Edmund Rezler

Edmund Rezler
PseudonimJózef Rosławski
Data i miejsce urodzenia16 marca 1906
Moszczenica
Pochodzeniepolskie
Data i miejsce śmierci20 lipca 1958
Warszawa
Instrumentyfortepian
Gatunkimuzyka poważna
Zawódpianista, kompozytor i pedagog
Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej

Edmund Rezler (Rösler, Rözler) pseud. radiowy Józef Rosławski (ur. 16 marca 1906 w Moszczenicy, zm. 20 lipca 1958 w Warszawie) – polski pianista, kompozytor, pedagog, działacz kultury.

Życiorys

Urodził się 16 marca 1906 r. we wsi Moszczenica w powiecie piotrkowskim. Był synem Edmunda, mistrza tkackiego ze Zduńskiej Woli i Huldy z Ehrentrautów (Ohrentrautów) - Niemców, którzy w drugiej połowie XIX w. przybyli na ziemie polskie. Jego młodszymi braćmi byli: Alfons i Arnold Rezler. Wychowywał się w atmosferze rodzinnego muzykowania. Do szkoły powszechnej i gimnazjum uczęszczał w Zduńskiej Woli.

W latach 1924-1927 studiował w Konserwatorium Muzycznym Heleny Kijeńskiej w Łodzi, uzyskując dyplom pedagogiczny w klasie fortepianu. W latach 1927-1928 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Tomaszowie Mazowieckim, a następnie studiował w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu (1928-1930), uzyskując dyplom wirtuoza w klasie fortepianu. W czasie studiów występował jako pianista i akompaniator w kwintecie fortepianowym Rezlerów.

Po studiach, w 1930 r. został nauczycielem przedmiotów teoretycznych oraz fortepianu w Miejskim Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy. Występował na koncertach i wieczorkach muzycznych urządzanych przez działające przy Konserwatorium Collegium Musicum (1932-1939). Był członkiem Bydgoskiego Towarzystwa Muzycznego i występował na organizowanych przez nie koncertach. Działał w Polskim Związku Zachodnim oraz Radzie Artystyczno-Kulturalnej.

Po wybuchu II wojny światowej brał udział w działaniach militarnych kampanii wrześniowej. Następnie przebywał na emigracji na Węgrzech i w Rumunii. Koncertował w obozach i środowiskach polskich żołnierzy i uchodźców. Pracował również jako prywatny nauczyciel muzyki w Cluj w Rumunii.

W 1946 r. powrócił do Bydgoszczy. Od sierpnia 1946 do grudnia 1949 r. pracował jako kierownik muzyczny, a później aż do przeniesienia do Warszawy w 1954 r., jako kierownik sekcji koordynacyjnej programów muzycznych Pomorskiej Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy. Równocześnie w latach 1946-1954 uczył w Państwowym Liceum Muzycznym. Aktywnie uczestniczył w życiu muzycznym Bydgoszczy. Od 1947 r. był doradcą artystycznym w Towarzystwie Muzycznym. Popularnością wśród bydgoszczan cieszyły się jego recitale. Został przewodniczącym Komisji Programowej Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej, w której od 1947 r. występował jako solista.

1 lutego 1954 r. przeniesiono go służbowo do Warszawy, gdzie został redaktorem odpowiedzialnym Redakcji Muzyki Poważnej w Zespole Programu Krajowego Polskiego Radia. Wygłaszał w radiu pogadanki popularyzujące muzykę oraz czynnie uczestniczył w szkoleniu młodych kadr radiowych.

Był autorem wielu kompozycji z zakresu muzyki rozrywkowej. Komponował m.in. piosenki żołnierskie oraz muzykę do słuchowisk radiowych. Do najpopularniejszych jego utworów należały: „Kaprys”, „Marsz”, „Marsz groteskowy”, „Walc sentymentalny”.

Od grudnia 1946 r. był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. Pełnił funkcję przewodniczącego Koła PPS w Polskim Radio. Po zjednoczeniu PPR i PPS w 1948 r. został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

W 1957 r. w związku z pogłębiającą się chorobą nowotworową krtani wycofał się z czynnego życia zawodowego. Zmarł 20 lipca 1958 r. w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 154c-3-17)[1].

Grób Edmunda Rezlera na Starych Powązkach

Edmund Rezler był żonaty z Węgierką Ewą Buzdą. Nie miał potomstwa.

Odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Cmentarz Stare Powązki: EDMUND REZLER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2018-02-27].
  2. ↑ M.P. z 1955 r. nr 37, poz. 359.

Bibliografia

  • Anna Woźniakowska, Rezler Edmund, [w:] Elżbieta Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna PWM, wyd. I, t. 8 Pe–R część biograficzna, Kraków: PWM, 2004, s. 376, ISBN 83-224-0837-4.
  • Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom III. Bydgoszcz 1996. ​ISBN 83-85327-32-0​, str. 122-123
  • Pruss Zdzisław, Weber Alicja, Kuczma Rajmund: Bydgoski leksykon muzyczny. Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. Bydgoszcz 2004, str. 504-505

Media użyte na tej stronie