Edmund Kotarski

Edmund Kotarski (ur. 7 października 1930 w Bydgoszczy) – polski historyk literatury i kultury, edytor, profesor nauk humanistycznych.

Życiorys

Absolwent polonistyki toruńskiej. W latach 1953–1960 pracował w szkolnictwie średnim (nakaz pracy) w Bydgoszczy. W roku 1966 doktoryzował się na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (Publicystyka Jana Dymitra Solikowskiego), stopień doktora habilitowanego uzyskał w roku 1978 na Uniwersytecie Gdańskim (U progu marynistyki polskiej. XVI-XVII wiek). Zatrudniony od roku 1960 w Wyższej Szkole Pedagogicznej, a od 1970 na Uniwersytecie Gdańskim (od chwili jego powstania) – jako starszy asystent, adiunkt, docent, profesor (tytuł w roku 1987), przeszedł w roku 2001 na emeryturę jako profesor zwyczajny.

W latach 1970–1981 był wicedyrektorem i dyrektorem Biblioteki Gdańskiej PAN, od roku 1984 do 1990 dziekanem Wydziału Humanistycznego UG, następnie, do przejścia na emeryturę, kierował Zakładem Literatury Staropolskiej i Oświeceniowej UG.

Był członkiem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego i Towarzystwa Naukowego w Toruniu, członkiem Komisji Historii Kultury Komitetu Nauk Historycznych PAN, komitetów redakcyjnych czasopism: „Rocznik Gdański” i „Barok. Historia-Literatura-Sztuka”.

Prace

Zajmował się głównie prozą publicystyczną i poezją okolicznościową XVI-XVIII wieku, początkami marynistyki polskiej, rolą retoryki w literaturze i kulturą medialną minionych stuleci. Autor m.in. takich rozpraw i studiów, jak:

  • Publicystyka Jana Dymitra Solikowskiego (1970),
  • U progu marynistyki polskiej. XVI-XVII wiek (1978),
  • Muza gdańska Janowi Sobieskiemu 1673-1696 (1985),
  • Dziedzictwo i tradycja. Szkice o literaturze staropolskiej (1990),
  • Gdańska poezja okolicznościowa XVII wieku (1993),
  • Sarmaci i morze. Marynistyczne początki w literaturze polskiej XVI-XVIII wieku (1995),
  • Gdańsk literacki (do końca XVIII wieku) (1997),
  • Gdańska poezja okolicznościowa XVIII wieku (1997),
  • Kultura medialna średniowiecza. Europa łacińska (2017).
  • Wydał kilka tomów tekstów: „Kto ma państwo morskie...”. Problemy morza w opinii dawnej Polski (1970), Trzy podróże. J. Kochanowski: Pamiątka Janowi na Tęczynie, A. Zbylitowski: Droga do Szwecyjej, T. Grotkowski: Podróż morska (1973), „Trzymajmy się morza”. Problemy morza w opinii Rzeczypospolitej XVIII wieku (1985).
  • Pod jego redakcją ukazały się tomy: Problemy polskiej literatury marynistycznej (1982), Literatur und Institutionen der literarischen Kommunikation in nordeuropäischen Städten im Zeitraum vom 16. bis zum 18. Jahrhundert (1996), Gdańskie Gimnazjum Akademickie, t. I: Szkice z dziejów (2008).

Nagrody i odznaczenia

  • Laureat Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury(za 1988)[1]

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2], Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Medalem Świętego Wojciecha (honorowym odznaczeniem Rady Miasta Gdańska)[3], wyróżniony Nagrodą Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza za rok 2002 w kategorii nauk humanistycznych[4], a także nagrodami ministerialnymi i rektorskimi.

Przypisy

  1. ↑ Splendor Gedanensis 2016. Dali najwięcej gdańskiej kulturze
  2. ↑ M.P. 2001 nr 38, poz. 620.
  3. ↑ Laureaci Medalu św. Wojciecha w: Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego w Gdańsku.
  4. ↑ Encyklopedia Gdańska, s. 534.

Bibliografia