Edward Duda
![]() Edward Duda (z prawej) w rozmowie z rolnikiem | |
Data i miejsce urodzenia | 27 grudnia 1922 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 8 kwietnia 1993 |
Sekretarz Rady Państwa | |
Okres | od 2 kwietnia 1980 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Członek Rady Państwa | |
Okres | od 25 marca 1976 |
Przynależność polityczna | |
Przewodniczący prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie | |
Okres | od 30 marca 1965 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Edward Duda, ps. „Edek”, „Konarski”[1] (ur. 27 grudnia 1922 w Podedwórzu, zm. 8 kwietnia 1993 w Warszawie) – polski polityk i dziennikarz, działacz ruchu ludowego. Członek Rady Państwa (w latach 1976–1983, w tym od 1980 sekretarz), przewodniczący prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie (1965–1969). Poseł na Sejm PRL III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji.
Życiorys
Syn Wojciecha i Karoliny[2]. W 1943 wstąpił do Batalionów Chłopskich[1]. Był komendantem rejonowym powiatu Włodawa, a od maja 1944 dowódcą oddziału BCh im. Ziemi Podlaskiej. Od września 1944 służył w Armii Ludowej, początkowo jako zastępca dowódcy kompanii, a później batalionu w III Brygadzie AL. im. Józefa Bema w obwodzie piotrkowskim i częstochowskim. W styczniu 1945 wstąpił do Milicji Obywatelskiej. Był funkcjonariuszem WUBP w Bydgoszczy, a następnie, do listopada 1945, kierownikiem PUBP w Toruniu. W lutym 1945 wstąpił do Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”[1]. Wchodził w skład Wojewódzkiego Komitetu Demokratyzacji RP „Wici” w Łodzi. W 1948 został powołany do pracy w Zarządzie Głównym ZMW RP „Wici”. Od lipca 1948 do marca 1951 zastępca kierownika Wydziału Rolnego w Zarządzie Głównym ZMP. W latach 1951–1955 dziennikarz i redaktor naczelny tygodnika „Walka Młodych”. W 1961 ukończył Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR.
W maju 1947 wstąpił do Stronnictwa Ludowego[1]. Od listopada 1949 członek Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Pełnił w nim liczne funkcje – członek Rady Naczelnej (1949–1956), członek Naczelnego Komitetu (1956–1980), członek Prezydium NK (1971–1980), kierownik Wydziału Propagandy NK (1958–1959 i 1962–1965), sekretarz NK (1969–1980), przewodniczący Klubu Poselskiego ZSL w Sejmie V kadencji (1971–1972).
W latach 1965–1969 zastępca przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie. 30 marca 1965 został wybrany na przewodniczącego prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie (z uprawnieniami wojewody rzeszowskiego[a])[3]. 4 czerwca 1965 w nowej kadencji uzyskał reelekcję na to stanowisko. 22 kwietnia 1969 złożył rezygnację z tego stanowiska w związku z przejściem na stanowisko sekretarza NK ZSL.
W latach 1976–1980 członek, a w latach 1980–1983 sekretarz Rady Państwa. W latach 1961–1985 poseł na Sejm PRL III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji, obok kierowania klubem poselskim był także przewodniczącym komisji sejmowych – w latach 1972–1976 Komisji Spraw Wewnętrznych i Wymiaru Sprawiedliwości (VI kadencja), a w latach 1976–1980 Komisji Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska (VII kadencja). Przez kilka kadencji wchodził w skład Prezydium Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Od 1974 był członkiem Prezydium Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W 1983 wybrany w skład Krajowej Rady TPPR. Zmarł 8 kwietnia 1993 w Warszawie.
Jego podpis jako sekretarza Rady Państwa widnieje pod dekretem o stanie wojennym.
Pochowany został na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera HIII-5-46)[4].
Odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[5]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi (1955)[6]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1946)[7]
- Krzyż Partyzancki
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[8]
- Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (Związek Radziecki).
Uwagi
- ↑ Na podstawie Ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej, do 1973 funkcja wojewody była zniesiona, a jego obowiązki przejęli przewodniczący Prezydiów WRN.
Przypisy
- ↑ a b c d Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-04-04].
- ↑ Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-04-04].
- ↑ Pierwszy dzień obrad sesji WRN. Wybór nowego przewodniczącego Prezydium WRN, „Nowiny Rzeszowskie” (organ Komitetu Wojewódzkiego PZPR), Nr 76 (4903)
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
- ↑ „Dziennik Popularny”, nr 76 (9544), 3 kwietnia 1980, s. 4
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 561
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 218
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 411
Bibliografia
- Kto jest kim w Polsce 1984, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1984
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Baretka: Krzyż Partyzancki
Ribbon bar for the Soviet medal "40 Years of Victory"
Source: Drawn by User:Zscout370Edward Duda z wizytą we Włodawie we wrześniu 1970.
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY 4.0
Grób Edwarda Dudy na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach