Edward Ozorowski

Edward Ozorowski
Ilustracja
Edward Ozorowski (2012)
In Eo qui confortat
W Tym, który umacnia
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

1 maja 1941
Wólka-Przedmieście

Arcybiskup metropolita białostocki
Okres sprawowania

2006–2017

Biskup pomocniczy w Białymstoku
Okres sprawowania

1979–2006

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

21 czerwca 1964

Nominacja biskupia

31 stycznia 1979

Sakra biskupia

29 kwietnia 1979

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 kwietnia 1979

Miejscowość

Białystok

Miejsce

prokatedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Konsekrator

Henryk Gulbinowicz

Współkonsekratorzy

Edward Kisiel
Władysław Jędruszuk

Edward Ozorowski (ur. 1 maja 1941 w Wólce-Przedmieściu) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor nauk teologicznych, rektor Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku w latach 1979–1992, biskup pomocniczy w Białymstoku w latach 1979–2006, arcybiskup metropolita białostocki w latach 2006–2017, od 2017 arcybiskup senior archidiecezji białostockiej.

Życiorys

Urodził się 1 maja 1941 w Wólce-Przedmieściu. W latach 1954–1958 kształcił się w I Liceum Ogólnokształcącym w Białymstoku. Następnie w latach 1958–1964 odbył studia filozoficzno-teologiczne w wyższym seminarium duchownym w Białymstoku. 21 czerwca 1964 został wyświęcony na prezbitera w prokatedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białymstoku przez miejscowego biskupa pomocniczego Władysława Suszyńskiego. W latach 1964–1970 pogłębiał wykształcenie w zakresie teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Tamże w 1967 uzyskał magisterium, a w 1970 doktorat na podstawie dysertacji Nauka współczesnych teologów katolickich o kulcie świętych w życiu Kościoła pielgrzymującego. Od encykliki «Mystici Corporis» do Vaticanum II. W 1978 habilitował się na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na podstawie rozprawy Eklozjologia unicka w Polsce w latach 1596–1720[1].

W latach 1964–1970, w trakcie studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, pełnił posługę duszpasterską w Lublinie, natomiast w latach 1970–1979, pracując na Akademii Teologii Katolickiej, był duszpasterzem w parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Warszawie[2].

W 1970 został pracownikiem Katedry Dogmatyki Spekulatywnej na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie[1]. Początkowo zajmował stanowisko adiunkta, następnie od 1978 docenta, od 1987 profesora nadzwyczajnego, a od 1994 profesora zwyczajnego[3]. Na uczelni objął wykłady z dogmatyki i historii teologii, należał do Komisji Bibliograficznej, a w latach 1974–1978 pełnił funkcję rzecznika dyscyplinarnego. W 1970 został wykładowcą eklezjologii w Diecezjalnym Ośrodku Kształcenia Soborowego w Białymstoku. Od 1974 pracował w wyższym seminarium duchownym w Białymstoku, gdzie prowadził wykłady z teologii dogmatycznej, teologii pastoralnej i historii teologii, a w latach 1979–1992 piastował urząd rektora[1]. Został ponadto pracownikiem naukowym: Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Uniwersytetu w Białymstoku, Wyższego Seminarium Duchownego w Sankt Petersburgu oraz Papieskiego Wydziału Teologicznego – Sekcji św. Jana Chrzciciela w Warszawie[2]. W latach 1999–2012 był kierownikiem Międzywydziałowej Katedry Teologii Katolickiej Uniwersytetu w Białymstoku[3]. Objął ponadto funkcje przewodniczącego Rady Naukowej ds. Kolegium Teologicznego i Studium Teologii w Białymstoku oraz kierownika Katedry Teologii Dogmatycznej Małżeństwa i Rodziny w Instytucie Studiów nad Rodziną na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[2]. Został członkiem Polskiego Towarzystwa Teologicznego oraz Towarzystwa Mariologicznego[2]. W latach 1970–1979 był sekretarzem naukowym redakcji „Studia Theologica Varsaviensa”, a w latach 1983–1992 redaktorem periodyku „Studia Teologiczne. Białystok-Drohiczyn-Łomża[1].

31 stycznia 1979 został prekonizowany biskupem pomocniczym w Białymstoku (części archidiecezji wileńskiej w granicach Polski) ze stolicą tytularną Bitettum[4]. Święcenia biskupie otrzymał 29 kwietnia 1979 w prokatedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białymstoku. Udzielił mu ich arcybiskup metropolita wrocławski Henryk Gulbinowicz w asyście biskupa Edwarda Kisiela, administratora apostolskiego w Białymstoku, i biskupa Władysława Jędruszuka, administratora apostolskiego w Drohiczynie[1]. Jako dewizę biskupią wybrał słowa „In Eo qui confortat” (W Tym, który umacnia)[5]. Od 1979 sprawował w diecezji urząd wikariusza generalnego oraz moderatora Archidiecezjalnego Ośrodka Formacji Duchowieństwa w Białymstoku. W tym samym roku został kanonikiem gremialnym Kapituły Metropolitalnej Wileńskiej i Białostockiej. W 1991 objął funkcję promotora synodu archidiecezjalnego[6]. Przewodniczył Archidiecezjalnemu Komitetowi Przygotowania Wizyty Ojca Świętego Jana Pawła II w Białymstoku w 1991[2]. 9 czerwca 2006 został wybrany na administratora archidiecezji po przeniesieniu arcybiskupa Wojciecha Ziemby do archidiecezji warmińskiej[7].

