Edmund Reński

Edmund Reński
Mielęcki, Leon
Data i miejsce urodzenia

21 października 1912
Ostrowiec Świętokrzyski

Data i miejsce śmierci

5 marca 1993
Warszawa

Zawód, zajęcie

geodeta, kartograf, urzędnik

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Armii Krajowej Medal 10-lecia Polski Ludowej

Edmund Reński ps. Mielęcki, Leon (ur. 21 października 1912 w Ostrowcu Świętokrzyskim, zm. 5 marca 1993 w Warszawie) – polski geodeta i kartograf, członek ruchu oporu podczas II wojny światowej.

Życiorys

Absolwent ostrowieckiego gimnazjum męskiego (1931), w którym jako podharcmistrz prowadził drużynę harcerską. Podjął studia na Politechnice Warszawskiej, którą ukończył w 1938 roku z dyplomem inżyniera geodety. Z uwagi na stan zdrowia (choroby płuc) został zwolniony ze służby wojskowej. Po zakończeniu studiów podjął pracę w Wojskowym Instytucie Geograficznym jaki pracownik cywilny.

Po kampanii wrześniowej powrócił do Ostrowca, gdzie pracował jako mierniczy. Zaangażował się również w działalność konspiracyjnej Organizacji Niepodległościowo-Socjalistycznej "Wolność", która w 1941 roku została włączona w struktury PPS-WRN. Wówczas został przewodniczącym Okręgowego Komitetu WRN w Ostrowcu Świętokrzyskim, natomiast w 1943 roku powierzono mu obowiązki delegata Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie na powiat opatowski. Podczas wojny ukrywał na terenie Ostrowca małżeństwo aktorskie: Dobiesława Damięckiego i Irenę Górską-Damięcką, poszukiwanych po zabójstwie Igo Syma (1941).

Po zakończeniu wojny nie ujawnił swojej konspiracyjnej przeszłości, nie przystąpił również do powojennej PPS. Podjął pracę w Warszawie: najpierw w Głównym Urzędzie Planowania Przestrzennego, a następnie w Ministerstwie Budownictwa jako starszy radca oraz członek komitetu ds. urbanistyki i architektury. Od 1959 roku pracował w warszawskim magistracie, najpierw w Wydziale Architektury, Nadzoru Budowlanego i Geodezji, a od 1970 roku jako kierownik Biura Urządzeń Rolnych w Wydziale Rolnictwa i Leśnictwa Miasta Stołecznego Warszawy. Był autorem map oraz publikacji z dziedziny geodezji i kartografii oraz opracowań związanych z historią Polskiej Partii Socjalistycznej[1]. Po przejściu na emeryturę w 1978 roku wspierał środowiska NSZZ „Solidarność”.

Po śmierci został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 115, rząd 4, miejsce 25).

Odznaczenia

Za swe zasługi został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)[2].

Publikacje

  • Charakterystyka map oraz ich wykorzystanie do planów zagospodarowania przestrzennego (1963)
  • Prawoznawstwo i ustawodawstwo geodezyjne (1978) z Władysławem Kulczyckim,
  • Skradzione sztandary PPS (1989)

Rodzina

Edmund Reński był najmłodszym z siedmiorga dzieci Teofila Reńskiego i Marii z domu Philippart (z pochodzenia Belgijki). Miał pięć sióstr: Iwonę (zmarłą w niemowlęctwie), Sabinę, Natalię, Marię i Eugenię oraz brata Józefa - architekta i urbanistę. Był żonaty z Jadwigą z domu Lewicką, z którego to małżeństwa urodziła się dwójka dzieci: Anna i Andrzej.

Przypisy

  1. ↑ Reński, Edmund (1912-1992). worldcat.org. [dostęp 2020-08-25]. (pol.).
  2. ↑ Lista osób odznaczonych "Medalem 10-lecia Polski Ludowej" (M.P. 1955.112.1450). sip.lex.pl. [dostęp 2020-08-25]. (pol.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie