Edmund Zientara

Edmund Zientara
Ilustracja
Edmund Zientara (1970)
Pełne imię i nazwisko

Edmund Jan Zientara

Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1929
Warszawa

Data i miejsce śmierci

3 sierpnia 2010
Warszawa

Wzrost

170 cm

Pozycja

napastnik, pomocnik

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1947–1950Polonia Warszawa30(0)
1950–1952Legia Warszawa22(0)
1952Lublinianka Lublin
1953–1955Gwardia Warszawa64(3)
1956–1962Legia Warszawa135(3)
1962–1965Maribyrnong Polonia58(11)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1950–1961 Polska40(1)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1969–1971Legia Warszawa
1972–1975Pogoń Szczecin
1975–1977Stal Mielec
AEL Limassol
–1981Pezoporikos Larnaka
1982–1983Polska (asystent)
1983–1984Wisła Kraków
1984–1987Polska U-21
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Edmunda Zientary na cmentarzu Bródnowskim

Edmund Jan Zientara (ur. 25 stycznia 1929 w Warszawie, zm. 3 sierpnia 2010[1] tamże) – polski piłkarz, trener i działacz sportowy. W latach 1991–1995 sekretarz generalny Polskiego Związku Piłki Nożnej.

Życiorys

Syn Aleksandra, żołnierza AK poległego w powstaniu warszawskim, i Wiktorii z Sulińskich. W czasie okupacji niemieckiej był członkiem Szarych Szeregów (ps. Dante)[2].

Wychowanek Polonii Warszawa. Najlepsze lata swojej kariery spędził w Legii. Grał w niej przez 12 lat, od 1950 do 1962 roku. Z Legią zdobył mistrzostwo Polski i Puchar Polski (oba w 1956).

Debiutował w Wojskowych 19 listopada 1950 w meczu z Lechem Poznań. Swoje ostatnie spotkanie w barwach Legii rozegrał 1 kwietnia 1962 (z Cracovią). Grał również w Polonii Warszawa, Lubliniance, Gwardii Warszawa i Maribyrnong Polonii w Melbourne. W barwach Legii rozegrał 169 spotkań, strzelił w nich 3 gole. Gdy grał w drużynie stołecznych mierzył 170 cm i ważył 69 kg. Jest jednym z trzech ludzi, obok Jacka Magiery i Aleksandara Vukovicia, którzy zdobyli mistrzostwo Polski z Legią zarówno w roli piłkarza, jak i trenera. Uhonorowany został przyjęciem do galerii sław Legii Warszawa. Był kapitanem reprezentacji Polski (19 razy). Rozegrał w niej 40 spotkań. Między innymi uczestniczył w turnieju piłkarskim Igrzysk Olimpijskich w Rzymie (1960 r.), gdzie rozegrał 3 spotkania.

Wystąpił w meczu otwarcia stadionu Camp Nou w Barcelonie. Reprezentacja Polski pod nazwą Reprezentacji Warszawy uległa Barcelonie 2:4.

Od sezonu 1972/1973 przez 3 lata prowadził Pogoń Szczecin. Później pracował m.in. w Stali Mielec w połowie lat 70., zdobywając z nią m.in. Mistrzostwo Polski w 1976. Jego wychowankami byli słynni piłkarze, jak np. Kazimierz Deyna.

W latach 1991–1995 sekretarz generalny Polskiego Związku Piłki Nożnej[2].

W 1999 roku odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].

Został pochowany na warszawskim cmentarzu Bródnowskim (kwatera 27E-5-5)[4][5].

Przypisy

  1. ↑ Zmarł legendarny polski piłkarz i trener. [dostęp 2010-08-03].
  2. ↑ a b Stefan Szczepłek. Urodziny starego warszawiaka. „Skarpa Warszawska”, s. 47, styczeń 2019. 
  3. ↑ M.P. z 2000 r. nr 11, poz. 202
  4. ↑ Piłkarska Warszawa pożegnała swoją legendę
  5. ↑ Pamiętajmy o tych, którzy odeszli, kspolonia.pl, 31 października 2017 [dostęp 2021-05-09] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-01].
Skład reprezentacji Polski na Igrzyskach Olimpijskich 1960

Kariera trenerska
Trenerzy Legii Warszawa
  1. ↑ a b c d e f trener nieformalny
  2. ↑ a b c d e trener ad interim
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m trener zastępczy
Trenerzy Pogoni Szczecin
  1. ↑ a b c d trener zastępczy
  2. ↑ trener tymczasowy
Trenerzy Stali Mielec
  1. ↑ trener tymczasowy
  2. ↑ trener zastępczy
Trenerzy Wisły Kraków
  1. ↑ a b c d e f g trener tymczasowy
  2. ↑ a b trener zastępczy
Trenerzy mistrzów Polski w piłce nożnej
Mistrzostwa Polski
Ekstraklasa polska
Mistrzostwa Polski
Ekstraklasa polska

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Edmund Zientara 1970.jpg
Autor: Joost Evers / Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Lucjan Brychczy, Edmund Zientara na treningu w Warszawie
Edmund Zientara grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Edmunda Zientary na cmentarzu bródnowskim