Edward Hein

Edward Ferdynand Hein

tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia	2 marca 1868 Stanisławów
Data i miejsce śmierci	18 stycznia 1928 Gniezno
Przebieg służby
Lata służby	1895-1925
Siły zbrojne	cesarska i królewska Armia Wojsko Polskie
Jednostki	Kierownictwo Rejonu Sanitarnego Gniezno
Stanowiska	kierownik rejonu sanitarnego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Edward Ferdynand Hein (ur. 2 marca 1868 w Stanisławowie, zm. 18 stycznia 1928 w Gnieźnie) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Ferdynanda i Antoniny z Gadomskich^[1]. Ukończył gimnazjum w Stanisławowie i Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego. W armii austriackiej od 1895 roku^[1]. Początkowo służy w Szpitalu Garnizonowym w Krakowie, następnie służy w jednostkach polowych jako lekarz. Wziął udział w mobilizacji przeprowadzonej w latach 1912–1913 w związku z wojną na Bałkanach oraz I wojnie światowej. W latach 1914–1918 był lekarzem Pułku Dragonów Nr 8^[a]. W czasie służby w c. i k. armii awansował kolejno na stopień: lekarza pułku (niem. Regimentsarzt) – 1 maja 1898^[b], lekarza sztabowego (niem. Stabsarzt) – 1 maja 1914 roku^[c], starszego lekarza sztabowego 2. klasy (niem. Oberstabsartzt 2. Klasse) – 1 listopada 1917 roku^{[d][2][3][4][5]}.

W Wojsku Polskim od 1 lutego 1919 roku był komendantem Szpitala Zapasowego w Wadowicach^[1]. 24 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w korpusie lekarskim, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej^[6]. W 1921 roku został kierownikiem Rejonu Sanitarnego Gniezno, pozostając oficerem nadetatowym 7 batalionu sanitarnego w Poznaniu^[7]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 51. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 4^[8]. W kwietniu 1924 roku został przydzielony do Szefostwa Sanitarnego Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu na stanowisko kierownika Wydziału Superrewizyjno-Inwalidzkiego^[9]. 16 marca 1925 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski nadał mu z dniem 31 maja 1925 roku stopień generała brygady, wyłącznie z prawem do tytułu. Z dniem 31 maja 1925 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[10]. Zamieszkał w Krakowie, gdzie pracował jako lekarz Kasy Chorych. Zmarł 18 stycznia 1928 roku w Gnieźnie^[11]. Został pochowany na cmentarzu św. Piotra i Pawła w Gnieźnie.

Edward Hein był żonaty z Emmą z Schaefferów, z którą miał córki: Emanuelę (ur. 1916) i Małgorzatę (ur. 1918)^[1].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
• Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej z Koroną^[12]
• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii^[12]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy^[12]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913^[12]

Przypisy

Uwagi

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916.
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917.
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.