Edward Jancarz
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 11 stycznia 1992 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Edward Jancarz (ur. 20 sierpnia 1946 w Gorzowie Wielkopolskim, zm. 11 stycznia 1992 tamże) – polski żużlowiec i trener żużlowy, wielokrotny reprezentant Polski, siedmiokrotny medalista drużynowych mistrzostw świata, w tym złoty (1969). Brązowy medalista indywidualnych mistrzostw świata 1968. Ze Stalą Gorzów siedmiokrotnie zdobywał złoto drużynowych mistrzostw Polski.
Kariera sportowa
Na arenie międzynarodowej dziesięciokrotnie uczestniczył w finałach indywidualnych mistrzostw świata (w latach 1968-1969, 1973-1977, 1981-1982). Najlepsze miejsce zajął w swoim pierwszym starcie – w 1968 w Göteborgu zdobył 11 punktów i po biegu dodatkowym zdobył brązowy medal. Siedmiokrotnie reprezentował Polskę w finałach mistrzostw świata par, zdobywając cztery medale tych rozgrywek: srebrny w 1975 z Piotrem Bruzdą oraz srebrny w 1980 i dwa brązowe w 1979 i 1981 z Zenonem Plechem.
Sześciokrotnie stawał na podium indywidualnych mistrzostw Polski: dwukrotnie zdobywał tytuł mistrzowski (1975, 1983), raz zdobył srebro (1974), a trzykrotnie był trzeci (1968, 1976, 1981). Również sześciokrotnie zajmował miejsca na podium turniejów o „Złoty Kask” (I miejsce w latach 1969, 1972, 1975; II miejsce w 1973 i 1976 oraz III miejsce w 1974). Jeszcze jako junior, w 1967 roku zdobył „Srebrny Kask”.
Przez całą karierę sportową związany był z macierzystym klubem – Stalą Gorzów. Łącznie w gorzowskim klubie występował przez 22 sezony, w których zdobył aż szesnaście medali DMP: siedem złotych (1969, 1973, 1975–1978, 1983), osiem srebrnych (1965, 1966, 1968, 1971, 1974, 1979, 1981, 1984) oraz jeden brązowy (1982). Karierę zakończył, organizując w Gorzowie Wielkopolskim turniej pożegnalny w 9 sierpnia 1986 roku. Doszło tam do wypadku, w wyniku którego doznał wstrząsu mózgu, pęknięcia podstawa czaszki i złamania łopatki. Następnie rozpoczął pracę jako trener z gorzowskimi juniorami, przez krótki czas prowadził młodzieżową drużynę narodową, potem próbował swoich sił jako trener, współpracując ze Stalą i KKŻ Krosno.
Śmierć
Zmarł 11 stycznia 1992 roku. Podczas kłótni domowej (już pod koniec kariery niemal stale nadużywał alkoholu) został śmiertelnie ugodzony nożem przez drugą żonę, Katarzynę[1]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim.
Upamiętnienie
Od 1992 w Gorzowie Wlkp. rozgrywany jest coroczny Memoriał im. Edwarda Jancarza. Jego imię nosi gorzowski stadion żużlowy oraz jedna z gorzowskich ulic.
Jancarz jest pierwszym żużlowcem na świecie, któremu postawiono pomnik. Uroczyste odsłonięcie nastąpiło w grudniu 2005 roku w Gorzowie Wielkopolskim.
Osiągnięcia
Indywidualne mistrzostwa świata
- 1968 – Göteborg – 3. miejsce – 11+3 pkt → wyniki
- 1969 – Wembley – 6. miejsce – 9 pkt → wyniki
- 1973 – Chorzów – 11. miejsce – 6 pkt → wyniki
- 1974 – Göteborg – jako rezerwowy – 1 pkt → wyniki
- 1975 – Wembley – 12. miejsce – 4 pkt → wyniki
- 1976 – Chorzów – 12. miejsce – 5 pkt → wyniki
- 1977 – Göteborg – 13. miejsce – 4 pkt → wyniki
- 1979 – Chorzów – 9. miejsce – 7 pkt → wyniki
- 1981 – Wembley – 12. miejsce – 5 pkt → wyniki
- 1982 – Los Angeles – 10. miejsce – 7 pkt. → wyniki
- 1984 – Göteborg – awansował do finału IMŚ, ale w nim nie wystąpił → wyniki
- 1968 – Londyn – 3. miejsce – 6 pkt → wyniki
- 1969 – Rybnik – 1. miejsce – 11 pkt → wyniki
- 1971 – Wrocław – 3. miejsce – 4 pkt → wyniki
- 1973 – Londyn – 4. miejsce – 2 pkt → wyniki
- 1975 – Norden – 4. miejsce – 1 pkt → wyniki
- 1976 – Londyn – 2. miejsce – 9 pkt → wyniki
- 1977 – Wrocław – 2. miejsce – 10 pkt → wyniki
- 1978 – Landshut – 3. miejsce – 6+3 pkt → wyniki
- 1980 – Wrocław – 3. miejsce – 3 pkt → wyniki
- 1974 – Manchester – 5. miejsce – 6 pkt → wyniki
