Edward Fondamiński

Edward Efraim Fondamiński
Aleksander, Stefan[1]
Ilustracja
Data urodzenia

1910

Data i miejsce śmierci

8 maja 1943
Warszawa

Przebieg służby
Stanowiska

żołnierz Żydowskiej Organizacji Bojowej

Główne wojny i bitwy

powstanie w getcie warszawskim

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Tablica Miejskiego Systemu Informacji upamiętniająca Edwarda Fondamińskiego

Edward Efraim Fondamiński (ur. 1910, zm. 8 maja 1943 w Warszawie) – polski inżynier i polityk żydowskiego pochodzenia, działacz ruchu oporu w getcie warszawskim, uczestnik powstania w getcie warszawskim.

Życiorys

W sierpniu 1936 ukończył Politechnikę Warszawską (Wydział Elektryczny). Podczas studiów należał do akademickiej organizacji Pochodnia, a od 1934 do OMS „Życie”, która wówczas połączyła się z Pochodnią. W tym czasie został również aktywnym członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polski, a następnie Komunistycznej Partii Polski. Brał czynny udział w akcjach politycznych tych organizacji.

Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Lwowa. W 1941, po zajęciu Lwowa przez Niemców, wraz z żoną Lubą, b. członkiem KPP, wrócił do Warszawy. Został przesiedlony do warszawskiego getta, gdzie po zamordowaniu Josefa Finkelsztajna-Lewartowskiego zastąpił go na stanowisku sekretarza Komitetu Dzielnicy Polskiej Partii Robotniczej. W styczniu 1943 obsługiwał komórkę PPR w Centosie.

Był członkiem Żydowskiego Komitetu Koordynacyjnego i Żydowskiej Organizacji Bojowej. Zginął śmiercią samobójczą 8 maja 1943 razem z ponad setką bojowców ŻOB w bunkrze przy ul. Miłej 18[2].

29 kwietnia 1947 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari nadanym przez władze Polski Ludowej[3].

Od 16 maja 1963 do 9 listopada 2017 był patronem ulicy na Nowym Mieście w Warszawie[4].

Przypisy

  1. ↑ Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i Aliny Sokołowskiej, Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1968, s. 50.
  2. ↑ Barbara Engelking, Jacek Leociak: Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście. Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN, 2001, s. 743. ISBN 83-87632-83-X.
  3. ↑ M.P. z 1947 r. nr 77, poz. 513
  4. ↑ Uchwała nr 75 Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 16 maja 1963 r. w sprawie nadania nazw ulicom, "Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy", Warszawa, dnia 20 maja 1963 r., nr 14, poz. 52; Zarządzenie Zastępcze Wojewody Mazowieckiego z dnia 9 listopada 2017 r. w sprawie nadania nazwy ulicy, „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego”, Warszawa, dnia 10 listopada 2017 r., poz. 10108.

Bibliografia

  • Cywia Lubetkin: Zagłada i powstanie. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05130-41-X.
  • Edward Gronczewski, Walczyli o Polskę Ludową, Warszawa 1982.
  • Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 2, Warszawa 1987.

Media użyte na tej stronie

Edward Efraim Fondamiński.JPG
Edward Efraim Fondamiński
Edward Fondamiński (tablica MSI).JPG
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tablica Miejskiego Systemu Informacji upamiętniająca uczestnika powstania w getcie warszawskim Edwarda Fondamińskiego, na ul. jego imienia w Warszawie