Eduard Miloslavić

(c) Bundesarchiv, Bild 183-J14110 / CC-BY-SA 3.0
Prof. Miloslavić na spotkaniu członków Międzynarodowej Komisji z ministrem zdrowia Rzeszy w Berlinie, 1943 r. (Prof. Miloslavić stoi 4. od lewej)
Podpis prof. Miloslavićia pod protokołem końcowym Międzynarodowej Komisji Katyńskiej, 1943 r.

Eduard Luco Miloslavić (Edward Lucas Miloslavich, ur. 1884, zm. 1952) – chorwacki profesor patologii, jeden z dwunastu lekarzy, którzy w kwietniu 1943 r. udali się w składzie Międzynarodowej Komisji do Katynia, aby osobiście dokonać sekcji zwłok zamordowanych polskich oficerów i ustalić czas popełnienia zbrodni.

Życiorys

Eduard Miloslavić urodził się w 1884 r. w Oakland w Kalifornii. Wraz z rodziną, która wcześniej wyemigrowała z Dubrownika w Królestwie Dalmacji do USA, powrócił do ojczyzny w 1889 r. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Wiedniu, gdzie został profesorem patologii. W 1920 r. na zaproszenie Uniwersytetu Marquette w Milwaukee wyjechał ponownie do USA. W latach 1927-1932 pracował jako doradca medyczno-prawny prokuratury w Milwaukee i uczestniczył w badaniu przestępstw popełnionych przez gang Al Capone. Był jednym z założycieli Międzynarodowej Akademii Medycyny Sądowej. Po powrocie do Jugosławii w 1932 r. został profesorem i dyrektorem Instytutu Medycyny Sądowej i Kryminalistyki Uniwersytetu w Zagrzebiu (1934-1944). W 1943 r. przebywał w Katyniu dokonując sekcji zwłok zamordowanych oficerów WP. W 1944 r. powrócił do Ameryki, gdzie kierował Wydziałem Patologii szpitala De Paul w St. Louis. Opublikował liczne prace z zakresu medycyny sądowej i patologii, zarówno w Europie jak i w USA. W latach 1951-1952 wziął udział w przesłuchaniach Komisji Senatu USA w sprawie zbrodni katyńskiej, potwierdzając winę Sowietów. W komunistycznej Jugosławii skazany na karę śmierci in absentia za złożenie zeznań obciążających ZSRR winą za zbrodnię katyńską. Był zdecydowanym przeciwnikiem aborcji i eutanazji. Zmarł w 1952 r.


Bibliografia

  • Edward L. Miloslavich: Uncommon Criminal Methods of Infanticide [1]
  • Croatian Medicine - Eduard Miloslavić [2]

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Bundesarchiv Bild 183-J14110, Katyn, Öffnung der Massengräber, Abschlussbericht.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-J14110 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Ten opis został zidentyfikowany jako tendencyjny lub nieprawdziwy: Die Bildbeschreibung stellt den Massenmord der Sowjets im Katyner Wald an kriegsgefangenen Polen als faschistische Propaganda dar, tatsächlich sei das Kriegsverbrechen "von den Faschisten selbst" ausgeübt worden. Die Bildbeschreibung ist ein Beispiel für ostdeutsche und sowjetische Geschichtsschreibung. Auch in den Schulen wurde der Massenmord von Katyn bis zum Ende der DDR und der Sowjetunion als nationalsozialistisches deutsches Verbrechen umgedeutet.
Zentralbild

II. Weltkrieg 1939 - 45
Im April 1943 starten die deutschen Faschisten die antisowjetische Propaganda über den Massenmord im Katyner Wald, 15 klm nw. von Smolensk, wo sie Massengräber mit ca. 11 000 ermordeten kriegsgefangenen Polen als Greueltaten der Sowjets erklärten. ( Die Außerordentliche Staatliche Kommission unter Leitung des Akademikers Burdenko stellte in ihrem Untersuchungsbericht vom 24.01.1944 fest, dass die Ermordungen nicht wie die Faschisten behauptet hatten, im Frühjahr 1940 sondern erst im Herbst 1941, also von den Faschisten selbst, stattgefunden haben.)
UBz: die Mediziner aus ganz Europa, die auf Einladung des Reichsgesundheitsführers Dr. Conti die Massengräber im Wald von Katyn besichtigt haben, überreichen durch Prof. Dr. Orsós, Budapest, bei dem Empfang in Berlin, Dr. Conti [Leonardo] (rechts) das Protokoll ihrer Feststellungen. In der Mitte Speleers, Professor der Universität Gent[1]

4. Mai 1943
Katyn-1943-04-30.jpg
International Katyn Commission Findings. Der Massenmord in Walde von Katyn Ein Tatsachenbericht (the Mass-Murder in the Katyn Forest, a Documentary Account of Evidence). Germany, 1943. Signatures of the commission: Marko Markow, Reimond Speleers, Herman Maximilien de Burlet, František Šubík, Helge Tramsen, Arno Saxén, Vincenzo Mario Palmieri, Eduard Miloslavić, Alexandru Birkle, Ferenc Orsós, François Naville, Andrej Žarnov, František Hájek