Eduard Müller (ksiądz)

Eduard Müller

Data i miejsce urodzenia	15 listopada 1818 Kwielice
Data i miejsce śmierci	6 stycznia 1895 Nysa
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1843

Eduard Müller (ur. 15 listopada 1818 w Kwielicach, zm. 6 stycznia 1895 w Nysie) – tzw. „apostoł Berlina”, uznawany jest za najważniejszą postać w podjętym w XIX wieku dziele odbudowy katolicyzmu w Niemczech.

Życiorys

Był synem sołtysa. W latach 1832–1839 uczęszcza do głogowskiego gimnazjum katolickiego. Jako 20 letni młodzieniec często gości w Sanktuarium Maryjnym w Grodowcu, gdzie odprawia żarliwe modlitwy. Wpływ na jego życie duchowe miała ślepota z którą zmagał się od dziecka oraz wczesna śmierć jego matki.

Po zdaniu matury Eduard Müller wyjechał do Wrocławia gdzie studiował teologię na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1843 został wyświęcony na kapłana i odbył swoją prymicję w kościele pw. św. Michała Archanioła w rodzinnych Kwielicach. Po debiucie pełnienia posługi kapłańskiej w Lwówku Śląskim i latach nauczania religii w gimnazjum żagańskim, Müllera skierowano w roku 1852 do Berlina gdzie objął stanowisko wikarego misyjnego na obszarze Berlina i Brandenburgii.

W przeciągu czterdziestu lat, Eduard Müller żarliwie działa na rzecz kościoła. W stolicy Prus, Brandenburgii i na Pomorzu tworzy szereg nowych parafii i stowarzyszeń skupiających powiększające się grona wiernych, a także gorliwie nadzoruje powstanie nowych świątyń i miejsc umożliwiających przeprowadzanie spotkań i nabożeństw. Odznacza się głęboką wiarą oraz całkowitym oddaniem bliźnim. Sam żyje w spartańskich warunkach, mieszkając przez długie lata w mansardzie. W Berlinie zakłada towarzystwa katolickie, stając się zarazem pierwszym prezesem związku czeladników założonego przez Adolfa Kolpinga.

W roku 1865 Müller uzyskuje tytuł radcy duchownego, a w 1888 – prezesa generalnego wszystkich stowarzyszeń katolickich w Niemczech. Müller był jednym z inicjatorów założenia partii Centrum, a także przez dwadzieścia lat deputowanym do Reichstagu. Wydawał periodyki katolickie, a także był współzałożycielem wydawnictwa Germania. Gazety „Märkische Volkszeitung". Mimo zapracowania corocznie odbywał pielgrzymkę do Grodowca.

Cztery lata przed śmiercią, Eduard Müller wrócił na Śląsk i zamieszkał w domu Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety^[1][2] (Elżbietanki) w Nysie. Pochowano go na cmentarzu św. Jadwigi w Berlinie. W roku 1920 jego szczątki przeniesiono do kościoła św. Edwarda, wybudowanego dla uczczenia jego pamięci.

Przypisy

Bibliografia

• Antoni Bok, Müller Eduard, [w:] Encyklopedia Ziemi Głogowskiej, zeszyt 31, Towarzystwo Miłośników Głogowa, Głogów 1995.