Edward Sobeski

Edward Sobeski

Bończa

rotmistrz
Data i miejsce urodzenia	17 maja 1912 Kraków
Data i miejsce śmierci	6 września 1944 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1935–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	Batalion Bończa
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Edward Tomasz Wincenty Sobeski ps. „Bończa” (ur. 17 maja 1912 w Krakowie, zm. 6 września 1944 w Warszawie) – rotmistrz Armii Krajowej, dowódca batalionu „Bończa” w powstaniu warszawskim.

Życiorys

Urodził się 17 maja 1912 w Krakowie, w rodzinie Michała, profesora Uniwersytetu Poznańskiego^[1]. W 1915 wraz z rodziną przeniósł się do Poznania. Absolwent Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 15 października 1935 i 99. lokatą, a na stopień porucznika ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 92. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[2]. W marcu 1939 pełnił służbę w 7 pułku strzelców konnych w Biedrusku na stanowisku dowódcy plutonu w 2. szwadronie^[3]. W sierpniu 1939 został przydzielony do Ośrodka Zapasowego Kawalerii „Biedrusko” w Kraśniku^[4]. Walczył pod Biłgorajem, a po rozformowaniu jednostki przedostał się do Warszawy, gdzie podjął działalność konspiracyjną w Służbie Zwycięstwu Polski.

Od listopada 1939 rozpoczął formowanie oddziału, który stanowił główny trzon pułku w konspiracji w ramach „Korpusu Zachodniego”, formacji tworzonej od 1941 przez Armię Krajową z przesiedlonych mieszkańców Wielkopolski i Pomorza. Pełnił funkcję zastępcy dowódcy Zgrupowania Kawalerii Obszaru Zachodniego AK i 7 psk. Jednocześnie pełnił funkcję dowódcy I Zgrupowania Rejonu I Obwodu Śródmieście AK. Zgrupowanie przekształciło się w batalion „Bończa” w Zgrupowaniu „Róg”. 24 sierpnia został mianowany rotmistrzem^[1]. Walczył na Starówce, gdzie 27 sierpnia został ranny, zaś od 3 września po przejściu kanałami, na Powiślu. Poległ, zastrzelony przez snajpera 6 września 1944 przy barykadzie u zbiegu ulic Chmielnej i Nowego Światu. Prowizorycznie pochowany przy ul. Chmielnej 32/34, miejsce ostatecznego pochówku nie zostało ustalone.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari^[4][5][a]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie^[1][8]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• WładysławW. Bartoszewski WładysławW., Powstanie Warszawskie, Andrzej KrzysztofA.K. Kunert, ZygmuntZ. Walkowski (oprac.), Warszawa: Świat Książki, 2009, ISBN 978-83-247-1699-9, OCLC 751213346 .
• ZbigniewZ. Gnat-Wieteska ZbigniewZ., Strzelcy konni w Armii Krajowej, Pruszków: „Ajaks”, 1996, ISBN 83-85621-93-8, OCLC 69300326 .
• Kulesza J., Powstańcza Starówka. Ludzie i ulice, Warszawa 2007 ISBN 978-83-7452-081-8
• Rozwadowski P. (red.): Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. I. Warszawa: 2005
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
• Zbigniew Szacherski: Wierni przysiędze. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1968.
• Edward Serwacy Sobeski. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2022-01-06].