Edward Zając

Edward Zając
Ilustracja
Edward Zając (z lewej, 2009). Obok Jan Pawlik
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1931
Tarzymiechy

Data i miejsce śmierci

19 listopada 2014
Sanok

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Zawód, zajęcie

historyk, archiwista, muzealnik

Miejsce zamieszkania

Sanok

Narodowość

polska

Edukacja

Liceum w Zamościu

Alma Mater

KUL

Stanowisko

dyrektor Muzeum Historycznego w Sanoku (1971-1990)

Partia

Stronnictwo Demokratyczne

Rodzice

Jan, Helena

Małżeństwo

Teresa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Odznaka „Za Zasługi dla Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych”
Złota Odznaka Honorowa TPPR Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”

Edward Zając (ur. 27 stycznia 1931[a] w Tarzymiechach, zm. 19 listopada 2014 w Sanoku) – polski historyk, archiwista, muzealnik, radny Sanoka.

Życiorys

Czasowe upamiętnienie Edwarda Zająca w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Sanoku
Nagrobek Edwarda Zająca na Cmentarzu Centralnym w Sanoku

Urodził się jako syn Jana i Heleny z domu Soboń. W rodzinnych Tarzymiechach w 1946 ukończył 7-klasową szkołę podstawową, po czym w 1952 zdał maturę w I Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Zamościu[1]. W latach 1952-1956 odbył studia historyczne na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i uzyskał tytuł magistra historii w 1958. 1 października 1957 został zatrudniony przez Wojewódzkie Archiwum Państwowe w Rzeszowie z siedzibą w Przemyślu na stanowisku kierownika Powiatowego Archiwum Państwowego w Sanoku i pracował na tym stanowisku do 1959 oraz od 1968 do 1969[2][3] (do 1969 zajmował się gromadzeniem i uporządkowaniem zespołów archiwalnych). Następnie od 1 stycznia 1971 do 1990 był dyrektorem (kustoszem) Muzeum Historycznego w Sanoku[4][5]. W tym czasie przeprowadzono remonty obiektów oraz gromadzono eksponaty, w tym także dzieła artysty-malarza Zdzisława Beksińskiego. Był autorem programu obchodów 500. rocznicy śmierci Grzegorza z Sanoka, zorganizowanych w 1977[1]. Aktywnie współdziałał przy tworzeniu otwartego w 1987 „Domu Pamięci gen. Karola Świerczewskiego” w Jabłonkach (w pobliżu tamtejszego pomnika generała), który był filią sanockiego muzeum[6][7]. Po odejściu z pracy w muzeum krótkotrwale pracował w Zespole Szkół Zawodowych jako nauczyciel w. o s. W 1991 przeszedł na rentę inwalidzką, a w 1996 na emeryturę.

Był działaczem Stronnictwa Demokratycznego[8]. Został wybrany radnym Miejskiej Rady Narodowej (MRN): w 1965[9][10] (był członkiem prezydium MRN[11]; ponadto w 1968 był sekretarzem Powiatowego Komitetu Frontu Jedności Narodu w Sanoku[12]), w 1969[13], w 1978[14] (w 1978 był członkiem Miejskiego Komitetu FJN w Sanoku[15], którego był sekretarzem[16]), w 1984[17], w 1988[18][19]. Od 1968 do 1969 był zastępcą przewodniczącego MRN[20], po czym zrezygnował z funkcji[21]. Po likwidacji powiatu sanockiego w wyniku rozporządzenia Rady Ministrów z 6 października 1972[22] został członkiem prezydium MRN w Sanoku wybranym podczas jej sesji inauguracyjnej 14 listopada 1972 (przewodniczącym prezydium został wówczas Wiesław Skałkowski)[23][24]. W 1974 został członkiem komisji ds. odznaczeń w Sanoku[25]. Na początku 1976 został zastępcą przewodniczącego okręgowej komisji wyborczej w Krośnie przed wyborami parlamentarnymi 1976 do Sejmu PRL VII kadencji[26]. Został członkiem prezydium powołanej podczas stanu wojennego 16 września 1982 Tymczasowej Miejskiej Rady Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON)[27]. W III Rzeczypospolitej w kadencji Rady Miasta Sanoka 1994-1998 zasiadał w Komisji Oświaty, Kultury, Sportu i Turystyki w charakterze członka spoza Rady[28]. Bez powodzenia ubiegał się o mandat Rady Miasta Sanoka, startując w wyborach samorządowych w 1998 z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej[29][30], w wyborach samorządowych w 2002 z listy Koalicyjny Komitet Wyborczy SLDUnia Pracy[31][32].

