Edward Pilszak

Edward Pilszak

Data urodzenia	18 stycznia 1928
Data śmierci	23 kwietnia 2010
Miejsce spoczynku	Cmentarz Centralny w Sanoku
Narodowość	polska
Odznaczenia

Edward Pilszak (ur. 18 stycznia 1928, zm. 23 kwietnia 2010) – polski sportowiec, piłkarz, lekkoatleta, hokeista, łyżwiarz szybki, trener, działacz i sędzia sportowy.

Życiorys

Grobowiec rodziny Pilszaków w Sanoku

Urodził się 18 stycznia 1928^[1]. Po zakończeniu II wojny światowej został zawodnikiem OMTUR w Sanoku^[2]. 8 września 1946 wystąpił w pierwszym meczu piłkarskim nowego utworzonego zespołu KS Wagon Sanok (późniejsza Stal Sanok) przeciwko drużynie KS Huta Krosno^[3]. Odbył kurs na instruktora piłki nożnej u boku Ryszarda Koncewicza, po czym trenował zespół OMTUR w Sanoku, a później drużyną działającą pod egidą Sanockiej Fabryki Wagonów „Sanowag” (późniejsza Sanocka Fabryka Autobusów „Autosan”, grający w Klasie C, a później w Klasie B^[1]. W porze zimowej uprawiał łyżwiarstwo. Od 1949 odbywał służbę wojskową i kształcił się w Technicznej Szkole Wojsk Lotniczych w Zamościu oraz w Oficerskiej Szkole Lotniczej w Warszawie^[2][1]. W tym czasie nadal uprawiał piłkę nożną, hokej na lodzie i pięciobój, trenując w klubach WKS „Technik” Zamość i WKS „Lotnik” Warszawa^[2][1]. Uzyskał uprawnienia instruktora hokeja na lodzie^[2]. Przeniesiony do rezerwy w stopniu podporucznika lotnictwa podjął pracę w Zakładach Mechanicznych w Tarnowie^[2][1]. Został zawodnikiem tamtejszego klubu hokejowego Metal Tarnów^[2][4][1].

Do Sanoka powrócił w 1960^[2] lub 1962^[1]. Został zatrudniony w zakładzie SFA „Autosan”^[5][2]. W rodzinnym mieście podjął uprawianie hokeja na lodzie i był jednym z pierwszych inicjatorów tej dyscypliny w mieście oraz pierwszym szkoleniowcem i instruktorem^[2][3]. Był zawodnikiem zespołu Sanoczanki Sanok, następnie sekcji hokejowej Stali Sanok^[1][3]. Jako zawodnik grał na pozycji obrońcy^[6]. Wraz z nim w drużynie występował m.in. Stefan Tarapacki^[3]. Wypatrzył m.in. talent hokeisty Czesława Radwańskiego^[7], a wśród jego wychowanków byli także Jan Paszkiewicz, braci Adam i Jan Łakosowie, Zbigniew Buczek, Kazimierz Szostak, Ryszard Bieleń^[1]. Od 1965 do 1967 pełnił funkcję kierownika sekcji hokejowej Stali Sanok^[3]. Był jednym z inicjatorów budowy lodowiska Torsan^[2]. Po przerwaniu pracy szkoleniowej w 1972 był sędzią hokejowym^[2][1].

Uprawiał także łyżwiarstwo szybkie. W Sanoku stworzył zespół zawodników w tej dyscyplinie, którego był szkoleniowcem i członkiem jako sportowcem^[2]. Był twórcą, zawodnikiem i trenerem sekcji łyżwiarskiej, założonej w 1965 i w latach 60. będącej jedyną w województwie rzeszowskim, działającej przy stadionie POSTiW „Wierchy” w Sanoku^[8][1]. W lutym 1967 w zawodach Wojewódzkiej Spartakiady na tymże obiekcie indywidualnie wygrał zawody w wieloboju seniorów oraz drużynowo zwyciężył w składzie kadry powiatu sanockiego^[9]. Jako najstarszy zawodnik brał udział w edycjach łyżwiarskiego Maratonu Walterowskiego, upamiętniającego gen. Karola Świerczewskiego (I: 23 marca 1986^[10][11], II: 22 marca 1987^[12]). Później był instruktorem w sanockich klubach łyżwiarstwa szybkiego: w MKS Zryw Sanok (w latach 1969-1970 i 1976-1979) oraz w SKŁ Górnik Sanok (od 1980)^{[3][13][14][15][2][1]}. W tym czasie szkolił panczenistów, startujących w zawodach rangi mistrzowskiej i pucharowej w kraju i za granicą^[1]. Był także sędzią łyżwiarstwa szybkiego^[2][1]. W 1983, będąc zatrudnionym w dziale TNS, obchodził jubileusz 30-lecia pracy w fabryce^[16]. Odszedł na emeryturę w 1990^[2]. Jako instruktor i trener grup młodzieżowych pozostawał w strukturze kontynuatorów hokejowej Stali Sanok – klubach STS, SKH (prowadził także zajęcia w UKS Sanok^[17], w 2000 utworzył przy klubie szkółkę hokejową^[1]) i KH Sanok^[18].

Zmarł 23 kwietnia 2010 i został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku 26 kwietnia 2010^[19].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Złota Odznaka PZŁS^[1]
• Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1983)^[20][1]
• Nagroda Miasta Sanoka w dziedzinie sportu za rok 2000^{[21][22][23][24]}

Przypisy