Edmund Zalewski

Edmund Zalewski

Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1883 Pułtusk
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 1962 Warszawa
Minister sprawiedliwości
Okres	od 31 grudnia 1944 do 2 maja 1945
Przynależność polityczna	Stronnictwo Ludowe
Poprzednik	Jan Czechowski
Następca	Henryk Świątkowski
Minister kultury i sztuki
Okres	od 2 maja 1945 do 28 czerwca 1945
Przynależność polityczna	Stronnictwo Ludowe
Poprzednik	Wincenty Rzymowski
Następca	Władysław Kowalski
Odznaczenia

Grób ministra Edmunda Zalewskiego na Starych Powązkach w Warszawie

Edmund Zalewski (ur. 14 listopada 1883 w Pułtusku, zm. 1 stycznia 1962 w Warszawie) – polski działacz spółdzielczy i polityk.

Życiorys

Urodził się w pułtuskiej rodzinie mieszczańskiej; rodzicami byli Andrzej Zalewski (1837–1908) i Ludwika z Henrykowskich (1848–1907). Studiował w Szkole Wawelberga i Rotwanda w Warszawie, następnie odbył studia malarskie m.in. w Warszawie, Paryżu i Moskwie.

W okresie I wojny związał się z ruchem spółdzielczym. Był członkiem PPS–Frakcji Rewolucyjnej, następnie PSL „Wyzwolenie”, od 1931 Stronnictwa Ludowego, a od 1949 należał do ZSL. Podczas wojny od 1942 był w Batalionach Chłopskich.

W latach 1944–1947 był posłem do Krajowej Rady Narodowej. Od 31 grudnia 1944 do 2 maja 1945 był ministrem sprawiedliwości, a następnie – do 28 czerwca 1945 – ministrem kultury i sztuki w rządzie Edwarda Osóbki-Morawskiego. W latach 1945–1948 był posłem RP w Bułgarii.

Pochowany jest na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 315-3-3)^[1].

Odznaczenia

Otrzymał Medal za Warszawę 1939–1945 (1946)^[2] oraz Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Leksykon historii Polski z 1995
• Informacje w BIP IPN. katalog.bip.ipn.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-22)].