Edward Czapiewski

Edward Czapiewski
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

5 września 1946
Zalesie

Profesor nauk humanistycznych
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1982 – nauki humanistyczne
Uniwersytet Wrocławski

Habilitacja

2001 – nauki humanistyczne
Uniwersytet Wrocławski

Profesura

2013

Edward Czapiewski (ur. 5 września 1946 w Zalesiu) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, wykładowca akademicki, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL.

Życiorys

W 1971 ukończył studia z zakresu historii na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Na tej samej uczelni w 1982 uzyskał stopień naukowy doktora (na podstawie pracy Koncepcje polityki zagranicznej konserwatystów polskich w latach 1918–1926), w 2001 habilitował się w oparciu o rozprawę zatytułowaną Między buntem a ugodą. Kształtowanie się poglądów politycznych Józefa Ignacego Kraszewskiego. W 2013 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. W pracy naukowej zajął się zagadnieniami z zakresu historii Rosji oraz historii Polski i powszechnej w XIX i XX wieku.

Na początku lat 70. pracował jako stażysta na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Od 1972 do 2006 był zawodowo związany z Instytutem Historycznym UWr, od 2004 na stanowisku profesora. W 2006 objął profesurę w Dolnośląskiej Szkole Wyższej.

Od końca lat 60. był członkiem komunistycznych organizacji młodzieżowych, w latach 1968–1981 należał do PZPR. W 1980 zaangażował się w działalność „Solidarności”, został członkiem komitetu założycielskiego związku na swoim wydziale, brał udział w opozycyjnych manifestacjach. W lutym 1982 został internowany, uczestniczył w proteście głodowym, zwolniono go w kwietniu tegoż roku. Współpracował z wydawnictwami drugiego obiegu jako publicysta „Komunikatów” i „Z dnia na dzień” oraz współredaktor pisma „Basia”.

W 1989 stanął na czele wrocławskiego Centrum Demokratycznego. W latach 1990–1994 był wiceprzewodniczącym rady miejskiej we Wrocławiu. Działał w Bezpartyjnym Bloku Wspierania Reform, był wiceprezesem tego ugrupowania, przewodniczącym rady programowej i kandydatem do Sejmu. W 1995 kandydował w wyborach uzupełniających do Senatu[1], w 2002 z ramienia Wrocławskiego Forum Samorządowego na prezydenta Wrocławia (zajął 8. miejsce spośród 10 kandydatów)[2], a w 2018 z listy Bezpartyjnych Samorządowców do sejmiku dolnośląskiego. W 2019 wystartował z ramienia tego ugrupowania do Sejmu[3].

Wybrane publikacje

  • Koncepcje polityki zagranicznej konserwatystów polskich w latach 1918–1926, Wrocław 1988[4].
  • Między buntem a ugodą. Kształtowanie się poglądów politycznych Józefa Ignacego Kraszewskiego, Wrocław 2001.
  • Historia powszechna. Wiek XX (współautor Jakub Tyszkiewicz), Warszawa 2010.

Przypisy

  1. ↑ M.P. z 1995 r. nr 50, poz. 567
  2. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2016-11-06].
  3. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-09-10].
  4. ↑ Edward Czapiewski: Koncepcje polityki zagranicznej konserwatystów polskich w latach 1918–1926. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1988. [dostęp 2020-12-09].

Bibliografia