Eduard Markarow
Pełne imię i nazwisko | Eduard Artemowicz Markarow | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost | 164 cm | ||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||
|
Eduard Markarow, orm. Էդուարդ Մարգարով, ros. Эдуард Артёмович Маркаров (ur. 20 czerwca 1942 w Baku, Azerbejdżańska SRR) – ormiański piłkarz pochodzenia żydowskiego, grający na pozycji napastnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener i działacz piłkarski.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Wychowanek klubu Łokomotiw Baku. Pierwszy trener - jego ojciec Artiom Markarow, który wcześniej również był profesjonalnym piłkarzem. W 1959 rozpoczął karierę piłkarską w drugoligowej drużynie Torpedo Armawir, skąd w 1961 przeszedł do Nieftianika Baku. Pod koniec lat 60. XX wieku coraz częściej doznawał kontuzji, dlatego zdecydował się na zmianę sytuacji i w 1971 roku przeniósł się do Ararata Erywań. Z klubem osiągnął swoje największe sukcesy. W 1975 zakończył karierę piłkarską.
Kariera reprezentacyjna
Jako zawodnik Nieftianika Baku 5 czerwca 1966 zadebiutował w radzieckiej drużynie narodowej w meczu z Francją. Wystąpił na mistrzostwach świata w Anglii w 1966. Ostatni mecz w barwach ZSRR rozegrał 1 sierpnia 1968. Ogółem rozegrał 3 oficjalne spotkania międzynarodowe.
Kariera trenerska
Pracę szkoleniową rozpoczął dość niespodziewanie. Ararat Erywań opuścił trener Wiktor Masłow, a on jako najbardziej doświadczony piłkarz w zespole (33 lata) objął stanowisko trenerskie. Po udanym debiucie jednak odszedł z Ararata i rozpoczął szkolenie dzieci w krajowej szkole Ormiańskiej SRR. W 1979 roku udał się do Algierii, aby wykładać w tamtejszym Instytucie Nauki i Sportu. Po powrocie do ojczyzny, ponownie przystąpił do pracy w Araracie jako asystent trenera Nikity Simoniana. Przed upadkiem Związku Radzieckiego pomagał trenować juniorską reprezentację ZSRR. Potem pracował z ormiańskimi zespołami Malatia Erywań i Erebuni Erywań. Przez pewien czas bez sukcesów prowadził reprezentację Armenii. W okresie od 1995 do 1999 pracował w Libanie, gdzie trenował Homenmen Bejrut, z którym został wicemistrzem i zdobywcą Pucharu Libanu. W latach 2001-2002 pełnił funkcje wiceprezesa w klubie Mika Asztarak. W 2008 objął stanowisko głównego trenera klubu Kilikia Erywań[1]. Od momentu przyjścia Markarowa zespół poprawił swoje wyniki, jednak pozostał na ostatnim miejscu. Pod koniec roku Makarow dobrowolnie zrezygnował z dalszego prowadzenia zespołu i przeniósł się na stanowisko trenera-konsultanta klubu[2]. Od roku 2010 pracował na stanowisku wiceprezesa i dyrektora szkoły piłkarskiej klubu Mika Erywań. Po tym jak odszedł trener Miki, stanowisko głównego trenera zostało zaproponowane Markarowu[3]. Od czerwca do lipca 2011 r. pełnił obowiązki trenera klubu[4].
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
- mistrz ZSRR: 1973
- wicemistrz ZSRR: 1971
- brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1966
- zdobywca Pucharu ZSRR: 1973, 1975
Sukcesy reprezentacyjne
- 4. miejsce w finale Mistrzostw Świata: 1966
Sukcesy trenerskie
- wicemistrz ZSRR: 1976 (w.)
- zdobywca Pucharu ZSRR: 1975
- finalista Pucharu ZSRR: 1976
- wicemistrz Libanu: 1997
- zdobywca Pucharu Libanu: 1999
- zdobywca Pucharu Armenii: 2000, 2001
Sukcesy indywidualne
- król strzelców mistrzostw ZSRR: 1962 (16 goli)
- król strzelców Pucharu Mistrzów Europejskich w sezonie 1975
- 6-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 2 (1973), Nr 3 (1971, 1975)
- członek klubu najlepszych strzelców ZSRR: 159 goli
Odznaczenia
- tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR
- tytuł Zasłużonego Trenera Armenii
- Medal "Za Zasługi przed Ojczyzną" I klasy: 2011
Przypisy
- ↑ Ереванскую «Киликию» возглавил Эдуард Маркаров. [dostęp 2012-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)].
- ↑ МАРКАРОВ СТАЛ КОНСУЛЬТАНТОМ. [dostęp 2012-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)].
- ↑ Маркаров возглавил «Мику»
- ↑ Маркаров будет работать до конца сезона
Linki zewnętrzne
- Eduard Markarow w bazie RusTeam (ros.)
- Profil na PlayerHistory (ang.)
- Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
- Eduard Markarow w bazie National Football Teams (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Złoty puchar
(c) I, Cmapm, CC-BY-SA-3.0
The flag of the Soviet Union (1955-1991) using a darker shade of red.