Edward Sznajder
| Data i miejsce urodzenia | 29 października 1920 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 29 października 1978 |
| Prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej | |
| Okres | od 19 grudnia 1976 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister handlu wewnętrznego i usług | |
| Okres | od 14 grudnia 1965 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
   | |
Edward Sznajder (ur. 29 października 1920 w Krakowie, zm. 29 października 1978 w Warszawie) – polski działacz gospodarczy i sportowy, minister handlu wewnętrznego (1965–1972), a następnie minister handlu wewnętrznego i usług (1972–1975).
Życiorys
Syn Edwarda i Florentyny, uzyskał wykształcenie średnie ekonomiczne. W latach 1939–1941 był robotnikiem w Krakowie, po czym został pracownikiem umysłowym w krakowskim Urzędzie Budowlanym. W 1945 został szefem działu w Zjednoczeniu Przemysłu Materiałów Budowlanych w Krakowie, a w 1947–1949 dyrektorem naczelnym Zakładów Przemysłu Wapiennego w Krakowie. Od 1949 dyrektor finansowo-administracyjny Centralnego Zarządu Przemysłu Mineralnego, następnie w latach 1950–1952 dyrektor departamentu w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego, a w okresie 1957–1958 dyrektor Zjednoczenia Przemysłu Wapienno-Gipsowego.
W 1948 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1971–1975 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR.
Od 1952 do 1955 wiceprezes Centralnego Urzędu Gospodarki Materiałowej, następnie zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (1955–1956) oraz Komisji Planowania przy Radzie Ministrów (1957, 1963–1965, 1975–1978). W latach 1957–1963 podsekretarz stanu w Ministerstwie Handlu Wewnętrznego, a od 1965 do 1972 minister. W 1972 stanął na czele Ministerstwa Handlu Wewnętrznego i Usług, urząd ministra pełnił do 1975. W 1978 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Urzędzie Gospodarki Materiałowej.
W trakcie ministerialnej kadencji budowano nowoczesne domy handlowe, np. Supersam oraz wdrożono eksperyment sądecki[2].
W roku 1962 był pełnomocnikiem rządu ds. organizacji mistrzostw świata w narciarstwie FIS, które odbyły się w Zakopanem.
W latach 1962–1967 był prezesem Polskiego Związku Szermierczego i za jego kadencji na tym stanowisku polska szermierka święciła największe triumfy, sukcesy odnosili tacy mistrzowie, jak Wojciech Zabłocki, Ryszard Parulski, Jerzy Pawłowski, Ryszard Zub. Od 1976 do śmierci w wypadku samochodowym był prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej[3].
Żonaty ze Stefanią Sznajder z domu Mróz (1922-2009). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B4-tuje-5)[4].
Odznaczenie
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)[5]
- Złoty Krzyż Zasługi (1952)[6]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)[7]
Przypisy
- ↑ Do 29 marca 1972 jako minister handlu wewnętrznego.
- ↑ Eksperyment nowosądecki. Rozwój Polski nie musi się kręcić wokół Warszawy | Jagielloński24.pl, jagiellonski24.pl [dostęp 2018-02-07] (pol.).
- ↑ Wyborcza.pl, katowice.wyborcza.pl [dostęp 2018-02-07].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1306
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1084
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 14, poz. 154
Bibliografia
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944-1991 : władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991, Warszawa 1991
- Informacje w BIP IPN
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Media użyte na tej stronie
Autor: Bert Verhoeff for Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Bezoek van de Poolse premier Jaroszewicz aan het Pools oorlogskerkhof in Breda. Jaroszewicz in gesprek met o.m. kolonel Stasiak
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970
Grób Edwarda Sznajdera