Edward Drzazga

Edward Drzazga

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	26 sierpnia 1924 Wolica Pierwsza
Data śmierci	18 czerwca 2018
Przebieg służby
Siły zbrojne	Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej
Jednostki	3 Zapasowy Pułk Piechoty 14 samodzielny batalion Obrony Wybrzeża 76 Pułk Piechoty (LWP) 2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana Zarząd Operacyjny Sztabu Generalnego WP Wyższa Szkoła Oficerska Służb Kwatermistrzowskich Warszawski Okręg Wojskowy
Stanowiska	komendant Wyższej Szkoły Oficerskiej Służb Kwatermistrzowskich
Odznaczenia

Grób Edwarda Drzazgi i Wacława Zakrzewskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Edward Drzazga (ur. 26 sierpnia 1924 w Wolicy pow. Janów Lubelski, zm. 18 czerwca 2018) – generał brygady WP.

Życiorys

Skończył dwie klasy gimnazjum w Chełmie. 5 sierpnia 1944 wstąpił do 3 zapasowego pułku piechoty w Lublinie. Od stycznia do kwietnia 1945 w Oficerskiej Szkole Piechoty w Lublinie, po ukończeniu której został podporucznikiem. W latach 1945–1948 m.in. dowódca kompanii w 65 pułku piechoty w Białymstoku.

W 1950 skończył kurs w szkole piechoty w Rembertowie, a w latach 1954–1957 studiował w Akademii Sztabu Generalnego. Od sierpnia 1957 dowódca 14 samodzielnego batalionu Obrony Wybrzeża w Warcisławiu, a od 1958 zastępca dowódcy 39 pułku zmechanizowanego ds. liniowych w Trzebiatowie. W 1959 został dowódcą 76 pułku piechoty w Gdańsku. Od 1963 zastępca szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Szczecinie. W 1965 został szefem sztabu – zastępcą dowódcy 2 Dywizji Zmechanizowanej w Nysie. W latach 1967–1969 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie. Od 1969 do 1970 zastępca szefa oddziału w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego WP, od października 1970 do kwietnia 1975 dowódca 2 Dywizji Zmechanizowanej w Nysie. 29 września 1973 mianowany generałem brygady, nominację wręczył mu w Belwederze 10 października I sekretarz PZPR Edward Gierek. W maju 1975 został komendantem Wyższej Szkoły Oficerskiej Służb Kwatermistrzowskich w Poznaniu. Od maja 1977 zastępca Głównego Kwatermistrza WP. 20 czerwca 1980 został zastępcą dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego ds. Obrony Terytorialnej (do 20 maja 1983).

Od czerwca 1983 szef Głównej Inspekcji Terenowej w Ministerstwie Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. 13 listopada 1985 został Głównym Inspektorem Kontroli i podsekretarzem stanu w URM. Od kwietnia do listopada 1990 w dyspozycji MON, następnie przeniesiony w stan spoczynku (pożegnany przez ministra obrony narodowej gen. armii Floriana Siwickiego), zamieszkał w Iławie. Został pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera C15-6-1)^[1].

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Przypisy

Bibliografia

• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A–H, Toruń 2010, s. 346-348.
• Wyszukiwarka cmentarna - warszawskie cmentarze