21 października 2006 papież Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą białostockim[7][8]. Ingres do archikatedry białostockiej odbył 16 listopada 2006[9]. Paliusz metropolitalny odebrał od Benedykta XVI 29 czerwca 2007 w bazylice św. Piotra w Rzymie[10]. 12 kwietnia 2017 papież Franciszek przyjął jego rezygnację ze sprawowania urzędu arcybiskupa metropolity białostockiego[11][12], jednocześnie zlecając mu pełnienie funkcji administratora apostolskiego do czasu kanonicznego objęcia urzędu przez jego następcę[13].

W strukturach Episkopatu Polski w latach 1978–1982 był wiceprzewodniczącym Komisji ds. Realizacji Uchwał Soboru Watykańskiego II[1], a w latach 1982–1997 współprzewodniczącym Komisji Mieszanej ds. Ekumenizmu[6]. W 1996 został członkiem Komisji Nauki Wiary i Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów[7]. Ponadto wszedł w skład Zespołu ds. Sanktuariów w Polsce[2] i Rady Naukowej[5]. Z ramienia Episkopatu Polski w 2005 uczestniczył w XI Zebraniu Zwyczajnym Synodu Biskupów w Watykanie[2].

W 2012 konsekrował biskupa pomocniczego białostockiego Henryka Ciereszkę. Asystował podczas sakr biskupa pomocniczego łomżyńskiego Edwarda Samsela (1982) i arcybiskupa metropolity białostockiego Tadeusza Wojdy (2017)[14].

Wyróżnienia

Nadano mu honorowe obywatelstwo Wasilkowa (2007)[15], Białegostoku (2014)[16] i gminy Sokółka (2015)[17]. W 2007 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Białymstoku[18].

W 1991 został laureatem nagrody indywidualnej Ministra Edukacji Narodowej[18], a w 2011 nagrody indywidualnej Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego[19]. W 2002 został uhonorowany Nagrodą im. Włodzimierza Pietrzaka w kategorii naukowej[20].

Przypisy

  1. a b c d e f K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 108–109. ISBN 83-7052-900-3.
  2. a b c d e f g Biskup Edward Ozorowski – arcybiskupem metropolitą białostockim. episkopat.pl (arch.), 2006-10-20. [dostęp 2013-07-06].
  3. a b Nota biograficzna Edwarda Ozorowskiego na stronie archidiecezji białostockiej. archibial.pl. [dostęp 2021-04-17].
  4. P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 327–328. ISBN 83-211-1311-7.
  5. a b Edward Ozorowski na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-23].
  6. a b Bp Edward Ozorowski metropolitą białostockim. ekai.pl (arch.), 2006-10-21. [dostęp 2021-06-02].
  7. a b c Nomina dell′Arcivescovo di Białystok (Polonia). press.vatican.va, 2006-10-21. [dostęp 2013-11-22]. (wł.).
  8. Nominacja bpa Edwarda Ozorowskiego na arcybiskupa metropolitę białostockiego. episkopat.pl (arch.), 2006-10-21. [dostęp 2013-07-06].
  9. Białystok: ingres abp. Edwarda Ozorowskiego. ekai.pl (arch.), 2006-11-16. [dostęp 2021-06-02].
  10. Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła. „Niedziela”. 27/2007. s. 6. ISSN 0208-872X. [dostęp 2013-07-06]. 
  11. Rinuncia dell’Arcivescovo Metropolita di Białystok (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2017-04-12. [dostęp 2017-04-12]. (wł.).
  12. Białystok: Przyjęcie rezygnacji abp. Edwarda Ozorowskiego. Ks. Tadeusz Wojda SAC – metropolitą białostockim. episkopat.pl, 2017-04-12. [dostęp 2017-04-12].
  13. Ks. dr Tadeusz Wojda nowym Arcybiskupem Metropolitą Białostockim. archibial.pl (arch.), 2017-04-12. [dostęp 2021-04-17].
  14. Edward Ozorowski. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2017-06-10]. (ang.).
  15. Uchwała nr XIV/84/07 Rady Miejskiej w Wasilkowie. bip.wasilkow.pl, 2007-12-09. [dostęp 2014-04-19].
  16. Uchwała nr LIV/626/14 Rady Miasta Białystok. um.bialystok.pl, 2014-01-20. [dostęp 2017-11-24].
  17. Uchwała Nr XVIII/128/2015 Rady Miejskiej w Sokółce. bip.um.sokolka.wrotapodlasia.pl, 2015-10-29. [dostęp 2016-05-14].
  18. a b Nota biograficzna Edwarda Ozorowskiego na stronie Uniwersytetu w Białymstoku. uwb.edu.pl (arch.). [dostęp 2019-03-26].
  19. Arcybiskup Ozorowski doceniony za dorobek naukowy. ekai.pl (arch.), 2011-01-18. [dostęp 2021-06-02].
  20. Bp-senior Ignacy Jeż odebrał nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka. ekai.pl (arch.), 2002-06-25. [dostęp 2021-06-02].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Abp.Ozorowski (2012).jpg
Autor: Henryk Borawski, Licencja: CC BY-SA 3.0
Arcybiskup Ozorowski