Prezydentów Miast[7].

W 2011 roku nakładem wydawnictwa Niezależna.TV opublikowano w Polsce na płycie CD tzw. „taśmy Klicha”, czyli dokonane przez Edmunda Klicha nagranie poufnej narady na temat śledztwa w sprawie katastrofy smoleńskiej, która odbyła się 22 kwietnia 2010 roku w gabinecie ministra obrony narodowej Bogdana Klicha z udziałem szefa MON oraz szefa Sztabu Generalnego gen. Mieczysława Cieniucha[8]. Nagranie to przekazano Prokuraturze Okręgowej w Warszawie, która odmówiła wszczęcia postępowania ze względu na brak znamion czynu zabronionego[9]. Inne nagrania rozmów dotyczących katastrofy smoleńskiej wykonane przez Edmunda Klicha rozpowszechnił w 2012 roku tygodnik „Newsweek”[10].

Żonaty. Ma dwóch synów.

Odznaczenia (lista niepełna)

Publikacje

  • Bezpieczeństwo lotów: wypadki, przyczyny, profilaktyka. Puławy: Zakład Poligraficzny „Wisła”, 1998.
  • Bezpieczeństwo lotów w transporcie lotniczym. Radom: Wydawnictwo Naukowe Instytutu Technologii Eksploatacji, 2010.
  • Moja czarna skrzynka. Z Edmundem Klichem o katastrofie smoleńskiej rozmawia Michał Krzymowski. Warszawa: Wydawnictwo czerwone i czarne, 2012.

Przypisy

  1. ↑ Życiorys przewodniczącego Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych Pana Edmunda Klicha (pol.). mi.gov.pl. [dostęp 2011-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-15)].
  2. ↑ Klich odwołany (pol.). rp.pl, 2012-02-09. [dostęp 2012-02-09].
  3. ↑ a b Sławomir Bartosik, Miłosz Bogdański, Robert Senkowski Katastrofy Awarie Uszkodzenia w polskim lotnictwie wojskowym 1961-1970, Lotnicza Agencja Fotograficzna, Toruń 2011, str. 118 [1]
  4. ↑ 10 kwietnia 2010 roku powstała mieszana komisja do zbadania przyczyn katastrofy powołana przez rosyjskie Ministerstwo Obrony i Międzypaństwowy Komitet Lotniczy, por. Tу-154М № 101 10.04.2010 (ros.). mak.ru, 2010-04-10. [dostęp 2011-09-15].
  5. ↑ Edmund Klich: nie wiadomo, co mnie obowiązywało (pol.). lotniczapolska.pl, 2006-05-07. [dostęp 2010-07-24].
  6. ↑ Tusk: Edmund Klich zrezygnował z kierowania KBWLLP (pol.). lotniczapolska.pl, 2006-04-28. [dostęp 2010-07-24].
  7. ↑ Wspieramy. obywateledosenatu.pl, 2011-09-01. [dostęp 2011-09-06].
  8. ↑ Taśmy Klicha (pol.). ksiegarniagazetypolskiej.pl. [dostęp 2012-02-05].
  9. ↑ „Klich zakazał formułowania wniosków obciążających Rosjan”. Nieznane nagranie ws. Smoleńska (pol.). polskatimes.pl, 2011-12-13. [dostęp 2012-02-05].
  10. ↑ Smoleńskie podsłuchy Klicha (pol.). newsweek.pl, 2012-01-28. [dostęp 2012-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-31)].
  11. ↑ M.P. z 2002 r. nr 1, poz. 21 – pkt 17.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Roundel of Poland.svg
Roundel of the Polish Air Force.
Szachownica.svg
Roundel of the Polish Air Force.
Naramiennik Pulkownik lotn.svg
Naramiennik pułkownika Sił Powietrznych RP.
EdmundKlich.jpg
Autor: Paweł Kralewski, Licencja: CC BY-SA 3.0
Edmund Klich (oficer lotnictwa) w biurze.