Był w pierwszym składzie redakcyjnym „Gazety Sanockiej – Autosan” w 1974[33], później publikował w tym piśmie[34]. Ponadto publikował w czasopismach: „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”, „Tygodnik Sanocki”, „Harcerz Sanocki”, „Mały Harcerz Sanocki”, „Sanockie Zapiski Numizmatyczne”, „Echo Sanoka” oraz „Gazeta Bieszczadzka[35]. Był jednym z inicjatorów powstania i kierownikiem sekcji wydawniczej „Rocznika Sanockiego”[1]. Wobec braku miejscowego konserwatora zabytków, w 1978 jako dyrektor Muzeum Historycznego w Sanoku wszedł w skład grupy miejskiej (prócz niego plastyk miejski Barbara Bandurka i przewodnik muzealny Krystyna Kilar), która po inwentaryzacji wskazała na cmentarzu w Sanoku nagrobki uznając je za posiadające wartość historyczną i zaproponowała ich zachowanie[36]. Był działaczem Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka[1][37], wybierany członkiem zarządu: styczniu 1983[38], w czerwcu 1987[39]. Pod koniec 1984 zasiadł w zarządzie powołanego wówczas oddziału Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury w Sanok[40]. Po przejściu na emeryturę zajmował się tworzeniem publikacji książkowych, głównie na temat Sanoka i ziemi sanockiej. Łącznie opublikował ponad 640 artykułów z dziedziny historii miasta i regionu.

Miał brata Czesława (zm. 2001)[41][42]. Jego żoną była Teresa z domu Pakosz. Zmarł 19 listopada 2014, a 22 listopada 2014 został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Publikacje

  • Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980.
    • podrozdziały: Z dziejów Sanoka i powiatu sanockiego w okresie okupacji hitlerowskiej (1939–1944) oraz Zarys dziejów Sanoka w latach 1944–1978 (współautor: Jan Łuczyński)
  • Autosan. Praca zbiorowa pod redakcją Adama Orłowskiego. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1982.
    • rozdział: Narodziny sanockiej klasy robotniczej (współautor: Jan Łuczyński)
    • rozdział: Walka o pracę i chleb (lata 1924-1938) (współautor: Wojciech Sołtys)[43]
  • Zbrodnie nacjonalistów ukraińskich na ludności cywilnej w południowo-wschodniej Polsce (1942–1947). [red. nauk. Zdzisław Konieczny; wybór mat. Maciej Dalecki, Edward Zając i in.]; Polski Związek Wschodni w Przemyślu. Przemyśl. 2001. ISBN 83-88417-19-3
  • Katalog miejsc pamięci, walki i męczeństwa z terenu byłego powiatu sanockiego. Marian Jarosz, Edward Zając. Zarząd Koła Miejsko-Gminnego Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Ziemi Sanockiej. 1994.
  • Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995. ISBN 83-86077-57-3.
    • podrozdziały w rozdziale Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939
  • Jak Sanok wybił się na niepodległość. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1995. ISBN 83-901466-3-0.
  • Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. W stulecie konsekracji 1897-1997. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1997. ISBN 83-905046-4-2.[44]
  • Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998. ISBN 83-909787-0-9.
  • Szkice z dziejów Sanoka. Część druga. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2000. ISBN 83-909787-0-9.[45]
  • Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002. ISBN 83-909787-8-4.
  • 100 lat Towarzystwa Upiększania Miasta Sanoka 1904-2004, Sanok 2004, ISBN 83-903238-2-6
  • Monografia wsi Tarzymiechy (2005)
  • Sanockie biografie. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2009. ISBN 978-83-61043-09-6.
  • Zarys dziejów lecznictwa na terenie Ziemi Sanockiej w latach 1485-2009. Sanok: Fundacja Zdrowia na Rzecz Szpitala a w Sanoku, 2010. ISBN 978-83-923106-8-6.
  • Burmistrzowie Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka (2012)
  • Sanockie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku 1931–1991, autorzy: Józef Baszak, Andrzej Romaniak, Edward Zając (pośmiertnie), Sanok 2020, ISBN 978-83-60380-45-1 (współautor)[46]

Zgodnie z umową zawartą przez Edwarda Zająca 13 jego publikacji zostało udostępnionych do upowszechniania przez Miejską Bibliotekę Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku.

Odznaczenia i wyróżnienia

Uwagi

  1. Data urodzenia 27 stycznia 1931 została podana na tabliczce nagrobnej. Wcześniej w różnych źródłach pojawiał się także rok urodzenia 1929. W publikacji „Rocznika Sanockiego” 2014 Edward Zając w biogramie swojego autorstwa wskazał datę urodzenia 27 stycznia 1931.