- 1975 – Wrocław – 2. miejsce – 15 pkt → wyniki
- 1976 – Eskilstuna – 7. miejsce – 7 pkt → wyniki
- 1978 – Chorzów – 5. miejsce – 13 pkt → wyniki
- 1979 – Vojens – 3. miejsce – 13 pkt → wyniki
- 1980 – Krško – 2. miejsce – 15 pkt → wyniki
- 1981 – Chorzów – 3. miejsce – 15 pkt → wyniki
Indywidualne mistrzostwa Polski
- 1968 – Rybnik – 3. miejsce – 12+2 pkt → wyniki
- 1969 – Rybnik – jako rezerwowy – nie startował → wyniki
- 1971 – Rybnik – 7. miejsce – 8 pkt → wyniki
- 1973 – Rybnik – 4. miejsce – 10 pkt → wyniki
- 1974 – Gorzów Wielkopolski – 2. miejsce – 13+3 pkt → wyniki
- 1975 – Częstochowa – 1. miejsce – 15 pkt → wyniki
- 1976 – Gorzów Wielkopolski – 3. miejsce – 11 pkt → wyniki
- 1980 – Leszno – 4. miejsce – 13+1 pkt → wyniki
- 1981 – Leszno – 3. miejsce – 12+3 pkt → wyniki
- 1982 – Zielona Góra – 4. miejsce – 11 pkt → wyniki
- 1983 – Gdańsk – 1. miejsce – 13 pkt → wyniki
Mistrzostwa Polski par klubowych
- 1974 – Bydgoszcz – 2. miejsce – 14 pkt → wyniki
- 1976 – Gdańsk – 1. miejsce – 14 pkt → wyniki
- 1978 – Chorzów – 1. miejsce – 16 pkt → wyniki
- 1983 – Zielona Góra – 3. miejsce – 9 pkt → wyniki
- 1984 – Toruń – 2. miejsce – 8 pkt → wyniki
- 1969 – 8 rund – 1. miejsce – 79 pkt → wyniki
- 1972 – 8 rund – 1. miejsce – 80 pkt → wyniki
- 1973 – 8 rund – 2. miejsce – 67 pkt → wyniki
- 1974 – 8 rund – 3. miejsce – 44 pkt → wyniki
- 1975 – 8 rund – 1. miejsce – 73 pkt → wyniki
- 1976 – 4 rundy – 2. miejsce – 49 pkt → wyniki
- 1983 – Leszno – 4. miejsce – 10 pkt → wyniki
- 1984 – Wrocław – 7. miejsce – 9 pkt → wyniki
Drużynowe Mistrzostwa Polski - Sezon Zasadniczy Najwyższej Klasy Rozgrywkowej[2]
Do uzupełnienia lata 1967–1980.
Sezon | Klub | Miejsce | Liga | Średnia/bg | Średnia/mc | Pkt | Bonusy | Razem | Komplety | Biegi | Mecze |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1965 | Stal Gorzów Wlkp. | 1 Liga | 0,500 | 1,000 | 1 (74) | 0 | 1 (74) | 0 | 2 | 1 | |
1966 | Stal Gorzów Wlkp. | 1 Liga | 1,429 (31) | 3,286 (41) | 23 (48) | 7 | 30 (48) | 0 | 21 | 7 | |
1981 | Stal Gorzów Wlkp. | 1 Liga | 2,514 (2) | 11,125 (8) | 178 (8) | 3 | 181 (11) | 4 | 72 | 16 | |
1982 | Stal Gorzów Wlkp. | 1 Liga | 2,612 (2) | 10,500 (15) | 126 (27) | 2 | 128 (32) | 2 | 49 | 12 | |
1983 | Stal Gorzów Wlkp. | 1 Liga | 2,477 (7) | 11,333 (12) | 204 (9) | 14 | 218 (6) | 4 - (3 pł.) | 88 | 18 | |
1984 | Stal Gorzów Wlkp. | 1 Liga | 2,340 (10) | 11,300 (9) | 113 (32) | 4 | 117 (34) | 1 - (1 pł.) | 50 | 10 | |
1985 | Stal Gorzów Wlkp. | 8 | 1 Liga | 1,984 (20) | 6,882 (32) | 117 (27) | 8 | 125 (30) | 0 | 63 | 17 |
W nawiasie miejsce w danej kategorii (śr/m oraz śr/b - przy założeniu, że zawodnik odjechał minimum 50% spotkań w danym sezonie)
Inne ważniejsze turnieje
Memoriał Alfreda Smoczyka w Lesznie
Przypisy
- ↑ "Eddy'' - historia prawdziwa o mistrzu z dwoma obliczami | Gazeta Lubuska, www.gazetalubuska.pl [dostęp 2020-07-08] (pol.).
- ↑ Wiesław Dobruszek – Żużlowy leksykon ligowy tom 4
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Edward Jancarz - reprezentant Polski na żużlu.
Autor: Stiopa, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gorzów Wlkp. Pomnik Edwarda Jancarza ubrany w koszulkę klubową
Autor: Stiopa, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Edwarda Jancarza na cmentarzu komunalnym w Gorzowie Wlkp.
Autor: Sławomir Duda-Klimaszewski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Pomnik Edwarda Jancarza w Gorzowie Wielkopolskim.
Edward Jancarz. Polski żużlowiec.
Autor: Stiopa, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gorzów Wlkp., ul. Chodkiewicza. Sytuowany nad rzeką Kłodawką, modernistyczny dom jednorodzinny w zabudowie bliźniaczej (realizacja 1973-1975). Widok na część której właścicielem był wybitny żużlowiec Stali Gorzów, Edward Jancarz.