Edmund Szeparowycz

Edmund Szeparowycz

Edmund Szeparowycz (ur. 1889, zm. w 1967 w Wiedniu) – oficer cesarskiej i królewskiej Armii i Ukraińskiej Armii Halickiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Feliksa (1865–1917), podpułkownika 22 Pułku Piechoty Obrony Krajowej, komendanta Okręgu Pospolitego Ruszenia Nr 22 w Czerniowcach.

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Pułku Dragonów Nr 8. 1 listopada 1916 został mianowany na stopień porucznika w korpusie oficerów kawalerii^[1].

Pod koniec 1918 wstąpił do UHA, uzyskując stopień majora. Dowodził zapasowym pułkiem konnym w Stryju, od czerwca 1919 był dowódcą 1 Konnej Brygady UHA.

Po przejściu do Czerwonej Ukraińskiej Armii Halickiej jego brygada została przeformowana w 3 Halicki Pułk Konny, jednak pozostawiono go na stanowisku dowódcy pułku.

6 kwietnia 1920 jego pułk zbuntował się, zaatakował Armię Czerwoną, zajął Tyraspol, a następnie po długim marszu 6 maja połączył się z armią Ukraińskiej Republiki Ludowej w trakcie polsko-ukraińskiej ofensywy na Kijów.

W 1920 wystąpił ze służby w armii URL, i wyjechał na emigrację do Wiednia.

Ordery i odznaczenia

W czasie służby w cesarskiej i królewskiej Armii otrzymał:

• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami,
• Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• Krzyż Wojskowy Karola^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.)
• Енциклопедія українознавства (у 10 томах) / Головний редактор Володимир Кубійович. – Париж, Нью-Йорк: «Молоде Життя», 1954–1989. (ukr.)