Edward Lichnowski (nauczyciel)

Edward Lichnowski
Data urodzenia

1929

Data śmierci

15 marca 2002

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Narodowość

polska

Małżeństwo

Wanda

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”

Edward Lichnowski (ur. 1929, zm. 15 marca 2002) – polski nauczyciel wychowania fizycznego, trener sportowy.

Życiorys

Urodził się w 1929. Pochodził z Przemyśla. W młodości był aktywnym sportowcem, uprawiał biegi, piłkę nożną, żeglarstwo, narciarstwo. Na przełomie lat 40. i 50. podczas studiów na Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie poznał późniejszą żonę Wandę Hull (ur. 1929), siatkarkę, reprezentantkę Polski[1]. Studia ukończył rok przed żoną, przez rok pracował w Warszawie, po czym oboje latem 1952 zdecydowali się osiedlić w Sanoku, wybierając to miasto jako najdogodniejsze z kilku innych możliwych do zamieszkania. Od 1952 do 1984 był nauczycielem wychowania fizycznego w sanockich szkołach mechanicznych (późniejszy Zespół Szkół Mechanicznych). Podobnie jak żona, ponadto pracował jako szkoleniowiec wyczynowych sportowców: biegaczy, biegaczy i skoczków narciarskich, kombinatorów norweskich, koszykarzy, siatkarzy, lekkoatletów. W październiku 1953 wraz z dyrektorem szkoły Stanisławem Potockim był założycielem klubu sportowego przy Technikum Budowy Samochodów, początkowo o charakterze szkolnym, później przemianowany na Międzyszkolny Klub Sportowy „Zryw” Sanok[2]. Prowadzona przez Wandę i Edwarda Lichnowskich siatkarska drużyna Zrywu, złożona z uczniów ZSM, w styczniu 1969 zdobyła mistrzostwo juniorów okręgu rzeszowskiego[3], w lutym 1969 wygrała turniej półfinałowy rozegrany w Sanoku[4], po czym w marcu 1969 zwyciężyła w turnieju finałowym w Przemyślu zdobywając złoty medal mistrzostw Polski juniorów w 1969 (w decydującym meczu Zryw pokonał MKS MDK Warszawa 3:2)[5][6][7][8][9][10]. Równolegle drużyna MKS Zryw Sanok w sezonie 1968/1969 zdobyła mistrzostwo ligi okręgowej[11].

Zmarł nagle 15 marca 2002[12]. Wraz z żoną Wandą miał dwie córki.

Odznaczenia i wyróżnienia

Przypisy

  1. ↑ Józef Ząbkiewicz. Ludzie sanockiego sportu. Wanda Lichnowska. „Tygodnik Sanocki”, s. 10, Nr 35 (147) z 2 września 1994. 
  2. ↑ Józef Ząbkiewicz, Sport i rekreacja, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków 1995. s. 926, 928.
  3. ↑ Dobry poziom finału. Siatkarze Sanoku mistrzami okręgu w konkurencji juniorów. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 2 z 13 stycznia 1969. 
  4. ↑ Siatkarze MKS Zryw Sanok w finale mistrzostw Polski. „Nowiny”, s. 2, Nr 39 z 15 i 16 lutego 1969. 
  5. ↑ Jan Filipowicz. Siatkarze MKS Zryw Sanok mistrzami Polski. Honorowa runda sanockich „Orlików”. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 11 z 17 marca 1969. 
  6. ↑ „Młodzieżowa zmiana” rzeszowskiej siatkówki – mistrzowie Polski z Sanoka. „Nowiny”, s. 4, Nr 70 z 24 marca 1969. 
  7. ↑ Spotkanie z mistrzami Polski. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 14 z 8 kwietnia 1969. 
  8. ↑ Aneta Rejman, Małgorzata Janusz, Dagmara Sądecka. School sport of children and youth in rzeszowskie province in the years 1944–1957. „Scientific Review of Physical Culture”, s. 177, Volume 4, Issue 4. 
  9. ↑ Wiktor Marciniak, Marian Struś. „Złoci chłopcy” pani Wandy. „Tygodnik Sanocki”, s. 8, Nr 42 (1191) z 17 października 2014. 
  10. ↑ Bartosz Błażewicz. „Mechanik” znów złoty!. „Tygodnik Sanocki”, s. 16, Nr 22 (968) z 4 czerwca 2010. 
  11. ↑ Siatkówka. Nowa porcja gratulacji dla MKS Zryw Sanok. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 14 z 8 kwietnia 1969. 
  12. ↑ Pozostaną w pamięci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 12 (541), s. 6, 22 marca 2002. 
  13. ↑ Odznaczenia, wyróżnienia i nagrody dla nauczycieli i wychowawców z Podkarpacia.... „Nowiny”, s. 1, Nr 206 z 20 października 1982. 
  14. ↑ Odznaczenia i nagrody dla zasłużonych pedagogów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 17 (251) z 1-10 listopada 1982. 
  15. ↑ Plenum KM PZPR. O rozwój sanockiego sportu. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 31 (287) z 10-20 listopada 1983. 
  16. ↑ Marian Struś. Powstał Okręgowy Związek Łyżwiarstwa Szybkiego w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 17 (308) z 10-20 czerwca 1984. 
  17. ↑ Odznaczenia, dyplomy i nagrody dla nauczycieli WF i w dniu ich święta. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 47 z 22 listopada 1965. 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Odznaka Zasłużony dla Sanoka (1978).jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” przyznana Aleksandrowi Rybickiemu (1978). Źródło: Archiwum Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. "Odznaczenia Aleksandra Rybickiego z okresu międzywojennego i PRL i legitymacje" (zespół 11, sygn. 83).