Edmund Puzdrowski

Edmund Puzdrowski (ur. 2 stycznia 1942 w Kartuzach) – polski poeta i prozaik.

Syn Leona i Agaty z Reszków. Ma młodszą siostrę Kazimierę. Jest mężem Krystyny Marciniak i ojcem Bartosza[1].

Ukończył studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. W latach 1965-1973 był starszym asystentem Zakładu Fizyki WSI (Bydgoszcz). Od 1973 roku mieszka w Gdańsku. Debiutował jako poeta na łamach prasy w 1959 roku. Był jednym z założycieli grupy poetyckiej "Kadyk". Był redaktorem miesięcznika "Litery" oraz "Pomerania". W 1967 roku został wyróżniony Medalem Stolema- odznaczeniem dla osób, które popularyzują osiągnięcia kultury Kaszub i Pomorza[2]. W latach 1984-1985 był kierownikiem literackim Teatru Muzycznego (Gdynia).

Twórczość

  • Koło- 1966
  • Niezmienność- 1968
  • Rzecz kaszubska- 1968
  • Białe są słowa miłości- 1970
  • Betonowy dom- 1971
  • Wiersze domowe- 1972
  • Uwagi o współczesności literatury kaszubsko-pomorskiej - 1973
  • Sztuka podnoszenia palców- 1974
  • Bursztynowe drzewo- 1974
  • Przyszedłem wypełnić-1976
  • Rozbite lustro-1982
  • Wiersze= Gedichte- 1990
  • Klisze i ziarna-1991

Bibliografia

  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Gdańsku. [dostęp 2009-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-26)].
  2. ↑ Medal Stolema, Klub Studencki "Pomorania", 16 marca 2017 [dostęp 2021-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-21] (pol.).