Edward Maria Adolf Stadnicki

Edward Maria Adolf Stadnicki

Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Stadniccy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data i miejsce urodzenia	17 czerwca 1817 Nawojowa
Data i miejsce śmierci	26 maja 1902 Frain an der Thays
Ojciec	Jan Kanty Edward Stadnicki
Matka	Tekla Stadnicka
Żona	Ludgarda Mniszek
Dzieci	Stanisław Jan Kanty Stadnicki Edward Adam Stadnicki
Odznaczenia

Edward Maria Adolf Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 17 czerwca 1817 w Nawojowej, zm. 26 maja 1902) – polski ziemianin, członek Sejmu Stanowego, dożywotni Członek Izby Panów austriackiej Rady Państwa, poseł do Sejmu Krajowego Galicyjskiego we Lwowie (1877-1882), kawaler Orderu Żelaznej Korony II klasy.

Życiorys

Ojcem jego był Jan Kanty Edward Stadnicki. Uczył się u jezuitów w Tarnopolu, następnie studiował ekonomię w Oksfordzie. W młodości w 1840 występował w amatorskim teatrze we Lwowie. Od 1842 był członkiem Sejmu Stanowego galicyjskiego z grona magnatów. 1 października 1842 otrzymał godność c.k. podkomorzego (szambelana). W 1844 brał udział w założeniu Galicyjskiej Kasy Oszczędności, w latach 1844-1868 był członkiem jej Wielkiego Wydziału. W czasie rewolucji 1848 należał do lwowskiego Stowarzyszenia Ziemiańskiego. Działał w Komitecie Towarzystwa Gospodarczo-Rolniczego w Krakowie, a następnie w Galicyjskim Towarzystwie Gospodarskim we Lwowie. Niechętny wobec powstania styczniowego, naraził się na upomnienie Wydziału Skarbu Rządu Narodowego udzielone w kwietniu 1864 za niepłacenie składki na cele powstańcze. Do czynniejszego życia politycznego włączył się Stadnicki dopiero w okresie autonomii galicyjskiej. W 1867 został z kurii wielkiej własności członkiem Rad Powiatowych w Nowym Sączu (do 1869) i Mościskach, gdzie w latach 1870–1878 był także prezesem Wydziału Powiatowego. W latach 1868–1870 wybierano go na delegata do ogólnego zgromadzenia galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. W tym okresie, z uwagi na edukację szkolną dzieci, mieszkał wraz z rodziną w Krakowie. 17 kwietnia 1873 otrzymał austriacki Order Żelaznej Korony II klasy. Wiele uwagi poświęcał administrowaniu dóbr nawojowskich, gdzie oprócz gospodarki leśnej rozwijał produkcję wyrobów z żelaza. W 1877 obrano go posłem do Sejmu Krajowego Galicji z kurii gmin wiejskich w okręgu Mościska. Przewodniczył sejmowej komisji lustracyjnej, często był urlopowany. 19 lutego 1881 otrzymał nominację cesarską na dożywotniego członka austriackiej Izby Panów. Z okazji 600-lecia śmierci błogosławionej Kingi w 1892 ofiarował srebrną trumienkę na jej relikwie klaryskom w Starym Sączu. Ufundował w latach 1894–1898 kościół w Nawojowej.Zmarł we Frain an der Thays W czerwcu 1911 zwłoki Stadnickiego i jego żony Ludgardy zmarłej w kwietniu 1911 zostały przewiezione do Charzewic koło Krysowic i pochowane w grobowcu Mniszków, obecnie spoczywają w grobowcu Stadnickich w Nawojowej.

Rodzina

25 listopada 1845 ożenił się z Ludgardą z Mniszków^[1], która w posagu wniosła mu majątek Krysowice z tamtejszym pałacem oraz dobra Frain an der Thays. Z tego małżeństwa na świat przyszło troje dzieci:

• Stanisław Jan Kanty Stadnicki (1848-1915) ziemianin, poseł na Sejm Krajowy Galicyjski, dożywotni członek austriackiej Izby Panów
• Edward Adam Stadnicki, ożeniony z Heleną Marią Sapieżanką (dziedzic dóbr nawojowskich i vranovskich),
• Helena Stadnicka, zamężna z Józefem Krasińskim, prowadziła szeroką działalność filantropijną w Warszawie, była matką Edwarda Krasiskiego

Przypisy

Bibliografia

• Elżbieta Orman-Michta "Edward Maria Adolf Stadnicki" w Polski Słownik Biograficzny tom XLI s. 379 wersja elektroniczna