Edward Korwin-Kossakowski

Edward Korwin-Kossakowski

podpułkownik piechoty
Pełne imię i nazwisko	Edward Józef Korwin-Kossakowski
Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1891 w guberni witebskiej
Data śmierci	?
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	55 Pułk Piechoty 1 Batalion CKM 76 Pułk Piechoty 3 Pułk Piechoty Legionów 85 Pułk Piechoty Komenda Placu Modlin
Stanowiska	dowódca batalionu kwatermistrz pułku dowódca batalionu dowódca batalionu ckm zastępca dowódcy pułku dowódca pułku piechoty komendant placu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Edward Józef Korwin-Kossakowski (ur. 15 stycznia 1891 w guberni witebskiej, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 15 stycznia 1891 roku w guberni witebskiej jako syn Michała^[1]. 17 sierpnia 1920 roku jako dowódca II batalionu wyróżnił się w walce 55 Poznańskiego pułku piechoty o Kołbiel oraz w dwudniowym boju (16–17 września) w rejonie wsi Laskowo. Został wymieniony w komunikacie Sztabu Generalnego z 18 września o treści: „walecznością odznaczył się II batalion 55-go poznańskiego pułku piechoty, którego dowódca, kapitan Korwin-Kossakowski został ciężko ranny”^[2]. 19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Wojska Polskiego w Poznaniu^[3]. W 1921 roku pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Generalnego „Poznań”, a jego oddziałem macierzystym pozostawał 55 Poznański pułk piechoty^[4]. Następnie do wiosny 1926 roku pełnił służbę w 55 Poznańskim pułku piechoty. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 473. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5]. 22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu^[6]. W 1923 roku pełnił obowiązki dowódcy batalionu sztabowego^[7]. W 1924 roku był kwatermistrzem pułku^[8], a w czerwcu 1925 roku został przesunięty na stanowisko dowódcy I batalionu^[9]. 19 kwietnia 1926 roku został przeniesiony do 1 batalionu ciężkich karabinów maszynowych w Biedrusku na stanowisko dowódcy batalionu^[10][11]. 23 stycznia 1928 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 44. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[12]. 12 marca 1929 roku został przeniesiony do 76 pułku piechoty w Grodnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[13]. W styczniu 1931 roku został przeniesiony do 3 pułku piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[14][15]. 7 czerwca 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie do 85 pułku piechoty w Nowej Wilejce na stanowisko dowódcy pułku^[16]. 31 sierpnia 1935 roku ogłoszono jego przeniesienie do Komendy Placu Modlin na stanowisko komendanta^[17]. Na tym stanowisku pełnił służbę przez cztery kolejne lata^[18].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari^[19]
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie)^[20]
• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 16 marca 1934^[21], 13 lipca 1938^[22])
• Medal Niepodległości (9 listopada 1933)^[23]
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)^[24]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2016-06-05].
• Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
• Rocznik Oficerski 1928. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1928. [dostęp 2016-06-11].
• Rocznik Oficerski 1932. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1932. [dostęp 2016-06-11].
• Stefan Jasionek: Zarys historii wojennej 55-go Poznańskiego Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• 55 Poznański Pułk Piechoty 1919–1934. Jednodniówka. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-09-25].
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.