Edward Kotłubaj

Edward Kotłubaj (ur. 1822 w Wilnie, zm. w lutym 1879 w Petersburgu) – polski historyk, inżynier.

Pochodził z rodziny ziemiańskiej pochodzenia tatarskiego, był synem Michała, właściciela dóbr w powiecie trockim. Studiował w Petersburgu. Od 1844 prowadził studia historyczne w Nieświeżu, gdzie miał dostęp do archiwum i zbiorów malarstwa. W 1857 wydał zbiór kopii portretów (w formie drzeworytów) wraz z komentarzem Galeria Nieświeżska portretów Radziwiłłowskich. Na podstawie nieznanych wcześniej materiałów źródłowych opracował m.in. Odsiecz Smoleńska (1858) oraz biografię Życie Janusza Radziwiłła^[1] (1859), w której podjął próbę rehabilitacji magnata. W rękopisie pozostawił Dzieje wojskowe Polski, jedną z pierwszych syntez poświęconych tej tematyce (w trzech tomach). Uważany jest za jednego z twórców polskiej historiografii wojskowej (obok m.in. Tadeusza Korzona, Konstantego Górskiego, Ferdynanda Kudelki).

Był członkiem Akademii Heraldycznej w Pizie oraz Towarzystwa Archeologicznego we Lwowie.

Z małżeństwa z Teodorą z Lemieszewskich miał syna Henryka, lekarza weterynarii, redaktora pism rolniczych.

Przypisy

Bibliografia

• Słownik historyków polskich (pod redakcją Marii Prosińskiej-Jackl), Wiedza Powszechna, Warszawa 1994
• Aleksander Śnieżko, Edward Kotłubaj, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XIV, 1968–1969

Linki zewnętrzne

• Publikacje Edwarda Kotłubaja w bibliotece Polona
• Dzieła w FBC