Przypisy

  1. a b c d Bogdan Biskup. Wytrwałość i upór. „Nowiny”, s. 4, Nr 266 z 22 listopada 1976. 
  2. Edmund Gajewski. Przeszłość kluczem przyszłości. „Nowiny”, s. 6, Nr 225 z 5-7 października 1979. 
  3. Zmarł Edward Zając (1931-2014). rzeszow.ap.gov.pl, 21 listopada 2014. [dostęp 2015-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 stycznia 2015)].
  4. Józef Ząbkiewicz, Muzeum Historyczne / W latach powojennych / Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 918.
  5. Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 313, 314.
  6. Wiesław Koszela. Do wolności przez Polskę, a do Polski przez cały świat. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 9 (408) z 20-31 marca 1987. 
  7. Bogdan Biskup. Gdzie dosięgły go kule.... „Nowiny”, s. 3-4, Nr 74 z 28-29 marca 1987. 
  8. Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 294.
  9. Obwieszczenie o wynikach wyborów do rad narodowych w województwie rzeszowskim. „Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie”. Nr 7, s. 110, 30 czerwca 1965. 
  10. Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 202.
  11. Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 206.
  12. Kierunek: Zgorzelec. „Nowiny”, s. 2, Nr 92 z 18 kwietnia 1968. 
  13. Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 216.
  14. Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 255.
  15. Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 258.
  16. Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 260, 271.
  17. Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 289.
  18. Miejska Rada Narodowa w nowym składzie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 20 (455) z 10-20 lipca 1988. 
  19. Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 305.
  20. Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 213.
  21. Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 218.
  22. Andrzej Brygidyn, W latach powojennych. Życie polityczne. W przełomie październikowym w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 800.
  23. Sesja MRN w Sanoku. Nowe władze aglomeracji miejskiej. „Nowiny”, s. 1, Nr 317 z 15 listopada 1972. 
  24. Andrzej Brygidyn, W latach powojennych . Życie polityczne. W przełomie październikowym w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 801.
  25. Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 241-242.
  26. Okręgowe Komisje Wyborcze. Okręgowa Komisja w Krośnie. „Nowiny”, s. 1, Nr 26 z 2 lutego 1976. 
  27. Powstała Tymczasowa Miejska Rada Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 14 (248) z 1-10 października 1982. 
  28. Królewskie Wolne Miasto Sanok. Informator miejski. Bydgoszcz: Journal, 1995, s. 15. ISBN 83-86002-54-9.
  29. Kandydaci do Rady Miasta Sanoka. „Tygodnik Sanocki”. Nr 38 (358), s. 8, 18 września 1998. 
  30. Jak głosowaliśmy? Kandydaci do Rady Miasta Sanoka. „Tygodnik Sanocki”. Nr 42 (362), s. 9, 16 października 1998. 
  31. Kandydaci do Rady Miasta Sanoka – wybory 2002. „Tygodnik Sanocki”. Nr 40 (569), s. I, 4 października 2002. 
  32. Dane o kandydatach na radnych rady gminy w okręgu - Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej - Unia Pracy. wybory2002.pkw.gov.pl. [dostęp 2018-01-07].
  33. Franciszek Hamerski. Tak rodziła się nasza gazeta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 10 (481) z 1-10 kwietnia 1989. 
  34. Nr 5: Prasa ziemi sanockiej – informator. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 103-104, Sanok: 2005. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  35. Franciszek Oberc. Prasa ziemi sanockiej od roku 1990. Pisma naukowe i popularnonaukowe. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 5: Prasa ziemi sanockiej – informator, s. 206, 2005. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  36. ces. Kto pokocha bezskrzydłe anioły?. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 26 (155) z 10-20 września 1979. 
  37. Edward Zając. Siła przykładu. „Nowiny”, s. 4, Nr 75 z 3 kwietnia 1978. 
  38. TRUMS – bogaty dorobek i ambitne zamierzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 7 (263) z 1-10 marca 1983. 
  39. Nowe władze TRUMS. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 19 (418) z 1-10 lipca 1987. 
  40. Wiesław Koszela. Powstało Robotnicze Stowarzyszenie Twórców Kultury w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 35 (326) z 10-20 grudnia 1984. 
  41. Kondolencje. „Tygodnik Sanocki”. Nr 41 (518), s. 2, 12 października 2001. 
  42. Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 5. ISBN 83-909787-8-4.
  43. Wojciech Sołtys. biblioteka.sanok.pl. [dostęp 2015-12-28].
