Edward Lorens
| Data i miejsce urodzenia | 28 grudnia 1953 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 177 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Edward Lorens (ur. 28 grudnia 1953 w Żarach) – polski piłkarz grający na pozycji pomocnika i trener piłkarski. Wieloletni zawodnik Ruchu Chorzów oraz młodzieżowy reprezentant Polski w kadrze U-18.
Kariera piłkarska
Edward Lorens swoją karierę rozpoczął w Promieniu Żary skąd w 1973 roku przeszedł do ROW Rybnik. W 1977 roku po czterech latach gry w Rybniku został zawodnikiem Ruchu Chorzów, w którym grał do 1985 roku. W czasie gry dla Niebieskich zdobył wraz z drużyną w sezonie 1978/1979 mistrzostwo Polski. Następnie w 1986 roku został zawodnikiem australijskiego APIA Leichhardt Tigers, gdzie w 1988 roku zakończył piłkarską karierę.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery zawodniczej Edward Lorens zajął się karierą trenerską. Przez większość kariery pracował z klubami górnośląskimi. Zaczął od GKS-u Tychy w 1989 roku, następnym klubem był AKS Mikołów w latach 1989–1990. W latach 1991–1994 był trenerem Ruchu Chorzów, z którego z rezerwami w 1993 roku dotarł do finału Pucharu Polski. Następnymi zespołami w karierze Lorensa były: Górnik Zabrze (1994–1995 – 3. miejsce w ekstraklasie w 1994 roku), Polonia Bytom (1995–1996), reprezentacja Polski U-23 (1996–1998), reprezentacji Polski (asystent Janusza Wójcika, 1997–1998), Ruch Chorzów (1999–2000 – 3. miejsce w ekstraklasie w 2000 roku), Pogoń Szczecin (2000–2001; został uhonorowany tytułem ambasadora Szczecina), Anorthosis Famagusta (2002–2003 – wicemistrz Cypru i Puchar Cypru w 2003 roku), Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski (2001), GKS Katowice (2003). Od grudnia 2004 roku do lutego 2005 roku był trenerem Górnika Zabrze, ale nie zdążył poprowadzić zespołu w żadnym, gdyż z powodu konfliktu z prezesem klubu Zbigniewem Koźmińskim niespodziewanie zrezygnował z pracy w klubie[1]. Od marca 2012 roku Edward Lorens pracuje jako skaut w Ruchu Chorzów[2].
Edward Lorens również pracuje jako wykładowca na katowickim AWF-ie[3].
Kariera reprezentacyjna
Edward Lorens w swojej karierze piłkarskiej był młodzieżowym reprezentantem Polski w kadrze U-18, z którą zajął 3. miejsce w mistrzostwach Europy U-18.
Sukcesy
Jako piłkarz
- Ruch Chorzów:
- APIA Leichhardt Tigers:
- Mistrz Australii: 1987
- National Cup: 1986
- Reprezentacyjne:
- 3. miejsce w mistrzostwach Europy U-18: 1972
Jako trener
- Ruch Chorzów:
- 3. miejsce w ekstraklasie: 2000
- Finał Pucharu Polski: 1993 (rezerwy)
- Górnik Zabrze:
- 3. miejsce w ekstraklasie: 1994
- Anorthosis Famagusta:
- Wicemistrz Cypru: 2003
- Puchar Cypru: 2003
Przypisy
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Obramowana flaga Polski w interpretacji szeroko popieranej przez Polskich wikipedystów (więcej niż 85% za). Biały pasek jest koloru "white", a czerwony koloru "crimson" (nazwy HTML - biały i karmazynowy). Należy zwrócić uwagę, że nie jest to wersja wzorcowa. Polska ustawa mówi o tym, że flaga powinna wyglądać inaczej (zobacz: Image:Flag of Poland.svg), chociaż nie precyzuje wprost jak flaga powinna wyglądać w przestrzeni pl:RGB (sRGB).
