Edward Schubert

Edward Schubert

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1866 Kraków
Data i miejsce śmierci	23 lipca 1932 Lanckorona
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	Ministerstwo Spraw Wojskowych
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Edward Schubert (ur. 19 stycznia 1866 w Krakowie, zm. 23 lipca 1932 w Lanckoronie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Edward Schubert urodził się 19 stycznia 1866 roku w Krakowie, w rodzinie Józefa i Franciszki z domu Lenhard. Żonaty z Aleksandrą Emilią Głaziewicz, z domu Besler. Uczył się w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie.

15 października 1884 roku został urzędnikiem wojskowym cesarskiej i królewskiej armii. Odbył praktykę w intendenturze c. i k. I Korpusu w Krakowie. Od 1894 roku w Ministerstwie Wojny w Wiedniu. W 1917 roku urzędnik VII rangi. Tam formalnie wszedł do Wojska Polskiego jako pracownik likwidatury tego ministerstwa.

Od listopada 1918 roku w Wojsku Polskim. 23 marca 1919 roku został mianowany szefem Sekcji Rachunkowej Kontroli Departamentu Gospodarczego Ministerstwa Spraw Wojskowych w stopniu pułkownika. 1 marca 1920 roku, po reorganizacji ministerstwa, objął stanowisko szefa Sekcji 4 Rachunkowo-Kontrolnej Oddziału IV Zaopatrzenia i Komunikacji Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych. 18 września tego roku został przewodniczącym komisji do spraw opracowania przepisów kasowości i rachunkowości. 9 listopada 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika gospodarczego, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej^[1]. 10 stycznia 1921 roku został członkiem komisji mieszanej do przeprowadzenia rewizji w Polskiej Wojskowej Misji Zakupów w Paryżu. 1 czerwca 1921 minister spraw wojskowych, w wykonaniu art. 19 dekretu Naczelnego Wodza z 11 kwietnia „O zadaniach i organizacji Kontroli Administracji Wojskowej”, mianował go pułkownikiem Korpusu Kontrolerów Wojskowych^[2]. 11 października tego roku został szefem Oddziału Kontroli Wykonania Budżetu Wojskowej Kontroli Generalnej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów kontrolerów^[3].

31 marca 1924 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski, na wniosek Ministra Spraw Wojskowych generała dywizji Władysława Sikorskiego, nadał mu stopień generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 23. lokatą w korpusie generałów^[4].

Z dniem 30 kwietnia 1925 roku został przeniesiony w stały stan spoczynku. Osiadł w Lanckoronie, gdzie 23 lipca 1932 roku zmarł.

Galeria

• 

  Tablica nagrobna

• 

  Grób na cmentarzu w Lanckoronie

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[5]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.