Edward Ralski

Edward Ralski

Data i miejsce urodzenia	1 lipca 1901 Osieczany, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	1940 Charków, USRR, ZSRR
Zawód, zajęcie	botanik
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	profesor

Edward Ralski (ur. 1 lipca 1901 w Osieczanach, zm. 1940 w Charkowie) – polski botanik, ekolog roślin, profesor Wydziału Rolniczo-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego, taternik, porucznik kawalerii rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Teodora i Katarzyny z Batków^[1]. Szkołę powszechną i gimnazjum ukończył w Myślenicach. W listopadzie 1918 porzucił naukę, wstąpił do odradzającego się Wojska Polskiego, by w 6 kompanii odtworzonego 5 Pułku Piechoty Legionów uczestniczyć w bitwie o Lwów. Do gimnazjum powrócił z końcem marca 1919 roku i 30 maja 1919 w terminie zdał z wyróżnieniem egzamin maturalny. Podczas ofensywy Armii Czerwonej na początku lipca 1920 wstąpił jako ochotnik do 8 pułku ułanów i w jego szeregach walczył aż do zawarcia rozejmu w wojnie polsko-bolszewickiej.

7 lipca 1923 ukończył Studium Rolnicze przy Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1934 docent uprawy roli i roślin na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a następnie od 1 października 1938 profesor Wydziału Rolniczo-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego. Był członkiem między innymi Komisji Fizjograficznej PAU i Polskiego Towarzystwa Botanicznego. W pracy naukowej zajmował się trawami polskimi.

Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 58. lokatą w korpusie oficerów rezerwy kawalerii^[2].

W sierpniu 1939 zmobilizowany, walczył w kampanii wrześniowej. Po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 zamordowany przez NKWD w Charkowie.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana^[3]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Miał żonę i córkę.

Publikacje

Wybrane prace naukowe:

• Bielma miękkie, a zawartość tłuszczów w nasionach (1923), praca dyplomowa,
• Hale i łąki Pilska w Beskidzie Zachodnim (1931), nagroda Fundacji im. Fedorowicza PAU,
• Tłuszcz w ziarnach traw (1933), praca doktorska,
• Stosunek pobierania niektórych składników mineralnych przez roślinność ważniejszych zespołów halnych Karpat Zachodnich w zależności od nawożenia (1934), przewód habilitacyjny,
• Uprawa łąk i pastwisk w świetle doświadczeń polskich (wstęp 1939, druk 1946)^[4].

Upamiętnienie

Inny jeniec obozu starobielskiego, Józef Czapski wspomniał o Edwardzie Ralskim w swojej książce pt. Na nieludzkiej ziemi (według autora botanik pisał w niewoli książkę o łąkach i lasach)^[5].

Prof. Ralskiemu poświęcono również materiał multimedialny z cyklu, „Epitafia katyńskie”, opracowany przez Media Kontakt i Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

29 listopada 2019 na Uniwersytecie Rolniczym im. Hugona Kołłątaja w Krakowie odsłonięto tablicę upamiętniającą Edwarda Ralskiego oraz jego brata Eugeniusza^[6].

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
• Biogram w Portalu Wiedzy Onet.pl (stan na 26.10.2013)
• Artykuł S. Kozłowskiego i A. Swędrzyńskiego – „Profesor Edward Ralski (1901–1940) – uczony, przyrodnik, obywatel, człowiek” w „Łąkarstwo w Polsce” 13, 2010

Linki zewnętrzne

• Publikacje Edwarda Ralskiego w bibliotece Polona