  44. Monografia fary. „Tygodnik Sanocki”. Nr 31 (299), s. 2, 1 sierpnia 1997. 
  45. Krzysztof Kaczmarski. Nowa książka Edwarda Zająca. Klucz do pamięci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 44 (469), s. 6, 3 listopada 2000. 
  46. Nowa książka o dziejach sanockiego „Stomilu”. muzeum.sanok.pl, 2020. [dostęp 2021-04-21].
  47. W atmosferze dumy i satysfakcji witamy Święto Odrodzenia. Wysokie odznaczenia państwowe za wydajną i rzetelną pracę. „Nowiny”, s. 2, Nr 165 z 21 lipca 1978. 
  48. Wysokie odznaczenia dla sanoczan z okazji Święta Odrodzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 21 (114) z 20-31 lipca 1978. 
  49. Wysokie odznaczenia państwowe dla najbardziej zasłużonych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 10 (29) z 15-30 maja 1975. 
  50. Józef Ząbkiewicz. W 194 rocznicę „majowej jutrzenki”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 14 (341) z 10-20 maja 1985. 
  51. Marian Struś. Rada Miejska PRON w kampanii wyborczej do Sejmu. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 22 (349) z 1-10 sierpnia 1985. 
  52. Wiesław Koszela. Odsłonięcie Pomnika Wdzięczności. Złote odznaki TPPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 21 (90) z 15-30 listopada 1977. 
  53. Dekoracja Edwarda Zająca Odznaką „Zasłużony dla Sanoka”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, 1977. 
  54. Owocna współpraca Sanoka i Krakowa. „Nowiny”, s. 2, Nr 262 z 17 listopada 1978. 
  55. Na linii Sanok-Kraków. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 33 (126) z 20-30 listopada 1978. 
  56. Kiedyś w walce – dziś w pracy. Krosno / Wpisani do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego”. „Nowiny”. Nr 168, s. 4, 20-22 lipca 1985. 
  57. Wojewódzkie wyróżnienia dla sanoczan. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 22 (349), s. 2, 1-10 sierpnia 1985. 
  58. Ludziom czynu – zasłużona nagroda za codzienną aktywność. „Nowiny”, s. 4, Nr 168 z 19-22 lipca 1986. 
  59. Zaszczytne wyróżnienia dla sanoczan. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 22 (385) z 1-10 sierpnia 1986. 
  60. Jolanta Ziobro. Nagrody Miasta Sanoka AD 1997. „Tygodnik Sanocki”. Nr 19 (339), s. 1, 8 maja 1998. 
  61. Zbigniew Osenkowski, Kalendarium sanockie 1995-2000, Rocznik Sanocki Tom VIII – Rok 2001, Sanok 2001, s. 347.
  62. Nagroda Miasta Sanoka. W: Franciszek Oberc: Sanok. Instytucje kultury. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1999, s. 124. ISBN 83-909787-3-3.
  63. Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 537, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  64. Jolanta Ziobro. Są już nagrody. „Tygodnik Sanocki”. Nr 22 (499), s. 1, 1 czerwca 2001. 
  65. Jolanta Ziobro. Dostrzeżeni i nagrodzeni. „Tygodnik Sanocki”. Nr 23 (500), s. 1, 8 czerwca 2001. 
  66. Laureaci Nagród Miasta 2000. Edward Zając. „Tygodnik Sanocki”. Nr 24 (501), s. 6, 15 czerwca 2001. 
  67. Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 2001–2004. „Rocznik Sanocki”. IX, s. 417, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  68. Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 540, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  69. Jolanta Ziobro. Kombatanckie świętowanie. „Tygodnik Sanocki”. Nr 5 (377), s. 1, 29 stycznia 1999. 
  70. Bartosz Błażewicz. Kombatanckie obchody. Awanse, wspomnienia, życzenia. „Tygodnik Sanocki”. Nr 36 (461), s. 2, 8 września 2000. 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Odznaka Zasłużony dla Sanoka (1978).jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” przyznana Aleksandrowi Rybickiemu (1978). Źródło: Archiwum Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. "Odznaczenia Aleksandra Rybickiego z okresu międzywojennego i PRL i legitymacje" (zespół 11, sygn. 83).
POL Medal 30-lecia Polski Ludowej BAR.svg
Baretka: Medal 30-lecia Polski Ludowej
Grave of Edward Zając at Central Cemetery in Sanok (Matejki part) 2015a.jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Edwarda Zająca na Cmentarzu Centralnym w Sanoku
Odznaka TPPR.JPG
Autor: Krisgola, Licencja: CC BY-SA 3.0
Odznaka Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej
Memorial to Edward Zając at Library in Sanok 2014.jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 4.0
Upamiętnienie Edwarda Zająca w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Sanoku
Odznaka Za Zasługi dla ZKRPiBWP BAR.png
Odznaka Za Zasługi dla Zwiazku Kombatantow RP i Byłych Więźniów Politycznych
POL Medal 40-lecia Polski Ludowej BAR.svg
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej
Edward Zając Sanok.JPG
Autor: Silar, Licencja: CC BY-SA 3.0
Edward Zając