Edward Babiuch

Edward Babiuch

Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1927 Grabocin
Data i miejsce śmierci	1 lutego 2021 Warszawa
Zastępca przewodniczącego Rady Państwa
Okres	od 25 marca 1976 do 18 lutego 1980
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Członek Rady Państwa
Okres	od 28 marca 1972 do 18 lutego 1980
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Prezes Rady Ministrów
Okres	od 18 lutego 1980 do 24 sierpnia 1980
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Piotr Jaroszewicz
Następca	Józef Pińkowski
Odznaczenia

Edward Babiuch i dyrektor Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan”, Leszek Kawczyński

Edward Mikołaj Babiuch wymowa. (ur. 28 grudnia 1927 w Grabocinie – ob. część Dąbrowy Górniczej, zm. 1 lutego 2021) – polski polityk i ekonomista, poseł na Sejm PRL V, VI, VII i VIII kadencji, członek Biura Politycznego KC PZPR (1970–1980). W 1980 prezes Rady Ministrów, w latach 1972–1980 członek Rady Państwa (od 1976 zastępca jej przewodniczącego).

Życiorys

Urodził się w rodzinie górniczej jako syn Mikołaja i Bronisławy. W latach 1953–1955 słuchacz w Szkole Partyjnej przy KC PZPR, studiował w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie.

Od 1948 członek Polskiej Partii Robotniczej i następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1949–1955 pracował w aparacie organizacyjnym Związku Młodzieży Polskiej, następnie w aparacie Komitetu Centralnego PZPR (od 1955 do 1959 był w nim instruktorem Wydziału Organizacyjnego, w tym od 1958 starszym instruktorem). W latach 1959–1963 sekretarz Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PZPR i kierownik Wydziału Organizacyjnego WKW, od 1964 członek KC. W latach 1963–1965 zastępca kierownika Wydziału Organizacyjnego KC, redaktor naczelny „Życia Partii”, w latach 1965–1970 kierownik Wydziału Organizacyjnego KC. Od grudnia 1970 członek Biura Politycznego KC (do sierpnia 1980) i sekretarz KC (do lutego 1980).

W latach 1972–1976 członek, w latach 1976–1980 zastępca przewodniczącego Rady Państwa. Od lutego do sierpnia 1980 prezes Rady Ministrów. Jako bliski współpracownik Edwarda Gierka zmuszony do odejścia ze stanowisk państwowych i partyjnych, w październiku 1980 odwołany z KC, a w lipcu 1981 wykluczony z partii przez IX Zjazd. Na wezwanie plenum KC zrezygnował także z mandatu poselskiego w grudniu 1980, od 1969 pełnił mandat na Sejm PRL V, VI, VII i VIII kadencji.

W Sejmie był przewodniczącym Komisji Obrony Narodowej (1971–1972) oraz przewodniczącym Klubu Poselskiego PZPR (1972–1980). W latach 1971–1981 był także członkiem prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W stanie wojennym wraz z innymi przywódcami z poprzedniej ekipy internowany.

Zmarł 1 lutego 2021^[1][2] w wieku 93 lat. Był ostatnim żyjącym premierem PRL i najdłużej żyjącym byłym premierem Polski w historii^[3]. Pochowano go 16 lutego na cmentarzu na Marysinie Wawerskim^[4].

Życie prywatne

Jego żoną była lekarka chorób zakaźnych Lidia Babiuch^[5].

Odznaczenia

• Order Budowniczych Polski Ludowej (1977^[6], pozbawiony 1981)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Złoty Krzyż Zasługi (1955)^[7]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (10 lipca 1976, Portugalia)

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
• Kto jest kim w Polsce 1984, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1984
• Informacje w BIP IPN