Edward Szpitel

Edward Szpitel

Grób. gen. Edwarda Szpitela i jego żony Ireny na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie
generał brygady
Data urodzenia	8 lutego 1920
Data śmierci	27 września 2002
Przebieg służby
Lata służby	1943–1979
Siły zbrojne	Armia Czerwona ludowe Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Edward Szpitel (ur. 8 lutego 1920, zm. 27 września 2002) – generał brygady ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys

Służbę w ludowym Wojsku Polskim rozpoczął w sierpniu 1943. Przed wstąpieniem do ludowego WP w latach 1941–1943 pełnił służbę w Armii Czerwonej, biorąc udział w walkach z Niemcami. Był w tym czasie dwukrotnie ranny. Jako zastępca dowódcy kompanii szkolnej 6 pułku piechoty 2 Dywizji Piechoty im. H. Dąbrowskiego, a następnie zastępca dowódcy dywizjonu ds. polityczno-wychowawczych 2 pułku artylerii lekkiej 2 Dywizji Piechoty przeszedł szlak bojowy 1 Armii WP.

Od 1945 był członkiem PPR, a następnie PZPR. W latach 1945–1949 pełnił służbę w aparacie politycznym, w instytucji II wiceministra obrony narodowej do stanowiska szefa oddziału włącznie. Następnie przez wiele lat pracował w pionie wojskowym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. W latach 1960–1968 był dyrektorem Wydawnictwa MON. W latach 1968–1972 był Szefem Zarządu Kultury i Oświaty GZP WP, a w latach 1969–1972 zastępcą Szefa Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego. Uważany był za osobę blisko związaną z gen. Mieczysławem Moczarem. Awans do stopnia generała brygady otrzymał w 1970 z rąk przewodniczącego Rady Państwa PRL Mariana Spychalskiego. Następnie zajmował stanowisko attaché wojskowego, morskiego i lotniczego przy Ambasadzie PRL w Czechosłowacji (do 1977). W 1979 przeszedł w stan spoczynku pożegnany przez ministra obrony narodowej PRL gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego.

Grób Edwarda Szpitla na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

W latach 1987–1989 wchodził w skład polskiej sekcji ruchu „Emerytowani Generałowie na rzecz Pokoju i Rozbrojenia”. Zmarł 27 września 2002 r. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera EII-10-6)^[1].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie)
• Medal za Warszawę 1939–1945
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (ZSRR)
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR)
• Krzyż Walecznych (CSSR)
• Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR” (ZSRR)
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
• Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
• Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)

Przypisy

Bibliografia

• H. P. Kosk, "Generalicja Polska", tom II, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001
• J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom IV: S-Z, Toruń 2010
• K. Lesiakowski, " Mieczysław Moczar", Wydawnictwo Rytm, Warszawa 1997, str. 343
• "Żołnierz Wolności" z dnia 1.08.1979, str. 1-2
• Wojskowy Przegląd Historyczny, 1987, nr 3 (121), str. 229