Edmund Wilczkiewicz

Edmund Wilczkiewicz
Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1891
Kraków

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 1946
Kraków

profesor nauk technicznych
Specjalność: geodezja
Alma Mater

Politechnika Lwowska

Doktorat

1932

Profesura

październik 1937

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Lwowska
Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie

Dziekan Wydziału Inżynierii AGH
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi

Edmund Wilczkiewicz (ur. 14 listopada 1891 w Krakowie, zm. 5 kwietnia 1946 tamże) – polski geodeta, profesor Politechniki Lwowskiej, porucznik artylerii Wojska Polskiego

Życiorys

Od 1910 studiował na Wydziale Inżynierii Politechniki Wiedeńskiej, a od 1913 na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej. W marcu 1915 został zmobilizowany do armii austriackiej i walczył do końca I wojny światowej na froncie włoskim. Po powrocie do Polski, w 1918, służył w stopniu porucznika w Wojsku Polskim i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1 pułku artylerii górskiej[1]. Po demobilizacji dokończył przerwane wojną studia, uzyskując w 1922 dyplom inżyniera mierniczego. Karierę naukową rozpoczął od Politechniki Lwowskiej jako asystent, a od listopada 1923 jako adiunkt w Katedrze Miernictwa I Politechniki Lwowskiej.

W listopadzie 1927 wyjechał jako stypendysta na zagraniczne studia z zakresu fotogrametrii. W 1932 uzyskał stopień doktora nauk technicznych, a w kwietniu 1937 został docentem. W październiku tego samego roku został profesorem nadzwyczajnym i jednocześnie kierownikiem Katedry Miernictwa II Politechniki Lwowskiej (po śmierci prof. Władysława Wojtana)[2]. W dwudziestoleciu międzywojennym był członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie[3]

II wojnę światową spędził we Lwowie: do 1941 był kierownikiem Katedry Budowy Przyrządów Geodezyjnych i Fotogrametrii, a w latach 1942–1944 wykładał miernictwo na niemieckich Państwowych Kursach Zawodowych, a następnie rok pracował w Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1945, w ramach przymusowych wysiedleń Polaków ze Lwowa, trafił do Krakowa, rozpoczynając pracę na Akademii Górniczej (AG). Został dziekanem Wydziału Inżynierii AG i objął katedrę miernictwa. Oprócz pracy dydaktycznej prowadził jednocześnie prace badawcze i konstrukcyjne nad urządzeniami do wykonywania geodezyjnych zdjęć lotniczych: zaprojektował m.in. nowy typ aeroprojektora i kamerę aerofotogrametryczną.

Autor pierwszego w Polsce podręcznika do fotogrametrii Zasady zdjęć fotogrametrycznych (1930).

Zmarł 5 kwietnia 1946 w Krakowie. Pochowny na Cmentarzu Rakowickim (kwatera JD-zach-3)[4].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Dekret Wodza Naczelnego L. 2949 z 17 maja 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 21, poz. 828
  2. ↑ Ewa Krzywicka-Blum, Lwowska Szkoła Geodezyjna, Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo Wschodnich, 1994 [dostęp 2018-03-02].
  3. ↑ Sprawy Towarzystwa. „Czasopismo Techniczne”. 54 (15), s. 266, 1936-08-10. [dostęp 2018-03-02]. 
  4. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych, zck-krakow.pl [dostęp 2021-02-02].
  5. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu pracy naukowej”.

Bibliografia

  • Jerzy Krawczyk: Lwowska Szkoła Geodezyjna. Warszawa: Zespół Historii Geodezji PAN, SGP, 1991, s. 21–22. [dostęp 2018-03-02].

Linki zewnętrzne