Edward Markiewicz (1893–1977)

Edward Dunin-Markiewicz
Ilustracja
rotmistrz rotmistrz
Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1893
majątek Czudnica

Data i miejsce śmierci

21 listopada 1977
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

Legion Puławski
1 Pułk Ułanów Krechowieckich
Szwadron Przyboczny Prezydenta Rzeczypospolitej

Stanowiska

dowódca szwadronu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Edward Dunin-Markiewicz[1] (ur. 17 lipca 1893 w majątku Czudnica, zm. 21 listopada 1977 w Warszawie) – rotmistrz Wojska Polskiego.

Życiorys

Edward Dunin-Markiewicz urodził się 17 lipca 1893 roku w majątku Czudnica, w powiecie rówieńskim, w rodzinie Jana (1851–1914) i Nimfy z Abakanowiczów (1861–1919). Ukończył szkołę realną w Moskwie, studiował na wydziale rolnym UJ[2]. Przed I wojną światową działał w Związku Postępowej Młodzieży Polskiej. Od 3 stycznia 1915 roku pełnił służbę w szwadronie kawalerii Legionu Puławskiego, a następnie w 1 pułku Ułanów Krechowieckich. W okresie od stycznia 1916 do 1 stycznia 1917 roku był słuchaczem kursu oficerów kawalerii w Idrzowietyrodzu. Po ukończeniu kursu powrócił do pułku i awansowany został na podporucznika. Od 10 lipca do 3 września 1918 roku był więziony przez bolszewików. 3 listopada 1918 roku przyjęty został do Wojska Polskiego i przydzielony do odtworzonego 1 pułku Ułanów Krechowieckich. 31 grudnia 1918 roku został ranny w czasie walk pod Przemyślem. 20 lipca 1919 roku mianowany został dowódcą plutonu osłony Naczelnego Wodza. We wrześniu tego roku objął dowództwo Szwadronu Przybocznego Naczelnego Wodza i Naczelnika Państwa. 12 lutego 1921 roku został dowódcą Oddziału Przybocznego Naczelnego Wodza i Naczelnika Państwa. 26 lipca 1922 roku został przeniesiony do rezerwy. W rezerwie został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku (w 1924 roku zajmował 179. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwowych kawalerii). W 1922 roku odznaczony po raz trzeci i czwarty Krzyżem Walecznych jako rotmistrz byłego 1 pułku ułanów I Korpusu Polskiego w Rosji[3].

Po przejściu do rezerwy pracował we własnym majątku ziemskim. W latach 1927–1930 pełnił urząd starosty drohickiego, w latach 1930–1935 był posłem na Sejm III kadencji II RP. Przed II wojną światową był także dyrektorem Polskiego Banku Komunalnego, prezesem Samorządowego Instytutu Wydawniczego, wiceprezesem Związku Powiatów RP, wiceprezesem Zrzeszenia Gospodarczego Samorządu Terytorialnego[2].

19 października 1918 roku ożenił się Filomeną z Pawlikowskich[2] (1897–1977), z którą miał syna Jerzego (1922–1944)[4].

Zmarł 21 listopada 1977 roku w Warszawie. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 108-6-22,23)[5].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ W ewidencji wojskowej figurował jako Edward I Markiewicz w celu odróżnienia od dwóch innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko, w tym kpt. int. Edwarda II Markiewicza (1899–1944).
  2. ↑ a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 192. [dostęp 2021-08-13].
  3. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych 1922, R.3 Nr 21, s. 521.
  4. ↑ Edward Dunin-Markiewicz M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2021-08-13].
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: DUNIN-MARKIEWICZOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2021-08-13].
  6. ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  7. ↑ M.P. z 1929 r. nr 114, poz. 288 „za zasługi, położone na polu pracy samorządowej”.

Bibliografia

  • Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 543, 620.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 118, 819.

Media użyte na tej stronie